Ο Αλ Φόστερ, του οποίου το ευέλικτο παίξιμο στα ντραμς για περισσότερα από 60 χρόνια τον έφερε κοντά σε μπάντες με επικεφαλής τους Μάιλς Ντέιβις, Σόνι Ρόλινς και πολλούς άλλους, πέθανε την Τετάρτη στο διαμέρισμά του στη Νέα Υόρκη. Ήταν 82 ετών.
Ο Αλ Φόστερ είχε ένα δυνατό αλλά ευέλικτο ρυθμό και την ενστικτώδη ικανότητα να αλλάζει τη ρυθμική του ισορροπία για να ταιριάζει με το μουσικό περιβάλλον. Το swing ride cymbal του μπορούσε να μεταδώσει την καθαρή αυθεντικότητα του bebop ή τη βαθιά έλξη του modal jazz, ενώ παρείχε το δυναμικό backbeat σε μερικές από τις πιο γνωστές fusion μπάντες.
«Με εντυπωσίασε γιατί είχε τόσο groove και το έβαζε ακριβώς εκεί που έπρεπε», έγραψε ο Μάιλς Ντέιβις στο Miles: The Autobiography. Ο τρομπετίστας τίμησε αυτό το θεμελιώδες groove με μια παραισθησιογόνα funk σύνθεση με τίτλο «Mr. Foster», η οποία ηχογραφήθηκε κατά τη διάρκεια των συνεδριών για το άλμπουμ του 1972 On the Corner. Ο Φόστερ εντάχθηκε στη μπάντα του Ντέιβις και εμφανίστηκε σε στούντιο άλμπουμ όπως το Big Fun και σε ζωντανά άλμπουμ όπως το Dark Magus και το Agharta.
Ο Φόστερ εμφανίζεται επίσης σε ένα καθοριστικό διπλό άλμπουμ ενός άλλου σαξοφωνίστα τενόρου, του Τζο Χέντερσον με τίτλο The State of the Tenor, Vols. 1 & 2, που ηχογραφήθηκε στο The Village Vanguard το 1985.
Ο μπασίστας σε αυτή την ηχογράφηση, Ρον Κάρτερ, συνεργάστηκε επίσης με τον Φόστερ σε συγκροτήματα υπό την ηγεσία του άλτο σαξοφωνίστα Αρτ Πέππερ. Το 1978, η εξαιρετική φήμη του Foster στους κύκλους της straight-ahead jazz επιβεβαιώθηκε με τη δημιουργία ενός σούπερ γκρουπ της δισκογραφικής εταιρείας Milestones Jazzstars, το οποίο πραγματοποίησε εκτεταμένες περιοδείες και κυκλοφόρησε ένα ζωντανό άλμπουμ.
Ο Φόστερ έκανε το ντεμπούτο του ως ηγέτης την ίδια χρονιά: το funk-flexing Mixed Roots, στην CBS Records. Ωστόσο, τα επόμενα χρόνια ήταν σπάνιες οι σόλο κυκλοφορίες του, μέχρι που το 2003 έστριψε σελίδα με το Oh! που αποδόθηκε στους ScoLoHoFo, ένα all-star συγκρότημα στο οποίο συμμετείχαν επίσης ο κιθαρίστας Τζον Σκόφιλντ, ο σαξοφωνίστας Τζο Λοβάνο και ο μπασίστας Ντέιβ Χόλαντ.
Από τότε, έγινε πιο γνωστός ως ηγέτης της μπάντας και προσέλκυσε νεότερους μουσικούς, όπως τον σαξοφωνίστα Eli Degibri και τον μπασίστα Doug Weiss, οι οποίοι τον συνόδευσαν στην εκπομπή Live from the Village Vanguard του NPR το 2008.
Την τελευταία δεκαετία, ο Φόστερ ήταν σταθερή αξία στο κλαμπ Smoke της Upper West Side, του οποίου η δισκογραφική εταιρεία Smoke Sessions κυκλοφόρησε τα δύο πιο πρόσφατα άλμπουμ του. Το Reflections, από το 2022, περιλαμβάνει ένα κουιντέτο με τον τρομπετίστα Νίκολας Πέιτον, τον σαξοφωνίστα Κρις Πότερ τον πιανίστα Κέβιν Χέις και τον μπασίστα Βίνσεντ Άρτσερ.
Ο Φόστερ γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 1943 στο Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια. Μεγάλωσε στην 140th Street και την Amsterdam Avenue στο Χάρλεμ, σε μια οικογένεια μουσικόφιλων. Ο πατέρας του ήταν μπασίστας και ο μεγαλύτερος αδελφός του έπαιζε κόνγκας. Είχε επίσης μια μικρότερη αδελφή και δύο μικρότερους αδελφούς. Από μικρός έδειξε ενδιαφέρον για τα ντραμς, χτυπώντας κατσαρόλες και τηγάνια. Γύρω στα 12 του, εμπνεύστηκε από τον Μαξ Ρόουτς, έναν ρυθμικό αρχιτέκτονα της μπι-μποπ.
Ο Φόστερ ήταν 20 ετών όταν σημείωσε την πρώτη του συμμετοχή σε δίσκο, στο άλμπουμ του τρομπετίστα Μπλου Μίτσελ The Thing to Do του 1964, μαζί με τον νεαρό Τσικ Κορέα στο πιάνο. Ο Φόστερ έπαιξε επίσης στα δύο επόμενα άλμπουμ του Μίτσελ και σε μία από τις πρώτες ηχογραφήσεις του πιανίστα Μόντι Αλεξάντερ, πριν συνεργαστεί με τον Μάιλς Ντέιβις, με τον οποίο ανέπτυξε μια προσωπική σχέση.
Κατά τη διάρκεια μιας περιόδου στα μέσα της δεκαετίας του ’70, όταν ο Ντέιβιτς αποσύρθηκε από τις συναυλίες, ο Φόστερ έγινε ο έμπιστος του. «Ήταν ένας πραγματικά πνευματικός άνθρωπος, ήταν ωραία να τον έχεις κοντά σου», έγραψε αργότερα ο Ντέιβις. «Ήταν ο Αλ που με κράτησε σε επαφή με τη μουσική σκηνή όταν ήμουν εκτός για όλα αυτά τα χρόνια. Του μιλούσα σχεδόν κάθε μέρα. Τον εμπιστευόμουν πραγματικά εκείνη την περίοδο».
Πηγή: athensvoice.gr