Γεννημένος στη Βόρεια Ουαλία το 1959, ο Mike Peters μεγάλωσε σε μια πέτρινη κατοικία σε μια περιοχή όπου ανθούσε η μπάντα The Toilets και ο κιθαρίστας Eddie MacDonald. Αφού έκανε τα πρώτα του μουσικά βήματα στα πρώτα πανκ συγκροτήματα της δεκαετίας του ’80 μαζί με τον Malcolm McDonald, τον Dave Sharp και τον Nigel Twist, ο 17χρονος συνίδρυσε τους The Alarm. Το συγκρότημα βρήκε γρήγορα μια θέση στον μουσικό χάρτη μέσω της IRS Records, μοιράζοντας τον χώρο των charts με τους R.E.M. και τις The Go-Go’s.
Οι Alarm ξεχώρισαν στην Ουαλία το 1981 με συναυλίες που είχαν ένταση και καρδιά, με τον γεμάτο πάθος τραγουδιστή του Peters να ηγείται του συγκροτήματος. Οι στίχοι τους, συχνά γεμάτοι οργή, αγώνα και αλληλεγγύη, που αντηχούσαν σαν ύμνοι επιβίωσης, είχαν μια αίσθηση σχεδόν θρησκευτικής αφοσίωσης. Ο ήχος των Alarm πήρε στοιχεία από την πανκ, αλλά ποτέ δεν απομακρύνθηκε πολύ από τον φλογερό, ευρύχωρο ήχο της ροκ που θύμιζε U2 κατά την εποχή του “War Tour”, στέκοντας δίπλα σε συγκροτήματα όπως οι The Cult, οι Big Country και οι Simple Minds. Το ντεμπούτο τους το 1984, Declaration, εκτοξεύτηκε στην πρώτη δεκάδα των βρετανικών charts, ακολουθούμενο από μια σταθερή αλυσίδα επιτυχημένων singles και πιστών θαυμαστών που βρήκαν παρηγοριά στην ατμόσφαιρα των συναυλιών τους χωρίς φανφάρες.
Ο Peters αποχώρησε από τους Alarm το 1991, αλλά ποτέ δεν απομακρύνθηκε πολύ από τη φλόγα. Αναμόρφωσε το συγκρότημα μια δεκαετία αργότερα, κάνοντας ένα βήμα πίσω στο προσκήνιο μαζί με τους Big Country’s Boots και χτίζοντας νέες μάχες τραγουδιών παράλληλα με τους Poets of Justice.
Το 1995, διαγνώστηκε με καρκίνο. Ο Mike Peters το αντιμετώπισε με τον μόνο τρόπο που ήξερε: μετωπικά και χέρι-χέρι με την κοινότητα. Η “Love Hope Strength”, η φιλανθρωπική οργάνωση που ίδρυσε μαζί με τη σύζυγό του Jules, αγωνίστηκε για νέες ζωές σε μονάδες μεταμόσχευσης μυελού των οστών και ορειβατικές συναυλίες συγκέντρωσης χρημάτων. Η καμπάνια “Get On The List” κατέγραψε ένα τέταρτο του εκατομμυρίου εθελοντών δοτών βλαστοκυττάρων παγκοσμίως.
Ακόμα και καθώς οι νοσηλείες γίνονταν συχνότερες, η μουσική συνέχισε να έρχεται. Το “Forwards”, γραμμένο από το κρεβάτι του νοσοκομείου κατά τη διάρκεια του αγώνα του, στέκεται ως μια σθεναρή υπενθύμιση του πείσματος του Peters.
«Σχεδόν ταυτίστηκα με το νοσοκομείο», θα πει κάποια στιγμή. «Ήμουν στο θάλαμο για τόσο καιρό που άρχισα να γράφω αυτά τα τραγούδια ανάμεσα στις ενδοφλέβιες θεραπείες και οι πρώτοι άνθρωποι που άκουσαν τη μουσική ήταν οι άνθρωποι που προσπαθούσαν να με κρατήσουν ζωντανό… Πολλοί καλλιτέχνες πεθαίνουν για να κάνουν έναν δίσκο σαν το ‘Forwards’ και με τις προκλήσεις που αντιμετωπίζω, ήταν κυριολεκτικά θέμα ζωής ή θανάτου για να το ηχογραφήσω. Έχω ήδη ξεπεράσει την πρόβλεψη τόσο πολύ που νιώθω σαν να ζω σε δανεικό χρόνο και η πρόκληση είναι, για να το κάνω ακόμα πιο επικό, να ηχογραφήσω το επόμενο άλμπουμ ‘Forwards’».
Πηγή: avopolis.gr