Η παραπάνω φράση προέρχεται από το ενημερωτικό δελτίο της νέας κυκλοφορίας του Μανώλη Φάμελλου με τίτλο «Με ελαφριά καρδιά…».
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, πρόκειται για «μια μικρή κιβωτός του χρόνου γεμάτη τραγούδια του μεσοπολέμου (και όχι μόνο)… Από εκείνα που κάποτε χαρακτηρίστηκαν ελαφρά έως αβαθή και εδώ και δεκαετίες τα πήρε μακριά μας ο άνεμος του χρόνου… Τώρα επιστρέφουν με τον άνεμο ξανά, πολλά από αυτά σχεδόν έναν αιώνα μετά την γέννηση τους, διατηρώντας ελπίζουμε, το ειδικό καλλιτεχνικό (και ηθικό) τους βάρος ακέραιο. Οι μεγάλοι συνθέτες της εποχής (Αττίκ, Γιαννίδης, Χατζηαποστόλου, Χαιρόπουλος αλλά και πολλοί άλλοι) ακούγονται ξανά εδώ σε σύγχρονες εκτελέσεις συνθέτοντας μια ανθοδέσμη όχι από αποξηραμένα αλλά από ολόφρεσκα λουλούδια που παραδόξως ακούγονται σημερινά μέσα σε μια εποχή που όλα μοιάζουν να έχουν ολότελα αλλάξει…»
Το «Ποτέ δεν θα ξεχάσω τέτοια μάτια» των Λυκούργου Μαρκέα και Κώστα Μάνεση που πρωτοηχογράφησε το 1949 η Δανάη Στρατηγοπούλου είναι το πρώτο τραγούδι της νέας εργασίας του Μανώλη Φάμελλου που κυκλοφόρησε και οπτικοποιήθηκε από τον Πάνο Νικολακόπουλο.
Πηγή: ogdoo.gr