Μια λέξη: ΚΡΥΦΟ. Όχι σαν μυστικό, αλλά σαν πληγή που δεν αιμορραγεί, τουλάχιστον όχι φανερά.
Οι Incirrina ξεγυμνώνονται όσο ποτέ, και για πρώτη φορά, το κάνουν στη γλώσσα που πονά πιο άμεσα: Τη δική τους. Η Ειρήνη Τηνιακού και ο Γιώργος Κατσάνος πλάθουν ένα νέο ηχητικό τοπίο με αναλογικά συνθεσάιζερ που θυμίζουν συναισθηματικά όργανα ανατομίας. Σαν να χαρτογραφούν έναν ψυχισμό που αρνείται να φωνάξει, αλλά προτιμά να σου μιλάει πίσω από την πόρτα… στα ελληνικά.
Ο Κωνσταντίνος Λόντος γράφει ξανά τους στίχους, κοφτούς, σαν μαχαίρια που δεν θέλουν να σκοτώσουν αλλά να ξυπνήσουν. Και τι αποκαλύπτουν; Μια εποχή που βαδίζει υπνωτισμένη. Άνθρωποι που κρύβουν τον πόνο τους σαν βρώμικο ρούχο κάτω από το χαλί του «όλα καλά». Μια κοινωνία που νιώθει, αλλά δεν νιώθει μαζί με τον άλλο. Όχι δεν είναι ένας κόσμος που ψέματα, αλλά είναι ένας κόσμος που αποφεύγει να κοιτάξει την αλήθεια.
Το “ΚΡΥΦΟ” μοιάζει με εκείνη τη σιωπή που ακούς όταν κλείνεις το φως για να μείνεις μόνος με τον εαυτό σου. Και συνειδητοποιείς πως όσο κι αν προσπαθείς, δεν μπορείς να κρυφτείς απ’ όλα αυτά που έχεις κρύψει μέσα σου.
Κυκλοφορεί ψηφιακά σήμερα 11 Ιουλίου 2025, από την γερμανική Cold Transmission και κάτι μέσα σου ήδη το ακούει.