Η Fiona Apple επιστρέφει όχι απλώς με νέο τραγούδι, αλλά με ένα ολόφρεσκο τραγούδι αντίστασης που ταξιδεύει μέσα από τη μουσική και καρφώνεται σαν ενοχλητική αλήθεια στη συνείδηση. Το “Pretrial (Let Her Go Home)” δεν είναι άλλη μία συναισθηματική μπαλάντα. Είναι μια διαμαρτυρία εναντίον του cash-bail system, ενός θεσμικού μηχανισμού που φυλακίζει φτώχεια, χαλάει οικογένειες και βαθαίνει το ρήγμα ανάμεσα στις τάξεις και προπαντός, ανάμεσα στις φυλές.
Σε μια Αμερική που αυτοπαρουσιάζεται ως φάρος δημοκρατίας αλλά λειτουργεί με όρους οικονομικού απαρτχάιντ, το προφυλακιστικό σύστημα επιτρέπει σε όσους έχουν να αγοράζουν την ελευθερία τους και καταδικάζει τους υπόλοιπους σε φυλάκιση, χωρίς καταδίκη. Ιδίως για τις μαύρες μητέρες και τις φροντιστές, η προφυλάκιση δεν είναι απλώς σωματική κράτηση, είναι κοινωνική εκτέλεση. Είναι η αρπαγή από τα παιδιά τους, η διάρρηξη της κοινότητας, η παγίωση της ντροπής ως ταυτότητας.
Η Fiona Apple δεν το καταγγέλλει απλώς. Το έχει δει. Το έχει γράψει στα τετράδιά της, παρακολουθώντας χιλιάδες ακροάσεις σε δικαστήρια. Το έχει βιώσει μέσα από τις ζωές των Free Black Mamas DMV, ενός τοπικού αλλά μαχητικού κινήματος που πληρώνει εγγυήσεις για να απελευθερώνει γυναίκες από το κλουβί της προφυλάκισης. Και τώρα, το έχει τραγουδήσει. Όχι σαν σταρ αλλά σαν μάρτυρας.
Σε έναν κόσμο που η τέχνη συχνά αναπαράγει την αυτοαναφορική της εκκεντρικότητα, η Apple επιλέγει κάτι ριζικά ανατρεπτικό: να καταθέσει την καλλιτεχνική της φωνή στο όνομα μιας συλλογικής ανάγκης. Και το κάνει με την ίδια γυμνή ειλικρίνεια που χαρακτήριζε πάντα το έργο της, μόνο που τώρα, η θλίψη δεν είναι μόνο εσωτερική∙ είναι κοινωνική, είναι διαρθρωμένη, είναι ταξικά προσδιορισμένη.
Το “Pretrial (Let Her Go Home)” είναι έτσι, κάτι περισσότερο από τραγούδι. Είναι ένα μικρό μνημείο αλληλεγγύης, μια υπενθύμιση ότι η δικαιοσύνη που κοστίζει είναι προνόμιο και πως η ελευθερία, όταν μετριέται σε δολάρια, είναι απλώς άλλη μια μορφή φυλακής.