Ο ρέκορντμαν σε εκκινήσεις Grand Prix της Formula 1 έχει μία από τις πιο αξιοθαύμαστες καριέρες στην ιστορία του Motorsport. Αλλά στην κορωνίδα, ποια είναι τα καλύτερα μονοθέσια που έχει οδηγήσει;
Μετρώντας δύο παγκόσμια πρωταθλήματα, πάνω από 400 εκκινήσεις και 32 νίκες, ο Φερνάντο Αλόνσο είναι αδιαμφισβήτητα ένας από τους κορυφαίους οδηγούς που έχει δει η Formula 1. Και τα νούμερα, σίγουρα δε δικαιώνουν την παραπάνω τοποθέτηση.
Ωστόσο, ο οδηγός από το Οβιέδο κλείνει σιγά-σιγά 25 χρόνια στις πίστες, έχοντας κερδίσει σε μία σειρά από κατηγορίες. Ένας πραγματικά ολοκληρωμένος οδηγός που η ατυχία του (και ο χαρακτήρας του) δεν του έχουν επιτρέψει να πετύχει όσα πραγματικά θα μπορούσε στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Στο Grand Prix του Μεξικό, ο Αλόνσο έκλεισε 400 εκκινήσεις σε Grand Prix της Formula 1, ένας αριθμός-ορόσημο τόσο για τον ίδιο όσο και για την ιστορία του σπορ.
Με αφορμή αυτό, επιλέξαμε (δημοσιογράφος: Γιώργος Ανανίδας) τα 5 καλύτερα μονοθέσια που ο Ισπανός έχει πιάσει στα χέρια του. Φυσικά, μην περιμένετε κάποια McLaren στη λίστα (ούτε την MP4-22 του 2007).
Renault R23 (2007)
Μετά τη rookie σεζόν του στη Minardi το 2001, ο Αλόνσο πέρασε τη σεζόν του 2002 στη Renault ως οδηγός δοκιμών, πριν το 2003 βρεθεί επίσημα και πάλι στο grid με τα χρώματά της.
Από το δεύτερο αγωνιστικό τριήμερο κιόλας, ο Ισπανός είχε βρει τον ρυθμό του και πήρε την pole position στο Σεπάνγκ, ενώ τερμάτισε 3ος στον αγώνα και έγινε ο πρώτος Ισπανός που κατακτάει βάθρο στη Formula 1.
Στον αγώνα της πατρίδας του, αντιμετώπισε στα ίσα τις δύο κυρίαρχες Ferrari των Σουμάχερ και Μπαρικέλο για να τερματίσει 2ος.
Αλλά το αποκορύφωμα ήταν στην Ουγγαρία, όπου κέρδισε την pole position και την μετουσίωσε στην πρώτη νίκη της καριέρας του στην κορωνίδα του motorsport. Ταυτόχρονα, έγινε ο νεαρότερος οδηγός που κερδίζει Grand Prix της F1.
Renault R25 (2005)
Το 2004, ο Αλόνσο δεν κατέκτησε κάποια νίκη, με τη Renault να προετοιμάζει το έδαφος για δυναμική είσοδο στη σεζόν του 2005. Ήταν τότε που δινόταν η επιλογή να κάνεις ολόκληρο τον αγώνα με ένα σετ ελαστικών και όσοι είχαν Michelin, συμπεριλαμβανομένης της γαλλικής ομάδας, είχαν πλεονέκτημα.
Μπορεί η R25 να μην ήταν το ίδιο γρήγορη με την McLaren MP4-20 του Κίμι Ραϊκόνεν, ωστόσο ήταν πιο αξιόπιστη και ο Ισπανός εκμεταλλεύτηκε εκείνη τη σεζόν στο έπακρον την ατυχία του Φινλανδού.
Οι νίκες του σε Μαλαισία και Μπαχρέιν του έδωσαν ένα προβάδισμα στο πρωτάθλημα, ενώ μετά από μία έντονη μάχη κέρδισε και στην Ίμολα.
Επιπλέον, νίκησε και στα δύο γερμανικά εδάφη, αλλά και στη Γαλλία. Σε αυτά, προσθέστε και πέντε δεύτερες θέσεις και ο Αλόνσο είχε συλλέξει μπόλικους βαθμούς για να αφήσει πίσω του τον Ραϊκόνεν που είχε πολλές εγκαταλείψεις.
Η 3η θέση στη Βραζιλία, τον έκανε τον νεαρότερο παγκόσμιο πρωταθλητή στην ιστορία της Formula 1, πριν κερδίσει και στην Κίνα για να εξασφαλίσει το πρωτάθλημα κατασκευαστών για τη Renault.
Renault R26 (2006)
Το 2006 σηματοδότησε την μετάβαση της Formula 1 από τους V10 στους V8. Ο Αλόνσο ξεκίνησε κυριαρχικά τη χρονιά με νίκες σε Μπαχρέιν και Αυστραλία, αλλά οι αλλαγές στους κανονισμούς των ελαστικών έκανα τον Σουμάχερ μία πραγματική απειλή.
