Οι πόρτες που ανοίγουν προς τα πάνω, δεν είναι μόνο στοιχείο εντυπωσιασμού από τον εκάστοτε σχεδιαστή αλλά έχουν και πρακτικές προεκτάσεις.
Είναι πραγματικά ιδιαίτερη η εικόνα ενός αυτοκινήτου που οι πόρτες του ανοίγουν προς τα πάνω και προφανώς, πριν και πέρα από όλα, εντυπωσιάζει ως χαρακτηριστικό.
Από τότε που οι πόρτες της Mercedes, έδωσαν το παρατσούκλι «Gullwing» στο μοντέλο το οποίο όλοι θυμούνται έτσι και όχι με την επίσημη ονομασία του, η συγκεκριμένη σχεδιαστική ιδιαιτερότητα έγινε μια από τις πιο «δραματικές» του είδους. Στην παρακάτω λίστα, έχουμε τα πιο εντυπωσιακά και χαρακτηριστικά αυτοκίνητα με τη συγκεκριμένη «ιδιαιτερότητα», με χρονολογική σειρά- κάτι τα κάνει ακόμα πιο ενδιαφέροντα.
Mercedes 300SL- 1954
Το όνομά της είναι Mercedes 300SL, Δεν ονομάστηκε ποτέ «Gullwing» από το εργοστάσιο αλλά έτσι έχει μείνει στην ιστορία της αυτοκίνησης και έτσι μνημονεύεται. Είναι ένα supercar από τη δεκαετία του ’50 και η δικαιολογία πίσω από τη χρήση των θυρών που ανοίγουν προς τα πάνω, ήταν η ανάγκη για πολύ ογκώδη μαρσπιέ που θα υποστήριζαν με επαρκή στρεπτική αντοχή τις ανάγκες ενός πολύ δυνατού αυτοκινήτου. Η αλήθεια είναι πάντως πως από αυτή εδώ την εφαρμογή, βοηθήθηκαν και οι αγώνες αυτοκινήτου, μια και κάπως έτσι προέκυψε η έμπνευση για αυτού του είδους τις πόρτες στα μοντέλα που βλέπουμε στις κορυφαίες κατηγορίες αγώνων αντοχής.
De Tomaso Mangusta- 1967
Το 1967, η De Tomaso παρουσίασε το πρώτο της supercar, το οποίο χρησιμοποιούσε αυτή τη σχεδιαστική ιδιαιτερότητα όχι για τον οδηγό και το συνοδηγό αλλά για να έχουν πρόσβαση στο χώρο του κινητήρα οι μηχανικοί. Με το που σηκωνόντουσαν αυτά τα μέρη του αμαξώματος, ο V8 των 4,7 λίτρων από κάτω ερχόταν «στο πιάτο» για τους τεχνίτες να κάνουν τις απαραίτητες επεμβάσεις και τη συντήρηση. Τα τζάμια στο επάνω μέρος του καλύμματος του κινητήρα επέτρεπαν στους περαστικούς να θαυμάσουν τον κινητήρα του Mangusta και ας προβλημάτιζαν τον οδηγό περιορίζοντας την ορατότητά του προς τα πίσω.
Melkus RS 1000- 1969
Το χαμηλό κουπέ αμάξωμα του Melkus και η συνολική του σχεδίαση, απαιτούσε πόρτες που επέτρεπαν την αξιοπρεπή είσοδο και έξοδο από το αυτοκίνητο, που αντικειμενικά δεν υπήρχαν και πολλές διαφορετικές επιλογές για τους σχεδιαστές. Το αμάξωμα από fiberglass φρόντιζε για τον περιορισμό του συνολικού βάρους και έτσι οι επιδόσεις του μικρού σπορ αυτοκινήτου από την Ανατολική Γερμανία, ήταν ικανοποιητικές παρά τα 992 κ.εκ. του δίχρονου κινητήρα (καλά μαντέψατε, από Wartburg). Η απόδοση έφτανε τους 68 ίππους και η τελική ταχύτητα τα 166 χλμ./ώρα, χάρη και στο αεροδυναμικό σχήμα του μικρού αμαξώματος.
