Το ιστορικό συγκρότημα του Pete Doherty κάνει το μεγάλο comeback πριν από την reunion περιοδεία του 2025, παρουσιάζοντας το “Dandy Hooligan”, εμπνευσμένο από τον αντιφασίστα Bob Morris.
Οι Babyshambles ξαναβγαίνουν από την ομίχλη. Δώδεκα χρόνια μετά. Όχι σαν κάποιο νοσταλγικό φάντασμα ενός βρετανικού indie παρελθόντος που μυρίζει τσιγάρο σε pub του Camden, αλλά σαν μια επιστροφή που μοιάζει περισσότερο με αναπνοή μετά από παρατεταμένη βύθιση. Το νέο τους single, “Dandy Hooligan”, είναι μια στιγμή που η καρδιά του βρετανικού indie ξαναπιάνει ρυθμό.
Ο Pete Doherty, με εκείνη τη φωνή που πάντα ακούγεται σαν να γράφει ημερολόγιο πάνω σε πεζοδρόμιο, το περιγράφει ως reggae-ska-pop, «ένα τραγούδι για να το περπατήσεις με το μπαστούνι ακονισμένο». Ίσως χιουμοριστικό, ίσως σκληρό, ίσως και τα δύο. Όπως πάντα με τον Doherty…
Ο “Dandy Hooligan” της ιστορίας είναι ο Bob Morris, παλιός συνοδοιπόρος, αντιφασίστας του δρόμου (όχι των hashtags), μακροχρόνιος φίλος του τετραμελούς συγκροτήματος και βετεράνος του αντιναζιστικού κινήματος. Ο Morris πρωταγωνιστεί και στο video, γυρισμένο στο Soho από τον Roger Sargent: Δρόμοι, παλιά μαγαζιά, σκιάδες χεριών που δείχνουν ιστορίες χωρίς να τις λένε.
Οι Babyshambles μπήκαν ξανά στο στούντιο στη Νορμανδία και στο Μάντσεστερ. Παραγωγή από τον Mike Moore (Baxter Dury vibes, δηλαδή κομψή παρακμή) και μίξη από τον Ross Orton (Arctic Monkeys, M.I.A, The Fall, δηλαδή λίγο λερωμένο, λίγο επιβλητικό, λίγο μεθυσμένο). Κι όμως, το πραγματικό βάρος δεν είναι η μουσική. Είναι ο χρόνος.
Ο Doherty είπε ότι η επανένωση δεν θα μπορούσε να έχει γίνει χωρίς καθαρό μυαλό. Αυτός κι ο Mick Whitnall έπρεπε να σταματήσουν να είναι ο ένας η καταστροφή του άλλου. Και ο τρίτος, ο Patrick Walden, δεν πρόλαβε. Έφυγε τον Ιούνιο. Κι αυτό είπε ο Doherty, ήταν το σπρώξιμο.
Η μουσική ως τελετή μνήμης. Η σκηνή ως σημείο επιστροφής. Το τραγούδι ως τρόπος να κρατήσεις έναν φίλο ζωντανό μέσα σε έναν στίχο.
«Υπήρχε πάντα η επιθυμία να τα ξαναπαίξουμε αυτά τα τραγούδια», είπε. «Αλλά η εξάρτηση ήταν η φυγόκεντρος δύναμη που μας διαλύει». Και τώρα, ίσως, για πρώτη φορά δεν είναι.
Το “Dandy Hooligan” είναι λοιπόν κάτι παραπάνω από comeback: Μια υπόσχεση ότι μερικές ζωές, αν επιβιώσουν, μπορούν να ακουστούν ξανά. Όχι καθαρές, όχι τέλειες. Αλλά αληθινές. Όπως πρέπει.
Πηγή: avopolis.gr