Ο Γερμανός θρύλος πήρε την καρό σημαία σε Ίμολα και Νίρμπουργκρινγκ, ενώ στάθηκε άτυχος στο Μονακό, όπου ο Ισπανός πανηγύρισε για πρώτη φορά στο Πριγκιπάτο.
Οι νίκες του σε Σίλβερστον και Μόντρεαλ του έδωσαν προβάδισμα 25 βαθμών από τον επτάκις παγκόσμιο πρωταθλητή. Ωστόσο, ο τελευταίος πανηγύρισε σε Αμερική, Γαλλία και Γερμανία και ροκάνισε τη διαφορά στους 11.
Οι τρεις επόμενοι γύροι του παγκοσμίου πρωταθλήματος περιείχαν μεγάλες μάχες. Αλλά στην Ιαπωνία, ο Σουμάχερ είχε ζημιά στον κινητήρα που τον άφησε πίσω κι έτσι ο Αλόνσο σφράγισε τον δεύτερο παγκόσμιο τίτλο του ξανά στη Βραζιλία.
Ferrari F10 (2010)
Μετά τις έντονες διαμάχες στο περιθώριο του «Spygate» του 2007 με την McLaren, σε μία χρονιά που σημάδεψε ανεξίτηλα τον Φερνάντο Αλόνσο, ο Ισπανός επέστρεψε στην αγαπημένη του Renault που πια δεν ήταν ανταγωνιστική.
Το 2010, έφτασε η ώρα του Μαρανέλο, όπου ο οδηγός από το Οβιέδο βρήκε έναν λαβωμένο Φελίπε Μάσα, μετά το σοβαρό ατύχημα του τελευταίου το 2009 στο Χανγκαρόρινγκ.
Ο Αλόνσο βίωνε την καλύτερη αγωνιστικά περίοδο της καριέρας του και ενθουσίασε τους Tifosi με νίκη στο ντεμπούτο του στο Μπαχρέιν. Ωστόσο, το μομέντουμ δε συνεχίστηκε με τον ίδιο να βλέπει ξανά το βάθρο στην Ισπανία με μία 2η θέση.
Στη Γερμανία, νίκησε αφότου τον άφησε ο Μάσα να περάσει για να διατηρήσει τις ελπίδες του για τίτλο, ενώ στην Ουγγαρία τερμάτισε 2ος και έφτασε 20 βαθμούς μακριά από τον πρωτοπόρο, Μαρκ Ουέμπερ.
Σε Μόντσα και Σιγκαπούρη, ο Αλόνσο έκανε grand slam, όντας απόλυτα κυριαρχικός, ενώ στο GP Κορέας πανηγύρισε ξανά, διατηρώντας μεγάλες ελπίδες για να στεφθεί πρωταθλητής στο Άμπου Ντάμπι.
Η ιστορία στη Γιας Μαρίνα γνωστή… Το pit stop που έγινε νωρίς από τη Ferrari τον έφερε πίσω από τον Βιτάλι Πετρόφ, τον οποίο έπρεπε οπωσδήποτε να προσπέρασει. Αλλά δεν το κατάφερε ποτέ και ο Σεμπάστιαν Φέτελ ολοκλήρωσε το θαύμα για να κατακτήσει το πρώτο του παγκόσμιο πρωτάθλημα.
Aston Martin AMR23 (2023)
Έπειτα από δύο δύσκολες σεζόν με την Alpine στην επάνοδό του στη Formula 1, ο Φερνάντο Αλόνσο αποφάσισε να ρίξει ακόμα μία «ζαριά» στην καριέρα του, υπογράφοντας με την Aston Martin για δύο χρόνια.
Αρχικά, αποδείχθηκε μία σοφή απόφαση με τον ίδιο να αποδεικνύεται ο ταχύτερος συνδυασμός οδηγού-μονοθεσίου στο grid μετά τους Μαξ Φερστάπεν και Σέρχιο Πέρεζ στην κυρίαρχη RB19.
Κέρδισε τέσσερα βάθρα στους πρώτους πέντε αγώνες της σεζόν, ενώ στο Μονακό έφτασε μερικά χιλιοστά μακριά από την pole position και ένα λάθος pit stop (που μπορούσε να αποφευχθεί) μακριά από την 33η του νίκη.
Μετά το Πριγκιπάτο, ακολούθησαν άλλα δύο βάθρα σε Καναδά και Ολλανδία, πριν η Aston Martin αντιμετωπίσει σοβαρά θέματα με την εξέλιξη της AMR23. Ο Αλόνσο έκλεισε τη σεζόν δυναμικά όμως, παίρνοντας ένα αξιόμαχο βάθρο στη Βραζιλία με… photo-finish.
Η λήξη του πρωταθλήματος τον βρήκε στην 4η θέση της βαθμολογίας.
Πηγή: newsauto.gr