Το εμβληματικό σχήμα έρχεται τον Νοέμβριο με support act τους Sadhus.
Για να φτάσουμε στο τι θα δούμε, καλό είναι να ξεκινήσουμε από την αρχή και την ίδρυση του συγκροτήματος το 1998. Μετά τη σοκαριστική κι αναπάντεχη για πολλούς διάλυση των πρωτοπόρων της βαρύτητας Sleep την ίδια χρονιά, ο ένας εκ των δύο ηγετών του γκρουπ Μatt Pike δεν χάνει καθόλου χρόνο και φορμάρει τους High On Fire, καθώς όταν μαθαίνεις να παίζεις με τέτοιο όγκο και μάλιστα να είσαι από τους καλύτερους στο είδος, απλά δε μπορείς να το αφήσεις έτσι απλά κι εύκολα. Συνοδοιπόροι του στο ”έγκλημα” ο μπασίστας και χρόνια φίλος του George Rice που ήταν να αναλάβει και τα φωνητικά ως αρχικό πλάνο (ευτυχώς πρυτάνευσε η λογική και το πήρε ο Pike πάνω του το θέμα) και ο drummer Des Kensel.. Με τα σχοινιά λυμένα, ηχογραφούν το ”High On Fire” demo το 1999 και στα καπάκια βγάζουν ένα promo EP από την 12th Records, το οποίο μέσα στο 2000 και συγκεκριμένα στις 7 Μαρτίου θα επανακυκλοφορήσει ως το 1ο τους άλμπουμ από την Man’s Ruin Records.
‘Τhe Art Of Self Defense” ο τίτλος του, με παραγωγό τον Billy Andersson και ηχογραφημένο στα Sharkbite Studio στην Καλιφόρνια και o Μike συνεχίζει από ‘κει που σταμάτησε με τους Sleep. Βαρύ κι ασήκωτο το αποτέλεσμα, όχι τόσο τελετουργικό και tribal όπως οι προαναφερθέντες αλλά πιο ευθύ και άμεσο, με την απαραίτητη γλίτσα/σλατζίλα που επιβάλλει ο τσελεμεντές του ριφφόπλαστου album. Έξι κομμάτια στο τελικό αποτέλεσμα, με το εναρκτήριο ”Baghdad” και την προσωπική αδυναμία ”Blood From Zion” να ξεχωρίζουν. Το album επανεκδόθηκε την επόμενη χρονιά από την Tee Pee Records με επιπλέον κομμάτια το ”Steel Shoe” και μία διασκευή-φόρο τιμής στους ογκόλιθους Celtic Frost, στο πλέον αναγνωρίσιμο κομμάτι τους, το ”Circle Of The Tyrants”. Υπήρξε και μία 2η επανέκδοση του δίσκου το 2012 με demo εκτελέσεις των ”Βlood From Zion”, ”10.000 Years” και ”Μaster Of Fists”, όλα από το προαναφερθέν ομότιτλο demo του 1999. Ο δίσκος αποθεώνεται από πληθώρα περιοδικών όπως τα: Rolling Stone, Spin, GQ, Alternative Press, Magnet, Chicago Sun-Times, The Washington Post. Το νερό έχει μπει στο αυλάκι, το συγκρότημα βγαίνει κατευθείαν σε περιοδεία για να εκμεταλλευτεί το θόρυβο που έχει ήδη προκληθεί κι όλα μοιάζουν ιδανικά. Όλα; Σχεδόν, καθότι το 2001 η Man’s Ruin Records κλείνει και μένουν χωρίς εταιρεία.
