Είναι κάποιες μέρες που θα τις θυμάσαι μία ζωή. Μία τέτοια είχα πρόσφατα στα Μέγαρα, όπου βρέθηκα στη σέλα των BMW M 1000 XR και M 1000 R, για να βιώσω τον όρο «εξωτικές» στο περιβάλλον που τους αρμόζει: Την πίστα.
Αν μου έλεγες πριν λίγα χρόνια, πως τα δίτροχα… όνειρα που χάζευα τις Κυριακές από την τηλεόραση στις σχετικές εκπομπές, κάποια στιγμή θα τα οδηγώ στα περιβάλλοντα για τα οποία είναι φτιαγμένα, μάλλον θα σε αποκαλούσα τρελό.
Να, όμως, που η ζωή και οι επιλογές τα έφεραν έτσι που πρόσφατα βρέθηκα στο BMW M Festival στα Μέγαρα και απόλαυσα ως θεατής τα κορυφαία αυτοκίνητα BMW M στην πίστα και σε χώρο drift, λίγη ώρα πριν οδηγήσω δύο από τις τρεις εξωτικές μοτοσικλέτες της BMW Motorrad (δημοσιογράφος: Γιώργος Ανανίδας).
Φιλοξενία επιπέδου BMW
Όπως τα αυτοκίνητα και οι μοτοσικλέτες του βαυαρικού εργοστασίου έχουν ένα στάνταρ επίπεδο ποιότητας και απόλαυσης που προσφέρουν στους οδηγούς τους, έτσι και οι BMW Hellas και BMW Motorrad Hellas μετέφεραν σε όλους τους καλεσμένους στην πίστα των Μεγάρων αυτή ακριβώς την αίσθηση.
Άψογη οργάνωση με οριοθετημένο χώρο πάρκινγκ, όλα τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας από χώρο σε χώρο, οι BMW M 1000 XR και M 1000 R στημένες να μας περιμένουν (συν δύο M 1000 RR σε μοκέτες) και φυσικά premium φιλοξενία για να έχεις ό,τι λαχταράς.
Η ώρα πέρασε «νεράκι» παρακολουθώντας τους συναδέλφους με τα αυτοκίνητα της BMW M, πριν έρθει η ώρα της ευχάριστης και σύντομης παρουσίασης και μετέπειτα της ετοιμασίας μας για την πίστα.
«Πάρε βαθιά ανάσα»
Αυτό είπα στον εαυτό μου όταν ήρθε η ώρα του δικού μου γκρουπ. Όταν κατάλαβα, πως τώρα θα πάρω μία αληθινή «γεύση» των δυνατοτήτων των BMW M 1000 XR και M 1000 R στο σιρκουί των Μεγάρων.
Την πρώτη εξ αυτών την έχουμε παρουσιάσει στο newsmoto σε αναλυτική δοκιμή, ωστόσο γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά ότι πρόκειται περισσότερο για ένα όρθιο superbike, παρά για μία crossover/sport touring. Συνεπώς, το φυσικό της περιβάλλον -όπως μας τόνισαν και οι άνθρωποι της BMW Motorrad Hellas- είναι η πίστα.
Αν δεν το έχετε καταλάβει ήδη, η πρώτη μοτοσικλέτα από τις τρεις που δοκίμασα ήταν η M 1000 XR των 201 ίππων: Το μοντέλο που από όταν λανσαρίστηκε στην ελληνική αγορά είναι το τρίτο (!) δημοφιλέστερο της BMW Motorrad στη χώρα μας!
Υπήρχε η στάνταρ επιλογή και αυτή με το πακέτο M Competition. Με κάποιον τρόπο, η αφεντιά μου κατέληξε στη δεύτερη. Την είδα μόνη και παραπονεμένη και πήγα για παρηγοριά…
Οδηγός για τους δημοσιογράφους μοτοσικλέτας στο BMW M Festival ήταν ο Βασίλης Μπούδρος, ο άνθρωπος που τα τελευταία χρόνια εκπροσωπεί επάξια την Ελλάδα στις ερήμους, στο σκληροπυρηνικό Ράλι Ντακάρ και έχει τερματισμούς στο παλμαρέ του.
BMW M 1000 XR M Competition
Μόλις πατήσεις τα λάστιχα της M 1000 XR στην πίστα, όλα περί τεχνικών χαρακτηριστικών, ηλεκτρονικών συστημάτων, περιφερειακών και εξοπλισμού πάνε απλά… περίπατο.
Μπορεί να συνθέτουν το εξωτικό σύνολο που οδηγούμε, ωστόσο ουδεμία σημασία έχουν όταν ξεκινάς να ανακαλύπτεις τι αποτύπωμα αφήνουν στη μοτοσικλέτα επί του πρακτέου.
