Αγαπητέ Άγιε Βασίλη. Φέτος ήμουν πολύ καλό παιδί και νομίζω ότι δικαιούμαι ένα νέο παιχνίδι. Λοιπόν, θα ήθελα να σου ζητήσω μια μοτοσικλέτα που να είναι πανάλαφρη, άνετη, ακραία ισχυρή, πανέμορφη, να στρίβει σαν MotoGP και παιχνιδιάρικη σαν supermoto… πως να στο εξηγήσω… να ξυπνάει το παιδί μέσα μου!
Κάθε χρόνο θα μπορούσα εύκολα να στέλνω αυτό το γράμμα στον Άγιο Βασίλη με την ελπίδα ότι όντως θα μου απαντήσει έστω στέλνοντάς μου ένα σημάδι. Αν υπήρχε λοιπόν ο συμπαθέστατος γεράκος με τα λευκά γένια και τα κόκκινα ρούχα και όντως διάβαζε το γράμμα μου τότε είναι σίγουρο ότι κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο ή μέσα στην κάλτσα ή έστω στο γκαράζ μου θα έφτανε η Ducati Hypermotard 698 Mono (δημοσιογράφος: Γιάννης Πετρόχειλος).
Τρέλα χωρίς όρια
Η Ducati Hypermotard 698 Mono είναι το πρώτο μονοκύλινδρο μοντέλο των Ιταλών ευρείας παραγωγής και σίγουρα είναι ακόμα ένα δείγμα του αδιανόητου πάθους που έχουν εκεί στην Μπολόνια για τη χαρά της οδήγησης και το αγωνιστικό DNA.
Θα αναφερθούμε επιγραμματικά στα τεχνικά της στοιχεία καθώς η ουσία αυτής της μοτοσικλέτας δεν βρίσκεται στα νούμερα, αλλά στην αίσθηση όταν την οδηγείς. Ο κινητήρας λοιπόν είναι μονοκύλινδρος 659 κ.εκ. ο οποίος αποδίδει 77,5 ίππους στις 9.750 σ.α.λ. και 63 Nm ροπής στις 8.000 σ.α.λ.
Ο ψεκασμός γίνεται με ηλεκτρονικό γκάζι και τα ηλεκτρονικά περιλαμβάνουν προγράμματα οδήγησης, ρυθμιζόμενο Traction Control, ρυθμιζόμενο έλεγχο σούζας, ρυθμιζόμενο φρένο κινητήρα και Cornering ABS στα φρένα. Το 6τάχυτο κιβώτιο ταχυτήτων συνοδεύεται από quickshifter και ο συμπλέκτης είναι μονόδρομος ολίσθησης.
Περνώντας στο πλαίσιο, συναντάμε ένα ατσάλινο περιμετρικό χωροδικτύωμα και συνεργάζεται με ανεστραμμένο πιρούνι Marzocchi 45 χιλ. εμπρός και μονό αμορτισέρ Sachs πίσω. Όλα είναι πλήρως ρυθμιζόμενα.
Τα φρένα είναι της Brembo με έναν δίσκο 330 χιλ. και 4πίστονη δαγκάνα εμπρός και έναν δίσκο 245 χιλ. πίσω. Οι τροχοί είναι 17 ιντσών, το βάρος της μοτοσικλέτας είναι 151 κιλά και το ρεζερβουάρ έχει χωρητικότητα 12 λίτρα. Αυτά…
Το «ζουμί» όμως της υπόθεσης δεν είναι, όπως είπαμε, στους αριθμούς και τους περιποιημένους τίτλους, αλλά στην οδήγηση. Πατώντας τη μίζα τίθεται σε λειτουργία το μονοκύλινδρο «εργοστάσιο» και εκείνη ακριβώς τη στιγμή εμφανίζεται δίπλα στο κεφάλι σου ένα κατακόκκινο διαβολάκι που σε συντροφεύει μέχρι να γυρίσεις το κλειδί και να σταματήσεις τη μοτοσικλέτα.
Το διαβολάκι αναλαμβάνει τον εγκέφαλό σου και τον γυρίζει σε mode… σκανδαλιάς. Κάθε φορά που ανοίγεις το γκάζι δεν το κάνει φυσιολογικά, αλλά άγρια, άγαρμπα προκειμένου να νιώσεις τον πίσω τροχό να γλιστράει, τον κινητήρα να λυσσά και τη δύναμη να σου παίρνει το μυαλό.