Τα τσακάλια της Relapse Records όμως έχουν διαφορετική άποψη, μυρίζονται φλέβα χρυσού και με αστραπιαίες κινήσεις εντάσσουν την μπάντα στο δυναμικό τους. Τι καλύτερο για το τρίο, που με αναπτερωμένο το ηθικό μπαίνει να ηχογραφήσει το 2ο του δίσκο με τον ίδιο παραγωγό. Αποτέλεσμα να έχουμε στις 28 Μαΐου 2002 το ”Surrounded By Thieves”. Στο ίδιο σχεδόν μοτίβο με το ντεμπούτο τους, το βελτιωμένο δεύτερο πόνημα τους δείχνει εξέλιξη στον ήχο τους, καθώς παραμένει βαρύτατο αλλά όχι τόσο μινιμαλιστικό και μονοκόμματο, με σημάδια νέων στοιχείων να κάνουν την εμφάνιση τους, όπως κάποιες μελωδικές πινελιές στην κιθάρα, ξεκάθαρη βελτίωση στα φωνητικά, ενώ ο Kensel ενισχύει το παίξιμο του με πολλαπλά ουσιαστικά γεμίσματα. Ο δίσκος λαμβάνει και πάλι θετικότατες κριτικές, παίρνει 4.5/5 αστέρια στο Allmusic και 8.8/10 στο Pitchfork Media μεταξύ άλλων, μπαίνει σε πολλές λίστες συντακτών στα καλύτερα albums του 2002, το ”Ηung, Drawn And Quartered” γίνεται βίντεο κλιπ και συμπεριλαμβάνεται και σε ένα split μαζί με τους Mastodon που συμμετέχουν με το ”Μarch Of The Fire Ants” και κυκλοφόρησε στις 4 Μαρτίου 2003. Στο πέρας της περιοδείας, ο George Rice πηδάει από το πλοίο και αντικαταστάτης του είναι ο πρώην Melvins/Thrones μπασίστας Joe Preston.
Με τη σύνθεση να εδραιώνεται, το συγκρότημα πάει να ηχογραφήσει το τρίτο album εκεί που τέλειωσε η περιοδεία, στο Σικάγο και συγκεκριμένα στο Electrical Audio Chicago με παραγωγό ένα τοτέμ του χώρου, τον Steve Albini (το όνομά του μιλάει από μόνο του, ο άνθρωπος είπε κάποτε ότι έχει συμμετέχει στην παραγωγή κοντά 1500 άλμπουμ, αμολάμε τη λέξη Νirvana μόνο, αρκεστείτε στο ότι τους έκατσε λαχείο). O ήχος καθαρίζει όσο πρέπει για να αναδειχθούν οι συνθέσεις και στη 1 Φεβρουαρίου στην Αμερική και 7 του μήνα στην Ευρώπη κυκλοφορεί το καλύτερο ως τότε άλμπουμ τους ”Blessed Black Wings”. Και μόνο το ”Devilution” που ανοίγει το δίσκο να υπήρχε, θα ήταν αρκετό να τους μνημονεύουμε για μια ολόκληρη ζωή. Έχει όμως και ”Cometh Down Hessian”, έχει ”The Face Of Oblivion” (επηρεασμένα και τα δύο από ιστορίες τρόμου, Lovecraft speaking, ”Τhe Hound” και ”At The Mountains Of Madness” συγκεκριμένα), έχει το ομώνυμο ερπόμενο έπος και όλο το group σε τρομερή φόρμα. Στις 28 του ίδιου μήνα κυκλοφορεί ένα split με τους Ruins, οι HOF συμμετέχουν με το ”Brother In The Wind” και οι Ruins με το ”Gwodhunqa”.