Η M 1000 XR έχει τη μαγική ιδιότητα να σε τοποθετεί σε μία άνετη θέση οδήγησης με την «καρατιμόνα» της και όταν ανοίγεις το γκάζι, ψάχνεις το ιδανικό σημείο πέδησης (έστω, αυτό που εσύ μπορείς και αντέχεις) και στρίβεις να σου υπενθυμίζει πως είναι εν πολλοίς φτιαγμένη από τμήμα και ομάδες ανθρώπων που ζουν και αναπνέουν για τους αγώνες.
Το πλάγιασμα και οι κλίσεις έρχονται με μικρή προσπάθεια, η γρήγορη γεωμετρία είναι υπέρ σου ανά πάσα ώρα και στιγμή και το γκάζι απλά ατελείωτο, με τις στροφές να γεμίζουν γρήγορα αλλά να αισθάνεσαι πως ποτέ δεν θα φτάσεις στις 14.000 σ.α.λ. και τα «κόκκινα».
Από ένα σημείο και μετά στην πίστα, καταλήγεις περισσότερο να ψάχνεις τα δικά σου όρια, καθώς το εξωτικό crossover των Βαυαρών υπερβαίνει τις δυνατότητες της συντριπτικής πλειονότητας των αναβατών.
Ενδεικτικό αυτού, το γεγονός πως οι περισσότεροι μέναμε στη 2η σχέση για το μεγαλύτερο μέρος του γύρου, με τις μοναδικές αλλαγές να έρχονται μόνο στην μεγάλη πίσω ευθεία.
Τα φρένα-άγκυρες του M Division τα εμπιστεύεσαι αμέσως και είναι οι απόλυτοι σύμμαχοι για να ψάξεις τα ιδανικά σημεία που μπορείς (και αντέχεις) να φρενάρεις. Μοναδική ένσταση, το ABS που παρεμβαίνει λίγο νωρίτερα από το ιδανικό.
Αφού βρεις μία ροή που ταιριάζει στην εμπειρία και τις αντοχές σου, φτάνεις στην πίσω μεγάλη ευθεία. Εκεί που περισσότερο απογειώνεσαι και κρατιέσαι για τη ζωή σου ενώ τερματίζεις 2α, 3η και αισίως (όχι πάντα) φτάνεις στην 4η όπου θα πρέπει άμεσα να κόψεις και να κατεβάσεις σχέσεις από το quickshifter, πριν αρχίσεις να γέρνεις για τη δεξιά κλειστή.
Τα 200 χλμ./ώρα είναι της… πλάκας για τις BMW M μοτοσικλέτες και οριακά τα είδαμε στα στενά περιθώρια που έχει το συγκεκριμένο σιρκουί. Ωστόσο, οι στροφές του μας υπενθύμισαν γιατί το crossover των Βαυαρών αποκαλείται «όρθιο superbike» και γιατί η ίδια η BMW το διαφημίζει γράφοντας «Born on the Racetrack».
BMW M 1000 R
Περνώντας από την crossover στη γυμνή μοτοσικλέτα της γκάμας M της BMW Motorrad, η πολύ διαφορετική θέση οδήγησης είναι η άμεση παρατήρηση. Σαφώς πιο «πολεμική», με το σώμα να γέρνει περισσότερο μπροστά και τα μικρά μαρσπιέ να σε αναγκάζουν να είσαι σφηνωμένος πάνω στην μοτοσικλέτα.
Αυτή η τοποθέτηση του αναβάτη σε κάνει να έχεις και την αντίστοιχη προσέγγιση στις στροφές, σε σημείο που απαιτούνται περισσότερα από το σώμα και τη φυσική σου κατάσταση. Όταν το πάρεις απόφαση και δεσμευτείς λίγο παραπάνω στις στροφές, το ξύσιμο των μαρσπιέ έρχεται σχετικά εύκολα και εσύ βρίσκεις μία σταθερά.
Η M 1000 R αποδίδει από τον ίδιο τετρακύλινδρο των 999 κ.εκ. 210 ίππους, ενώ είναι και σαφώς ελαφρύτερη από την XR.
Αναμενόμενα, μπορείς να φρενάρεις λίγο βαθύτερα από ό,τι με την crossover των 223 κιλών (με το M Competition που χάνει 3 κιλά αναρτώμενου βάρους), αλλά όπως προείπαμε αυτό απαιτεί και περισσότερα από τον αναβάτη, τόσο σωματικά όσο και τεχνικά.
Εξάλλου, οφείλουμε να τονίσουμε ξανά, πως οι δυνατότητες αυτών των μοτοσικλετών περιορίζονται πάρα πολύ στα Μέγαρα, καθώς και από τον αναβάτη, διότι η πλήρης δυναμική τους μπορεί να ξεκλειδωθεί από πολύ έμπειρους στις πίστες αναβάτες έως οδηγούς αγώνων.