Το μηχανικό σύνολο είναι απολίτιστο, βάρβαρο θα λέγαμε στη λειτουργία τους στις χαμηλές στροφές. Η σύνδεση με το γκάζι σου υποδηλώνει ότι εδώ έχουμε έναν ημι-αγωνιστικό κινητήρα με άφθονη δύναμη και ροπή που δεν νοιάζεται για cruising, όμορφες παραλίες και δικάβαλες ροματζάδες.
Τα βγάζει όλα στη φόρα με ένταση και σε βάζει στην πρίζα είτε είσαι στο δρόμο, είτε στην πίστα. Όταν ξεπεράσεις τις «ταραγμένες» χαμηλές στροφές, το μοτέρ ανεβάζει λυσσασμένα στροφές και η δύναμη περνάει εμφατικά στον πίσω τροχό. Παρά τους 77,5 ίππους, είναι πολύ γραμμικός κάτι που βοηθάει τον αναβάτη να τον εκμεταλλευτεί και τελικά να του χαρίσει στιγμές ατέλειωτης έπαρσης στη σπορ οδήγηση.
Έχοντας αυτό το διαβολεμένο μοτέρ στα χέρια σου και πάντα το διαβολάκι δίπλα στο κεφάλι σου, έρχεται η ώρα να βρεθείς σε ένα ορεινό στροφιλίκι ή μια πίστα.
Εδώ τα πράγματα σοβαρεύουν και το διαβολάκι σε πιέζει να φρενάρεις όλο και πιο βαθειά, να ντριφτάρεις όλο και περισσότερο το πίσω μέρος, να γύρεις μέχρι να μην βαστάει η καρδούλα σου άλλο στο apex της στροφής και τέλος να ανοίξεις το γκάζι όσο πιο γενναία μπορείς ώστε ο εμπρός τροχός να κοιτάξει τον γαλανό ουρανό.
Θέλοντας και μη, δεν μπορείς να αντισταθείς σε αυτή τη μοτοσικλέτα. Ακόμα και στην πιο απλή διαδρομή μπαίνεις σε κατάσταση επίθεσης. Θέλεις να περάσεις πάνω από όποιον βρεις μπροστά σου και να τον ταπεινώσεις με μια σουζίτσα και στο επόμενο φανάρι να του «δείξεις» το κάτω μέρος της ουράς με ένα endo.
Τα φρένα είναι πανίσχυρα, το μπροστινό βράχος και τα ηλεκτρονικά επεμβαίνουν «τόσο όσο» για να σε επαναφέρουν στην τάξη αν το παρακάνεις. Το εντυπωσιακό είναι ότι δεν χρειάζεται να τα απενεργοποιήσεις (μπορείς αν θέλεις) πλήρως για να διασκεδάσεις. Επιλέγοντας τις κατάλληλες για το επίπεδό σου ρυθμίσεις θα απολαύσει όλες τις… παρανομίες μέχρι το σημείο που πιστεύεις ότι αντέχεις.
Αν πάλι δεν χρειάζεσαι τίποτα από αυτά, κανένα πρόβλημα. Το στήσιμο της μοτοσικλέτας, οι εξαιρετικές αναρτήσεις και τα καταπληκτικά φρένα θα σε κάνουν να σπάσεις πολλές φορές τον ταχύτερο χρόνο σου σε κάποια πίστα.
Μπορεί αυτά που περιγράφω να φαίνονται σε πολλούς ακραία, αλλά κάπου εδώ έρχεται η μαγεία αυτής της μοτοσικλέτας. Είχα να οδηγήσω supermoto πάνω από 20 χρόνια και όταν βρέθηκα στη σέλα του Hypermotard 698 Mono σαν να γύρισε ο χρόνος πίσω και να θυμήθηκα ακριβώς αυτή την αίσθηση.
Η μαγεία της Ducati είναι ότι έφτιαξε μια supermoto πανεύκολη στη χρήση με απίστευτη οδηγική συμπεριφορά, εκπληκτικής ακρίβειας ηλεκτρονικά και επικό κινητήρα.