Ο Joe Preston κάπου στη μέση της περιοδείας για το δίσκο δεν την πολυπαλεύει και εγκαταλείπει το συγκρότημα (το τι γινόταν στην περιοδεία αυτή δεν περιγράφεται σύμφωνα με γνώστες και αυτόπτες μάρτυρες) και τη θέση του παίρνει ο Jeff Matz από τους φρενοβλαβείς Zeke και ριζώνει μια για πάντα στο συγκρότημα, τους βοηθάει να τελειώσουν την περιοδεία και το συγκρότημα βάζει τα κεφάλια μέσα ξανά για να ηχογραφηθεί το 4ο album. Μεσολαβεί η κυκλοφορία της ζωντανής ηχογράφησης ”Live From The Relapse Contamination Festival” στις 2 Αυγούστου 2005 (έχουμε και διασκευάρα Venom στο ”Witching Hour” εδώ) και ένα 7” split μέσα στο 2007 με τους Baroness και Coliseum, οι HOF συμμετέχουν ίσως με το καλύτερο κομμάτι που έχουν γράψει ποτέ, το ”Rumors Of War”, οι Coliseum με το ”Fate Of Men”, ενώ οι Baroness μπαίνουν στη 2η πλευρά με το ”O’Apallachia”. Στις 10 Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς στην Ευρώπη και στις 18 στην Αμερική, κυκλοφορεί αυτό που για πολλούς είναι η καλύτερη δουλειά τους μέχρι σήμερα, το επιβλητικό ”Death Is This Communion” ή πιο σωστά ”Death•Is•This•Communion•” όπως αναγράφεται στο εξώφυλλο.
Ξεχάστε ό,τι ξέρατε μέχρι στιγμής για το συγκρότημα, εδώ καταρχήν ηχογραφούν με τον Jack Endino, ο οποίος έχει κάνει παραγωγή στο ”Βleach” των Nirvana και το ”Skunkworks” του Bruce Dickinson μεταξύ άλλων. Το άλμπουμ ανοίγει με τα ”Fury Whip” και ”Waste Of Tiamat” και στα πρώτα 12’ του, έχεις καταλάβει ότι θα σε συντροφεύει για μια ολόκληρη ζωή. Instrumental ανάσες αποτελούν τα ”Κhanrad’s Wall”, ”Headhunter” και ”DII”, πριν το προαναφερθέν ”Rumors Of War” (που λογικότατα έγινε και βίντεο) και το ”Turk” σε αποτελειώσουν. Eπισήμως και χωρίς ίχνος υπερβολής μιλάμε για τεράστιο συγκρότημα κι επίτευγμα, κάνουν περιοδεία με τους Mono, Coliseum και Panthers. Το 2008 παίζουν στο Gigantour του Dave Mustaine των Megadeth ενώ ακολουθεί νέα περιοδεία-κόλαση με Opeth, Baroness και Nachtmystium. Ο δίσκος αποθεώθηκε με ενδεικτικές βαθμολογίες τα: 4/5 αστέρια στο Allmusic, 4/5 αστέρια στο Kerrang!, 8.2/10 στο Pitchfork Media, 7.7/10 στο Scene Point Blank και 4.5/5 αστέρια στο About.com. Τον Άυγουστο του 2009 αρχίζει η προπαραγωγή του επόμενου album στα The Pass Studios στο Los Angeles με παραγωγό τον Greg Fidelman.
Ενδιάμεσα αρχίζει αρχές Οκτώβρη (ως τα μέσα Νοέμβρη) μία ακόμα περιοδεία με Mastodon/Dethklok/Converge. Στις 6 Ιανουαρίου του 2010 κάνουν στο Myspace του συγκροτήματος την εμφάνιση τους η λίστα κομματιών και ο τίτλος του άλμπουμ που λέγεται ”Snakes For The Divine”, το οποίο είναι και το 1ο τους album που κυκλοφορεί από την E1 Music, αφού έληξε το συμβόλαιο τους με την Relapse Records. Ο Pike κάνει μια απίστευτη περιγραφή για την ιδέα του εξώφυλλου και του τίτλου: ”O τίτλος βασίζεται στην ιδέα ότι ο Αδάμ και η Εύα δεν ήταν οι πρωτόπλαστοι αλλά αντίθετα, ο Αδάμ είχε γυναίκα ένα ερπετοειδές που ονομαζόταν Lilith και ήταν οι δύο πρώτοι που πήραν το ερπετοειδές DNA και δημιούργησαν υπάρξεις που μπορούσαν να παίρνουν μορφές όπως τους τέτραδιάστατους, τους ανθρώπους και τους Annunaki. Αυτό στην πορεία γέννησε στη Μεσοποταμία τους Πεφωτισμένους, οι οποίοι στην πορεία έγιναν αυτοί που διάλεγαν τους βασιλιάδες, ήλεγχαν τα μέσα ενημέρωσης, τις τράπεζες κτλ. Σκέφτηκα ότι θα ήταν ωραίο θέμα για metal κομμάτι και έτσι προχώρησα με την ιδέα και το εξώφυλλο”. Το ”Frost Hammer” έκανε την εμφάνισή του νωρίτερα στις 26 Ιανουαρίου κι ο δίσκος βγήκε στις 23 Φεβρουαρίου.