Τα υπόλοιπα στην M 1000 R παραμένουν όπως στην XR. Γκάζι να σου… φύγουν τα χέρια μετά τις 9-10 χιλιάδες σ.α.λ. κοντές σχέσεις μετάδοσης και ένα μπροστινό που παρά τα «φτερά» που του προσδίδουν κάθετη δύναμη δεν λέει να κάτσει κάτω, όταν ανοίγεις τέρμα το δεξί γκριπ στην πίσω μεγάλη ευθεία.
Παρότι είχαμε ενεργά τα ηλεκτρονικά, στη γυμνή BMW M αυτό το φαινόμενο ήταν πολύ εντονότερο από ό,τι στην crossover. Και επειδή μιλάμε για naked, έπρεπε να σκύβεις τόσο που να γλιτώνεις να σου… κοπεί το κεφάλι από την ατελείωτη ροπάρα των 113 Nm που συναντάς στις 11.000 σ.α.λ.
BMW M 1000 XR
Η επιστροφή στην XR, αυτή τη φορά τη «στάνταρ» χωρίς το πακέτο M Competition, ήταν πολύ ευχάριστο γεγονός για εμένα έπειτα από πέντε «πολεμικούς» γύρους με την M 1000 R.
Συν τοις άλλοις, είχα πια μαζέψει διψήφιο αριθμό γύρων με τα θηρία των 200+ ίππων της BMW και ας πούμε πως είχα αρχίσει να ξεθαρρεύω.
Η επιστροφή στην πιο άνετη θέση οδήγησης ήταν απόλυτα καλοδεχούμενη και η περισσότερη αυτοπεποίθηση έπειτα από τα χιλιόμετρα με τις προηγούμενες δύο έκανε το τελευταίο stint το πιο ευχάριστο όλων.
Στρωτοί, πιο σταθεροί και κυρίως πιο απολαυστικοί γύροι, χάρη στην μεγαλύτερη σιγουριά που είχε δημιουργηθεί. Και αυτό, διότι η μικρή μου εμπειρία σε πίστα με μοτοσικλέτες τέτοιας ιπποδύναμης έφερε μία σειρά από λάθη με τις προηγούμενες δύο, κάτι που είναι δεδομένο όταν η μοτοσικλέτα είναι εντελώς δυσανάλογη με την πίστα και κυρίως με το οδηγικό σου επίπεδο.
Με το κατάλληλο μυαλό και τη σωστή φιλοσοφία…
…μπορείς να αποκτήσεις μία BMW M 1000 XR ή μία BMW M 1000 R. Πρόκειται για μοτοσικλέτες «όνειρο» με όλη την έννοια της λέξης. Ενσαρκώνουν το DNA του τμήματος M, είναι κατασκευασμένες από ανθρώπους με τρέλα για τους αγώνες, το συναίσθημα και τις απόλυτες επιδόσεις και μπορούν με το πάτημα μερικών διακοπτών και τις κατάλληλες παραμετροποιήσεις, από εξωτικές να γίνουν γήινες.
Στην πίστα των Μεγάρων τις οδηγήσαμε στα προγράμματα «Race», ούτε καν στα Race Pro 1-3. Ήταν υπέρ αρκετό, μη σας πω ότι και το «Dynamic» θα αρκούσε και θα περίσσευε.
Και με μερικές αλλαγές στη χαρτογράφηση, τις ηλεκτρονικά ρυθμιζόμενες αναρτήσεις και τα συστήματα υποβοήθησης μπορείς να βγεις από την πίστα και να πας στο σπίτι σου με απόλυτη ασφάλεια.
Αλλά επειδή οι δημόσιοι δρόμοι, πόσο μάλλον οι ελληνικοί, απέχουν πάρα πολύ από τις συνθήκες της πίστας, είναι ευθύνη μας να επιστήσουμε την προσοχή: μοτοσικλέτες όπως οι BMW M 1000 XR και M 1000 R απαιτούν ωριμότητα, πολλή εμπειρία και πάνω από όλα σεβασμό.
Είναι φτιαγμένες περισσότερο για τις βόλτες και το track day σου, παρά για οτιδήποτε άλλο έχεις στο μυαλό να κάνεις. Προφανώς, η αποφυγή της «αλητείας» είναι ουτοπικό σενάριο.
Ωστόσο, το σημείο στο οποίο έχει φτάσει η τεχνολογία στη βιομηχανία δημιουργεί μοτοσικλέτες οι οποίες μπορεί τη μία στιγμή να ανταγωνίζονται κορυφαίες superbike της αγοράς και την άλλη να σε συντροφεύουν σε μία χαλαρή βόλτα.
Την προσέγγιση και τον τόπο του «εγκλήματος» τον επιλέγεις εσύ. Φτάνει να έχεις το μυαλό και τη φιλοσοφία που πρέπει. Αμφότερα είναι προαπαιτούμενα εάν θες να είσαι κάτοχος των μοτοσικλετών που υπερβαίνουν τα όρια της λογικής, όπως είναι οι M της BMW Motorrad.
Πηγή: newsauto.gr