Κατά τα άλλα…
Σχεδιαστικά είναι από τις λίγες φορές σε μοντέλο της Ducati που δεν έχουμε πολλά να πούμε. Η μοτοσικλέτα είναι λιτή και απέριττη με αποτέλεσμα να μην έχει κάτι πολύ ιδιαίτερο να επιδείξει. Παρόλα αυτά, ακόμα και σε αυτό το supermoto η Ducati έβαλε την πινελιά της με ποιοτικά υλικά, έναν ιδιαίτερο προβολέα εμπρός και μια ακόμα πιο γοητευτική ουρά.
Η έκδοση του μοντέλου δοκιμής είναι η RVE, με αγωνιστικό χρωματισμό που ξεχωρίζει από τη διχρωμία κόκκινου/μαύρου στις ζάντες. Ανεβαίνοντας στη σέλα της μοτοσικλέτας ο αναβάτης έχει μπροστά του ένα πολύ λεπτό ρεζερβουάρ και μια ακόμα πιο λεπτή σέλα. Είναι αρκετά άνετο, το τιμόνι είναι κοντά στο σώμα του αναβάτη, όχι πολύ ψηλά τοποθετημένο, ενώ τα μαρσπιέ είναι μαζεμένα προς τα μέσα για βελτιωμένη απόσταση από το έδαφος.
Το όργανο εμπρός είναι μικρό σε διαστάσεις (3,8 ίντσες), ψηφιακό με πλούσιες πληροφορίες και ο χειρισμός του γίνεται εύκολα από την αριστερή πλευρά του τιμονιού. Ο εξοπλισμός της μοτοσικλέτας είναι επίσης λιτός δείχνοντας τη θέληση της Ducati να ξεκαθαρίσει ότι αυτό το μοντέλο δεν είναι για ευκολίες, αλλά είναι καθαρά για διασκέδαση.
Το αγκάθι
Με ένα τόσο fun to ride δίκυκλο αδιαφορείς παγερά για τα αγκάθια που μπορεί να συναντήσεις. Στην περίπτωση του «Mono» αυτά είναι σίγουρα η απολίτιστη λειτουργία του κινητήρα στις πολύ χαμηλές στροφές και το ελαφρώς περίπλοκο σύστημα διαχείρισης της οθόνης και των λειτουργιών της.
Το έπος του Μπόργκο Πανιγκάλε
Ξέρω καλά ότι ο Άγιος Βασίλης δεν πρόκειται να μου φέρει φέτος (και μάλλον ποτέ) μια μοτοσικλέτα όπως η Ducati Hypermotard 698 Mono. Αυτό όμως που ξέρω είναι ότι αυτή η ατίθαση δεσποινίδα από τη Μπολόνια φτιάχτηκε για να δημιουργεί όνειρα και… ονειρώξεις.
Είναι η δεύτερη φορά που η Ducati δοκιμάζει να κατασκευάσει μια μοτοσικλέτα άγνωστης κατηγορίας για εκείνη και το πετυχαίνει με την πρώτη. Η αρχή έγινε με την DesertX στο χώμα και τώρα είναι η Hypermotard 698 Mono. Από ότι φαίνεται εκεί στην Μπολόνια ξέρουν ότι το μυστικό για μια διασκεδαστική μοτοσικλέτα εκτός από τα καλά συστατικά είναι η αγάπη.
Όλα τα στοιχεία της Ducati Hypermotard 698 Mono εδώ.
Τεχνικά Χαρακτηριστικά-Ducati Hypermotard 698 Mono
Κινητήρας: Μονοκύλινδρος, superquadro, δεσμοδρομικός
Κυβισμός: 659 cc
Ισχύς: 77,5 PS/9.750 rpm
Ροπή: 63 Nm/8.000 rpm
Τροφοδοσία: Ψεκασμός με Ride by Wire
Κιβώτιο: 6τάχυτο με quickshifter
Φρένα: Δίσκος 330 χιλ. 4πίστονη δαγκάνα Brembo και Cornering ABS
Μεικτή κατανάλωση δοκιμής: 5,5 L/100 km
Ρεζερβουάρ: 12 L
Βάρος 151 κιλά
Τροχοί: Χυτοί 17 ιντσών
Τιμή: 15.600 ευρώ
Πηγή: newsauto.gr