Το προαναφερθέν και το ομώνυμο κομμάτι λάμπουν, αλλά είναι το μόνο άλμπουμ τους που δυστυχώς κάπως ξένισε όταν βγήκε, φταίει μάλλον ο αντίκτυπος των δύο προηγούμενων κυκλοφοριών τους. Βγαίνουν σε περιοδεία με τους Priestess, Black Cobra και Bison B.C. Το highlight της καριέρας τους αναμφισβήτητα είναι ότι μετέπειτα επιλέγονται να ανοίξουν 8 εμφανίσεις των Metallica στην Ευρώπη. Ενδεικτικές βαθμολογίες του album που στην περιορισμένη έκδοση του περιείχε το πολύ καλό ”Mystery Of Helm”: About.com-3.5/5, Allmusic-4.5/5, Blabbermouth-8/10, Drowned In Sound-7/10, Jukebox:Metal-4/5, Pitchfork Media-8/10, Popmatters-8/10, Rock Sound 10/10! Mε το να έχουν καρπωθεί τις δάφνες από την επιτυχία του προηγούμενου δίσκου, έρχεται το νέο χτύπημα που τους έπιασε όλους στον ύπνο. Τα νέα ήταν ενθαρρυντικά όταν ανακοινώθηκε το όνομα του Kurt Ballou των Converge ως παραγωγού. Μεσολαβεί το Φεβρουάριο το 2012 το split με τους Valient Thorr στο οποίο οι HOF συμμετέχουν με το ”Speak In Tongues” και οι Valient Thorr με το ”Beast With A Billion Eyes”, ενώ ελάχιστα μετά, αρχές Μαρτίου βγαίνει το ”Fertile Green” ως δείγμα του δίσκου, για πολλούς το 2ο ”Rumors Of War”.
Όταν ο δίσκος κυκλοφόρησε στις 3 Απριλίου, ήταν ξεκάθαρη η ανανέωση του ήχου τους, πιο καθαρός από ποτέ αλλά και πάλι με τον όγκο να πρωταγωνιστεί, ο δίσκος περιέχει διαμάντια όπως τα ”Serums Of Liao”, ”Bloody Knuckles” και το προαναφερθέν ”Fertile Green” με τον αρχικό πολεμικό ρυθμό στα τύμπανα που παίρνει κεφάλια. Ο δίσκος ο τίτλος του οποίου μεταφράζεται ως ”Τα μυστήρια του σκουληκιού” είναι θεματικός ως ένα σημείο, με κυριότερη ιδέα το γεγονός ότι ο Χριστός είχε ένα δίδυμο αδερφό που πέθανε στη γέννα για να δώσει τη ζωή του στον Ιησού και στην πορεία ο δίδυμος άρχισε να ταξιδεύει στο χρόνο προς τα εμπρός με αποτέλεσμα να καταλήγει να μπαίνει στα σώματα άλλων το λάθος χρονικό σημείο. Ο δίσκος τους έφερε και πάλι στο προσκήνιο, πολλοί τον θεωρούν τον καλύτερο που έχουν κάνει, βγήκε ακριβώς την κατάλληλη στιγμή και περιέχει τα περισσότερα ουσιώδη σημεία που έχουν εμφανιστεί στη δισκογραφία τους την τελευταία δεκαετία τουλάχιστον. Σίγουρα ένα από τα κορυφαία albums του 2012, το εκπληκτικό εξώφυλλο φιλοτέχνησε ο tattoo artist Tim Lehii. Το ”Speak In Tongues” έγινε διαθέσιμο στην Ιαπωνική έκδοση του δίσκου.