Mercedes C111- 1970
Η Mercedes κατασκεύασε 16 πρωτότυπα C111 αλλά και πάλι, δεν μπορεί να θεωρηθεί παραγωγής. Ως πρωτότυπο, το C111 δημιουργήθηκε για να δοκιμάσει τη νέα τεχνολογία και αυτό περιελάμβανε μεταξύ άλλων και τις πόρτες που ανοίγουν προς τα πάνω. Το C111 ήταν σχεδιαστικό έργο του Friedrich Geiger και οι πόρτες ήταν βασικό μέρος του σχεδιασμού, αν και η ύπαρξή τους δεν επιβλήθηκε από κάποια τεχνική ανάγκη αλλά μόνο και μόνο για να προκαλέσουν τα βλέμματα των δημοσιογράφων και των επισκεπτών στις εκθέσεις που το αυτοκίνητο παρουσιαζόταν. Αυτό που δεν βοήθησε καθόλου την εξέλιξη του πρωτοτύπου σε μοντέλο παραγωγής, ήταν το ότι η εποχή που παρουσιάστηκε ήταν λίγο πριν την ενεργειακή κρίση σε όλο τον κόσμο και το C111 εφοδιαζόταν με έναν Wankel κινητήρα που… είχε αυξημένες απαιτήσεις για καύσιμο.
Aston Martin Bulldog- 1979
Ο William Towns σχεδίασε αυτό το ιδιαίτερο σχήμα για λογαριασμό της Aston Martin, θέλοντας να δώσει μια άλλη προέκταση στη σχεδίαση των supercars, μένοντας εσκεμμένα «μακριά» από τα πρότυπα που όριζαν οι καμπύλες. Ο Towns άλλωστε, θεωρείται ένας από του θιασώτες της εξέλιξης του σχήματος της «σφήνας», οπότε ήταν και ο πλέον κατάλληλος για να παρουσιάσει το πρωτότυπο της Aston Martin. Οι πόρτες «προς τα πάνω» έδωσαν τη δυνατότητα στο σχεδιαστή να δώσει στο Bulldog μια πολύ έντονη γωνία στα πλαϊνά παράθυρα, ενώ εξίσου εντυπωσιακός είναι ο τρόπος με τον οποίο οι πόρτες «αγκαλιάζουν» τις πλευρές του αυτοκινήτου. Πίσω από τις θέσεις οδηγού και συνοδηγού, βρίσκεται ένας ένας twin turbo κινητήρας V8 με χωρητικότητα 5,3 λίτρων και απόδοση 700 ίππων.
DeLorean DMC-12- 1981
Το γυμνό αλουμίνιο του αμαξώματος δεν ήταν μάλλον αρκετό για να εντυπωσιάσει και έτσι στη σχεδίαση του DeLorean DMC-12, «μπήκαν» και οι πόρτες που ανοίγουν προς τα επάνω. Το μεγάλο ατού του μοντέλου, ήταν η τιμή του η οποία παρά την εμφάνιση που παραπέμπει σε supercar, ήταν πάρα πολύ χαμηλή. Φυσικά, αυτό ήταν απόρροια και των «φτωχών» επιλογών σε ότι είχε να κάνει με τα μηχανικά μέρη και τις επιδόσεις που προσέφερε το μοντέλο, που είχε από την αρχή της εμπορικής του πορείας πολλά θέματα αξιοπιστίας. Οι επιδόσεις ήταν -επιεικώς- μέτριες, λόγω της ισχύος των μόλις 130 ίππων του V6 κινητήρα με τη χωρητικότητα των 2,8 λίτρων, ενώ μέτρια ήταν και η εικόνα του αυτοκινήτου στο δρόμο, παρά το γεγονός πως στο «στήσιμο» του μοντέλου είχε βάλει το χέρι της και η Lotus.
