Ο θρυλικός βιμπραφωνίστας, συνθέτης και παραγωγός Roy Ayers που… έβαλε το συνθετικό “nu” πριν από τις λέξεις jazz και soul, πέθανε στις 4 Μαρτίου 2025 στη Νέα Υόρκη σε ηλικία 84 ετών μετά από μακρά ασθένεια.
Ήταν ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του περασμένου αιώνα που βοήθησε στον καθορισμό τόσο της R&B όσο και της τζαζ, και θα ήταν δύσκολο να βρεθεί ένας ερμηνευτής που θα λατρεύονταν περισσότερο από τους συνομηλίκους του.
Γεννημένος στο Λος Άντζελες ήρθε σε επαφή με την μουσική ως παιδί καθώς η μητέρα του ήταν καθηγήτρια πιάνου και ο πατέρας του τρομπονίστας. Έπαιζε πιάνο ως μικρό παιδί και φυσικά έπιανε πολλά όργανα όπως φλάουτο, τρομπέτα και ντραμς. Τελικά προτίμησε το βιμπράφωνο και εξελίχθηκε σε θρύλο σε αυτό το όργανο.
Ο Ayers άρχισε να ηχογραφεί ως sideman στις αρχές της δεκαετίας του ’60, φτάνοντας σε συνεργασία με τον θρυλικό φλαουτίστα της τζαζ Herbie Mann. Μέχρι το τέλος εκείνης της δεκαετίας, βγήκε μόνος του, σχηματίζοντας τους Roy Ayers Ubiquity και έγινε πραγματικός πρωτοπόρος στη συγχώνευση της R&B και της τζαζ. Το ευρύ όραμά του διαμορφώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’70 και ολοκληρώθηκε με το συναρπαστικό άλμπουμ του του 1976, Everybody Loves The Sunshine.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και στις αρχές της δεκαετίας του ’80, ο Ayers συνέχισε να εμφανίζεται με το συγκρότημά του -σημειώνοντας επιτυχίες στα τσαρτ soul και dance, όπως το top ten “Don’t Stop The Feeling”- ενώ παράλληλα έκανε την παραγωγή πολλών άλλων καλλιτεχνών. Επίσης, έκανε επανειλημμένες περιοδείες στον κόσμο, βρίσκοντας έμπνευση στους ήχους της Αφρικής που διαμόρφωσαν τη δική του μουσική.
Η μουσική του Ayers άσκησε επιρροή στις κοινότητες του hip-hop και του house, αλλά πουθενά δεν τη σεβάστηκαν περισσότερο όσο στη γενιά των neo-soul καλλιτεχνών που εμφανίστηκαν τη δεκαετία του ’90, οδηγώντας τον Ayers να ονομαστεί ο «νονός της neo-soul». Συνεργάστηκε με πολλούς από τους σπουδαίους εκείνης της δεκαετίας, συμπεριλαμβανομένων των Mary J. Blige, A Tribe Called Quest και Erykah Badu.
Με το γύρισμα του νέου αιώνα, ο Ayers ήταν και πάλι σε κίνηση, πειραματιζόταν με τη μουσική house και συνεργαζόταν με πολλούς από τους σπουδαίους, όπως το Master at Work. Το 2015, το SoulTracks τον τίμησε με το SoulTracks Lifetime Achievement Award, αναγνωρίζοντας την επιρροή του πέρα από τη σκηνή της τζαζ. Πέντε χρόνια αργότερα, ο Ayers συνεργάστηκε με τους Adrian Younge και Ali Shaheed Muhammad για το άλμπουμ Jazz Is Dead που γνώρισε μεγάλη επιτυχία.
Καθ’ όλη τη διάρκεια του 21ου αιώνα, ο Ayers συνέχισε να περιοδεύει τακτικά, τόσο ως headliner όσο και ως μέρος πολυκαλλιτεχνικών σόου, δείχνοντας τις μουσικές του ικανότητες μέχρι τα 80 του.
Στην Ελλάδα είχε εμφανιστεί με επιτυχία στο Gazarte το 2016 και το 2017.
Πηγή: ogdoo.gr