Οι HOF ξεπέρασαν και τα προβλήματα υγείας του Matt που τους έκανε να ακυρώσουν την εμφάνιση στο Mayhem Festival, το Νοέμβρη όμως του 2012 ήταν και πάλι στις επάλξεις. Επόμενο στη σειρά album είναι το ”Luminiferous”, το οποίο έγινε διαθέσιμο για streaming στις 16 Ιουνίου του 2015 και την επίσημη κυκλοφορία του να γίνεται μετά από μία εβδομάδα στις 23 του ίδιου μήνα. Οι κριτικοί επαίνεσαν τον ήχο του album και πάλι, κυρίως χάρη στη 2η συνεχόμενη παραγωγή του Ballou, ενώ κομματάρες όπως τα ”The Black Plot”, ”Carcosa” και ”Slave The Hive” δείχνουν ότι το συγκρότημα βαδίζει στο σωστό μονοπάτι. Δεν προκάλεσε το ίδιο σοκ με τον προκάτοχό του (λογικό, γιατί χάθηκε το στοιχείο της έκπληξης) ως επί το πλείστον, χωρίς όμως να λείπουν και κριτικές που μίλησαν για τον καλύτερο και πιο ώριμο και ουσιαστικό δίσκο τους μέχρι σήμερα. Η μηχανή του συγκροτήματος δείχνει να δουλεύει καλά και το όνομά τους ακούγεται όλο και περισσότερο με τα χρόνια. Περισσότερες συναυλίες και περιοδείες ακολουθούν, ο καιρός δεν αργεί να περάσει και φτάνουμε στο σωτήριο έτος 2018 και ένα σωτήριο album για όλη τους τη δισκογραφία που γέρνει για άλλη μία φορά την πλάστιγγα κατά πολύ υπέρ τους.
“Electric Messiah”, τίτλος βαρύς σαν ιστορία, όχι απλά γιατί μιλάμε για ένα θαυμάσιο album, στις απόλυτες κορυφές της χρονιάς, κυκλοφορώντας από την eOne και με παραγωγό ξανά τον Kurt Ballou, αλλά μιλάμε και για μία απόλυτη στιγμή στην ιστορία τους. Ο λόγος για το GRAMMY που κέρδισαν τον Φεβρουάριο του 2019 για το ομότιτλο κομμάτι στην κατηγορία Best Metal Performance. Όλα τα περιμέναμε σ’αυτή τη ζωή εκτός από αυτό, και φυσικά το να δούμε τον θείο Matt σχετικά καλά ντυμένο στην τελετή, με το μπαστουνάκι του να δίνει ένα πολύ ζεστό λόγο μαζί με τους υπόλοιπους με την αποδοχή του βραβείου, όπου όλοι τους πρώτα απ’όλα ευχαρίστησαν τον Kurt Ballou ως δείγμα για την υπέροχη δουλειά που έκανε μαζί τους. Όπως φαντάζεστε οι μετοχές του δίσκου μετά και από αυτό ανέβηκαν κατακόρυφα, κάνοντας το ένα από τα καλύτερα της δισκογραφίας τους και το δικαιωματικά πιο ξεχωριστό.