Gumpert Apollo- 2005
Ο Roland Gumpert είχε ένα μοναδικό όραμα για το τέλειο αυτοκίνητο και σε αυτό ήταν «μέσα» και οι πόρτες τους είδους που παραπέμπουν στους αγώνες αυτοκινήτων. Μπορεί το Apollo να μοιάζει με αυτοκίνητο που σχεδιάστηκε για τους αγώνες αντοχής, αλλά όταν παρουσιάστηκε, έκλεψε τις εντυπώσεις και όλοι το περίμεναν με ανυπομονησία στη μορφή που θα του έδινε έγκριση τύπου για κυκλοφορία στους δημόσιους δρόμους. Ο V8 των 4,2 λίτρων που προέρχεται από την Audi, φροντίζει για την παροχή ισχύος που φτάνει τους 640 ίππους και η οποία είναι αρκετή για να επιταχύνει από στάση το Apollo έως τα 100 χλμ./ώρα σε μόλις 2,9 δευτερόλεπτα.
Mercedes SLS- 2010
Η Mercedes προσπάθησε να αναπαραστήσει λίγη από την εμβληματική εικόνα του «Gullwing» και το 2010 παρουσίασε ένα coupe με τις πόρτες να ανοίγουν αντίστοιχα. Η SLS ωστόσο, έκανε τα πράγματα δύσκολα για τον οδηγό και το συνοδηγό, μια και απαιτούσε ιδιαίτερο «τέντωμα» για να πιάσει κανείς την πόρτα αλλά και αρκετή δύναμη για να την κουνήσει, παρά το ότι υπήρχε βοήθεια από αμορτισέρ. Το προφίλ του μοντέλου «δικαιολογούσε» την ύπαρξη ηλεκτρικού μηχανικού για το χειρισμό των θυρών αλλά η Mercedes αρνήθηκε να προσφέρει κάτι τέτοια θεωρώντας πως η αύξηση του συνολικού βάρους από τους μηχανισμούς, θα ήταν πολύ μεγάλη. Μικρή σημασία είχε πάντως, μια και το αυτοκίνητο θεωρήθηκε αρκετά πετυχημένο από τους φίλους της μάρκας αλλά και γενικότερα.
Pagani Huayra- 2012
Μετά από το εντυπωσιακό Zonda θα ήταν προφανώς τα πάντα πιο δύσκολα για την Pagani προκειμένου να εντυπωσιάσει. Κι όμως, με τη Huayra ο Horacio Pagani τα κατάφερε και με το παραπάνω. Αναμφισβήτητα πιο κομψή από το προκάτοχο μοντέλο, η Huayra είναι επίσης πιο δυνατή, πιο γρήγορη και πιο εύκολη στην απαιτητική οδήγηση. Εκτός όλων των άλλων, είναι και το αυτοκίνητο που πήγε την ιδέα των θυρών που ανοίγουν προς τα πάνω σε άλλο επίπεδο, με την ευκολία της εισόδου και της εξόδου στην καμπίνα, να είναι παράδειγμα προς μίμηση για τους υπόλοιπους κατασκευαστές που θέλουν να επιμείνουν σε αυτό το είδος των θυρών στα μοντέλα τους.
Tesla Model X- 2015
Είναι ασυνήθιστο να βρίσκουμε αυτόν τον τύπο πόρτας σε ένα αυτοκίνητο που απευθύνεται σε οικογένειες και όχι σε κατόχους supercars. Ωστόσο, το πλεονέκτημα που προσφέρει η συγκεκριμένη επιλογή, είναι σημαντικό σε ότι έχει να κάνει με την ευκολία της πρόσβασης των επιβατών στο πίσω κάθισμα. Χώρια που είναι και ακόμα πιο εντυπωσιακό το γεγονός πως οι πόρτες αυτές στο Model X ανοίγουν ηλεκτρικά και δημιουργούν ένα είδος χορευτικού που μπορεί να κάθεται κάποιος και να το παρακολουθεί με ενδιαφέρον. Στο λογισμικό του μοντέλου, έτσι και αλλιώς περιλαμβάνεται ένα πρόγραμμα βάσει του οποίου το αυτοκίνητο χρησιμοποιώντας και τις μπροστινές ηλεκτρικά ανοιγόμενες πόρτες αλλά και όλα τα φώτα, παρουσιάζει μια «παράσταση» υπό τους ήχους μουσικής που ακούγεται από το ηχοσύστημα.
Πηγή: newsauto.gr