Για πάνω από 25 χρόνια κυκλοφορούσε σαν αστικός μύθος της dance: το “Rockafeller Skank” να συγκρούεται με τους Rolling Stones και να επιβιώνει μόνο σε DJ sets και bootlegs. Τώρα επιτέλους, βγαίνει στο φως.
Υπάρχουν κάποια κομμάτια που δεν κυκλοφόρησαν ποτέ επίσημα, αλλά έζησαν περισσότερο από δεκάδες «κανονικές» κυκλοφορίες. Κομμάτια-φαντάσματα. Αστικοί μύθοι της dance κουλτούρας, που άλλαζαν χέρια σε κασέτες, CD-Rs και folders με τίτλο DO NOT SHARE. Ένα από αυτά ήταν το mash-up του Fatboy Slim, εκεί όπου το “Rockafeller Skank” έπεφτε με φόρα πάνω στο “(I Can’t Get No) Satisfaction” των Rolling Stones. Ένα μικρό μουσικό έγκλημα που όλοι χορεύαμε, αλλά κανείς δεν παραδεχόταν. Μέχρι τώρα.
Ύστερα από περισσότερα από 25 χρόνια ζωής στα σκοτεινά, η πιο διάσημη «απαγορευμένη» σύμπτωση της dance μουσικής πήρε επιτέλους την έγκριση των Stones και βλέπει επίσημα το φως της ημέρας. Σαν να άνοιξε ξαφνικά ένα συρτάρι που είχε κολλήσει από το 1998.
Ο Norman Cook, ο άνθρωπος πίσω από το ψευδώνυμο Fatboy Slim, μιλά για μια μακρά διαδρομή γεμάτη «όχι». Όχι ευγενικά, όχι διπλωματικά. Απλώς όχι. Ακόμα κι όταν του ζητήθηκε να κάνει remix στο “Sympathy For The Devil”, τόλμησε να πετάξει τη φράση που αιωρούνταν για δεκαετίες: «Μήπως να βάζαμε το mash-up του Satisfaction για B-side;». Η απάντηση ήρθε κοφτή. Και πάλι όχι.
Κάποια στιγμή, μετά από είκοσι χρόνια άρνησης, το θέμα θεωρήθηκε λήξαν. Το καράβι είχε φύγει. Μόνο που (όπως συμβαίνει συχνά στην pop μυθολογία) το καράβι επέστρεψε. Και γύρισε γιατί το κομμάτι δεν έπαψε ποτέ να ζητιέται. Δεν έφυγε ποτέ από τα DJ sets. Ήταν εκεί, σαν τελευταίο χαρτί στο μανίκι. Το κομμάτι που το ρίχνεις όταν θες να κλείσεις τη βραδιά και να θυμηθούν όλοι γιατί ήρθαν.
Η ειρωνεία; Το mash-up ξεκίνησε σχεδόν τυχαία. Έξι μήνες μετά την κυκλοφορία του “Rockafeller Skank”, ο Cook είχε ήδη βαρεθεί το ίδιο του το hit. Το έπαιζε παντού. Κάθε βράδυ. Σαν κατάρα της επιτυχίας. Έτσι, με έναν sampler, σε mono, φτηνά και πρόχειρα, έριξε από πάνω το riff των Stones. Έκοψε ένα acetate μόνο για προσωπική χρήση. Όχι για ιστορία. Όχι για δισκογραφία. Για να μη βαριέται.
Αλλά η dance μουσική δεν σέβεται ποτέ τις προθέσεις. Το κομμάτι παίχτηκε στο ραδιόφωνο, έγινε bootleg, διέρρευσε, απέκτησε δική του ζωή. Και όσο έμενε ακυκλοφόρητο, τόσο δυνάμωνε. Έγινε «μυστικό όπλο». Όπως λέει ο ίδιος, το άκουγε μόνο μία φορά την εβδομάδα, όταν το έπαιζε. Και ίσως αυτό το κράτησε φρέσκο. Σαν απαγορευμένο φρούτο που δεν σαπίζει ποτέ.
Σήμερα, σε μια εποχή όπου τα πάντα ανεβαίνουν, κατεβαίνουν, ανακυκλώνονται και καταναλώνονται σε δευτερόλεπτα, το mash-up του Fatboy Slim και των Rolling Stones μοιάζει σχεδόν αναχρονιστικό. Ένα κομμάτι που χρειάστηκε δεκαετίες για να «επιτραπεί». Σαν να μας θυμίζει ότι κάποτε η μουσική είχε βάρος, χρόνο και αντίσταση. Και ότι μερικές φορές, το καλύτερο drop είναι αυτό που άργησε πολύ να έρθει.
Πηγή: ogdoo.gr