Δυστυχώς δεν κυλάνε όλα πάντα υπέροχα και ο Des Kensel αποχώρησε από το συγκρότημα στις 26 Ιουλίου του 2019. Μεγάλη απώλεια που αρχικά καλύφθηκε από τον Chris Maggio και στη συνέχεια και μέχρι σήμερα από τον παιχταρά Coady Willis, πρώην ντράμερ των Melvins. Πρώτη τους ηχογράφηση με τη νέα σύνθεση μια διασκευή στον ύμνο “Iron Fist” στο σχετικό tribute “Love Me Forever: Α Tribute To Motorhead”.
Kαι αφού ο covid-19 επηρέασε ακόμα και τους φίλους μας όπως και όλη τη μουσική βιομηχανία, φτάσαμε πέρυσι εν έτει 2024 να έρθει το πολυπόθητο 9ο album το οποίο καθήλωσε μεμιάς όλους τους οπαδούς τους και έκανε το 6ετές κενό λιγότερο επίπονο. Το “Cometh The Storm” είναι πέρα από κάθε υποκειμενικότητα, ένα από τα 3 κορυφαία albums της καριέρας τους, ένα βαρύ κι ασήκωτο όσο ποτέ άλμπουμ με μερικά από τα καλύτερα κομμάτια που γράψανε ποτέ. Το σοκ όταν δόθηκε το πρώτο single “Burning Down” με το βίντεο που λογοκρίθηκε δεν περιγράφεται, ενώ άμεσα χαιρετήθηκε ως ένα από τα απόλυτα albums του 2024 και δικαίως. Μπορεί ο Kurt Ballou στην κονσόλα να μην άλλαξε, αλλά άλλαξε η εταιρεία κι από την eOne αυτή τη φορά μεταπήδησαν στην MNRK Heavy, η οποία έκανε μία φοβερή προώθηση και το album ακούστηκε και σε άτομα που τους αγνοούσαν ή δεν τους είχαν και σε ιδιαίτερη εκτίμηση. Τι να πρωτοπεί κανείς για τον εμβληματικό θρύλο που ακούει στο όνομα Matt Pike; Μιλάμε για έναν μουσικό ο οποίος έχει προσφέρει πάρα πολλά τα τελευταία 25 χρόνια τουλάχιστον, από την εποχή με τους Sleep – να μην ξεχνάμε ότι είχαμε την τύχη να τον δούμε κι επί σκηνής μαζί τους το 2012 και το 2019 σε συναυλίες που θα θυμόμαστε για πάντα.
Σε αντίθεση με τους Sleep που απλά καθηλώνεσαι και παρακολουθείς όσο μπορείς, οι Ηigh On Fire υπόσχονται μία βραδιά που ο ιδρώτας, η μπίχλα και η αρκουδοαντρίλα θα περισσέψει και σίγουρα δεν ενδείκνυνται για τύπους που αρέσκονται να κάθονται ακίνητοι παρακολουθώντας απλά τι πάει να παίξει το κάθε μέλος. Αυτή τη φορά και με το κοινό πιο εξοικειωμένο μαζί τους, το πάρτι θα ξεκινήσει και θα τελειώσει με όγκο, riffs και μακελειό. Έχετε όλους τους σωστούς λόγους για να τους δείτε και καμία δικαιολογία για να τους χάσετε. Γι’ αυτό και η Smoke The Fuzz φρόντισε να τους προσφέρει ξανά στο ελληνικό κοινό την κατάλληλη στιγμή, με έναν καταπληκτικό άλμπουμ στις πλάτες τους, με το νέο τους drummer στην πρώτη του εμφάνιση με το συγκρότημα στο ελληνικό κοινό και με τα νέα κομμάτια τους να μην έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τα παλιότερα. Λίγο πριν μας αφήσει το 2025, ας το κάνουμε όσο πιο όμορφο και αξέχαστο γίνεται.
Η Smoke the Fuzz gigs παρουσιάζει τη θριαμβευτική επιστροφή των ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΩΝ HIGH ON FIRE για μία ζωντανή εμφάνιση στην Αθήνα.
Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2025
Κύτταρο
Πηγή: rocking.gr