Το εμβληματικό έργο του Καζαντζάκη εμπνέει τον σκηνοθέτη Θοδωρή Παπαδουλάκη που δημιούργησε το σίριαλ «Νησί».
Ένα από τα πιο εμβληματικά ελληνικά μυθιστορήματα, με διαχρονικά συμβολικό βάρος, μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη με τη διεθνή συμπαραγωγή Ελλάδας, Ιταλίας, Κύπρου και Λουξεμβούργου, σε μια σύγχρονη διασκευή βγαλμένη από το μέλλον.
Η ταινία «Ξανασταυρώνεται», βασισμένη στο αξεπέραστο έργο του Νίκου Καζαντζάκη «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» (κυκλοφορεί σε νέα, μοντέρνα έκδοση από εκδόσεις Διόπτρα), ξεκίνησε γυρίσματα στα Χανιά υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του βραβευμένου σκηνοθέτη -γνωστού και από την πετυχημένη σειρά «Το Νησί»- Θοδωρή Παπαδουλάκη, σε σενάριο του ίδιου και της Αλεξάνδρας Δυράνη-Μαούνη, ενώ το καστ αποτελείται από τους: Αναστάση Λαουλάκο, τον οποίο είχαμε δει στον «Ανθρωπο του Θεού» και τις «Ψυχοκόρες», τη βραβευμένη Κίκα Γεωργίου, την οποία έχουμε απολαύσει στο περίφημο «The New Pope» του Σορεντίνο ή στο πλευρό του Αντόνιο Μπαντέρας στο «Enforcer», τον Βαγγέλη Μουρίκη που είναι μορφή για τον κόσμο του σινεμά, τον έμπειρο και βραβευμένο Αλέξανδρο Λογοθέτη, τη Φωτεινή Πελούζο που θα τη χαρούμε στη «Μεγάλη Χίμαιρα» στην ΕΡΤ, τον Γιάννη Αναστασάκη, τον θεατράνθρωπο Ορέστη Παλιαδέλη και τον Σιμόν Μπαλντασερόνι. Στην ταινία συμμετέχει, επίσης, ο Μαουρίτσιο Λομπάρντι, ο οποίος έχει πρωταγωνιστήσει στη σειρά «The New Pope».
Η ιστορία του έργου
Γραμμένο λίγα χρόνια μετά τον εμφύλιο που χτύπησε την Ελλάδα, ο «Χριστός ξανασταυρώνεται» ήταν ένα βιβλίο με έντονους συμβολισμούς για τα μεγάλα ηθικά διλήμματα που προβάλλουν σε κρίσιμους καιρούς, για τον διχασμό, την προδοσία και τη θυσία, για τα αιώνια φιλοσοφικά θέματα που διαπερνούν την ανθρώπινη φύση. Ετσι, η φράση του Καζαντζάκη «Χριστέ μου, κοντεύουν δυο χιλιάδες χρόνια και ακόμα σε σταυρώνουν» συνοψίζει την προδοσία που χτυπά την καρδιά της ανθρώπινης κοινωνίας. Ειδικά σε αυτή την ιστορία που μεταφέρεται σε ένα χωριό της Μικράς Ασίας, τη Λυκόβρυση, υπάρχουν όλες οι ανθρώπινες συγκρούσεις που μπορεί να αναφανούν σε έναν μικρό χώρο.
Σε αυτό το ελληνικό χωριό, σύμφωνα με την κλασική ιστορία του Καζαντζάκη, υπάρχει το έθιμο να γίνεται η αναπαράσταση των Παθών κάθε επτά χρόνια. Ο παπα-Γρηγόρης ζητάει από τους προεστούς να διαλέξουν τα πρόσωπα που θα υποδυθούν τον Χριστό, τον Ιωάννη, τον Ιούδα και τη Μαγδαληνή, τα οποία τελικώς φτάνουν να ταυτίζονται με τον ρόλο. Εν τω μεταξύ, στο χωριό φτάνουν πρόσφυγες κυνηγημένοι από τους Τούρκους, αλλά ο παπα-Γρηγόρης τους διώχνει με την αιτιολογία ότι φέρουν μαζί τους την επιδημία της χολέρας, αλλά τελικά ένας άλλος παππάς τούς βοηθάει να καταφύγουν σε ένα άλλο χωριό, αναπτύσσοντας μια παράλληλη πραγματικότητα.
Όπως τόνιζε ο Καζαντζάκης σε γράμμα που έστειλε το 1948 προς τον φίλο του Παντελή Πρεβελάκη από την Αντίμπ της Γαλλίας: «Εδώ δουλεύω καλά, ησυχία, γλύκα, χαρά θεού. Αυτές τις μέρες τελειώνω το μυθιστόρημα που άρχισα, Ο Χριστός ξανασταυρώνεται, θα γίνει 500 σελίδες, είναι σύγχρονο και γίνεται σε ένα χωριό της Μικράς Ασίας και δεν υπάρχει “εγώ”. Φυσικά δεν ξέρω αν είναι καλό, μα το γράφω με κέφι». Και αυτό φάνηκε στο βιβλίο που εκδόθηκε στα ελληνικά το 1954 και έμελλε να χαρίσει στον Καζαντζάκη διεθνή φήμη, να μεταφραστεί στα γαλλικά, γερμανικά, αγγλικά, ισπανικά, νορβηγικά και να συμβάλει καταλυτικά στην υποψηφιότητα του συγγραφέα για το βραβείο Νόμπελ.
Μάλιστα ο βραβευθείς με το Νόμπελ Ειρήνης Αλμπερτ Σβάιτσερ είχε γράψει μία από τις πιο ωραίες αναλύσεις για τις συμβολικές-κοινωνικές διαστάσεις του βιβλίου, τονίζοντας ότι ο πρωταγωνιστής Μανωλιός-Χριστός δεν αντιπροσωπεύει μόνο έναν άγιο, αλλά και έναν κοινωνικό επαναστάτη-ηγέτη των προσφύγων, μια διάσταση που θα τονίσει ιδιαίτερα και η κινηματογραφική διασκευή του Παπαδουλάκη.
Όπως έγραφε ο Σουηδός νομπελίστας, το βιβλίο «O Xριστός ξανασταυρώνεται» συνδέει με μεταφορικό στοχασμό τρεις ξεχωριστές ιστορικές εποχές: την Iουδαία του καιρού των Παθών, τους Ελληνες της Μικράς Ασίας στα πρόθυρα της μαζικής τους εκδίωξης και τον Εμφύλιο.
Ο Θοδωρής Παπαδουλάκης μεταφέρει έντονα συμβολικά στοιχεία στην ταινία. Επιλέγοντας σκόπιμα να φτιάξει τη δική του ιστορία επίσης στη Λυκόβρυση, που εν προκειμένω είναι ένα νησί με τον έντονο χαρακτήρα της δυστοπίας βγαλμένο από το κοντινό μας μέλλον, ο βραβευμένος Έλληνας σκηνοθέτης αναμένεται να καταθέσει τη δική του ερμηνεία στο έργο του Καζαντζάκη. Σε αυτό το απομονωμένο νησί, που τελεί υπό ξένη κατοχή, κεντρικό ρόλο διαδραματίζει η παρουσία του Μανώλη, η σύγχρονη εκδοχή του Μανωλιού, που είναι ένας νεαρός καλλιτέχνης του δρόμου με διαταραχή ομιλίας.
Πηγή: ogdoo.gr