Ήταν 1978, όταν μια μπάντα με όνομα βλάσφημο σαν χαστούκι στον αμερικανικό καθωσπρεπισμό ξεπήδησε από τα καμένα σωθικά του Σαν Φρανσίσκο. Σαν σφαίρα καρφώθηκαν για πάντα στα σπλάχνα της Αμερικής του Reagan. Ο Jello Biafra, ένας τύπος που έμοιαζε με πολιτική αυλαία υπό κατάρρευση, βρήκε τους δικούς του τρελαμένους συντρόφους, τον East Bay Ray και τις surf κιθάρες του, τον Klaus Fluoride με ένα μπάσο-καταπέλτη, και τον Ted, στα τύμπανα, ο οποίος αποχώρησε μετά την ηχογράφηση του θρυλικού Fresh Fruit for Rotting Vegetables (1980). Αργότερα, μπήκε στην παρέα ο D.H. Peligro για να βαράει τύμπανα σαν να σκότωνε θεούς και δαίμονες.
Οι Dead Kennedys ήρθαν κάποτε για να ξεβρακώσουν την Αμερική, να την δείξουν με το δάχτυλο και να ουρλιάξουν «δείτε το τέρας που φτιάξατε». Και το κατάφεραν! Κανείς δεν ήταν ασφαλής, ούτε η CIA, ούτε οι οικογένειες της suburbia, ούτε οι ίδιοι οι punks. Οι Dead Kennedys ήταν το punk που διάβαζε εφημερίδα, έπαιρνε δηλητήριο για πρωινό και στο τέλος το έφτυνε πίσω με κιθάρες και ειρωνεία. Βέβαια, το 1986, μετά το Bedtime for Democracy, το συγκρότημα έσκασε σαν μολότοφ που δεν άντεξε άλλο το ίδιο της το μίσος.
Η κόντρα όμως δεν τέλειωσε εκεί. Δώδεκα χρόνια μετά, το punk των DK μετατράπηκε σε δικαστική αίθουσα. Ο Jello Biafra -ο frontman με ξυράφι αντί για γλώσσα- κατηγορήθηκε από τους East Bay Ray, Klaus Fluoride και D.H. Peligro για κλοπή πνευματικών δικαιωμάτων. Το δικαστήριο στην Καλιφόρνια τους δικαίωσε. Ο Jello και η Alternative Tentacles (η εταιρεία που είχε ιδρύσει μαζί με τον Ray) βρέθηκαν ένοχοι για “δόλο, καταπίεση και απάτη”. Ο Biafra αναγκάστηκε να πληρώσει. Και από τότε, το χάσμα μεγάλωσε.
Πριν λίγες μέρες, ο East Bay Ray μίλησε ανοιχτά στο Guitar World και ξεκαθαρίζει: «Δεν είναι δικό μας θέμα. Εγώ και ο Klaus δεν έχουμε πρόβλημα. Ο Jello αρνείται να παίξει, γιατί πιάστηκε με το χέρι στο βάζο με το μέλι και τώρα θέλει να μας κατηγορεί που τον πιάσανε. Το θέμα είναι ότι δεν θα έπρεπε να το βάλει εκεί εξαρχής».
Το παραμύθι πως ο Biafra ήταν ο αρχιμάστορας των τραγουδιών το γκρεμίζει με μια κλωτσιά στα μούτρα: «Δεν τα έφερε εκείνος τα κομμάτια. Τα γράφαμε μαζί. Το “Cambodia” ξεκίνησε σαν jam στο στούντιο. Είχαμε χημεία, ήμασταν 2+2 που έκανε 5. Αν ήταν τόσο μάγος, πού είναι η καριέρα του μετά; Ο Iggy, ο Lou Reed, ο Morrissey… Όλοι έφυγαν και μεγαλούργησαν. Ο Biafra τι έβγαλε; Τίποτα που να γράψει ιστορία. Ένα μύθο μόνο ότι ήταν ο μόνος δημιουργός. Bullshit…».
«Άλλες φορές, είχα ιδέες για riffs που έβαζα σε κασέτες και ο Biafra έβρισκε στίχους στο σημειωματάριό του. Ο Klaus ήταν επίσης σημαντικός, καθώς ήταν ο πιο εκπαιδευμένος μουσικός της μπάντας και ήταν καλός στο να συνθέτει πράγματα. Πολύ λίγα τραγούδια γράφτηκαν από ένα άτομο», συνεχίζει στη συνέντευξη.
Ναι, οι Dead Kennedys ήταν ένα συλλογικό ξέσπασμα. Και η punk δεν συγχωρεί όσους ξεχνούν πως γεννήθηκε για να σπάει τα «εγώ» και τα είδωλα.
Ο Peligro δυστυχώς απεβίωσε το 2022, αλλά οι East Bay Ray και Flouride, μαζί με τον σημερινό τραγουδιστή Ron «Skip» Greer και τον νέο ντράμερ Steve Wilson, συνεχίζουν να περιοδεύουν ως Dead Kennedys και αυτό το καλοκαίρι θα τους βρει στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στην Αυστραλία και στη Νέα Ζηλανδία.
Πηγή: avopolis.gr