Η καλύτερη χρονιά της Ducati, όχι μόνο από το 2007 αλλά από το 1972!
Πενήντα χρόνια χρειάστηκε να περάσουν για να πάρει ένας Ιταλός το κορυφαίο τίτλο παγκοσμίως με ιταλική μοτοσυκλέτα. Την τελευταία φορά που έγινε αυτό ήταν με τον Agostini το 1972, ενώ από το 2007 η Ducati δεν είχε πάρει το πρωτάθλημα αναβατών. Φέτος είχε κερδίσει το κατασκευαστών και των ομάδων, που δεν της έχουν λείψει κιόλας και το μόνο που έλειπε για να κατακτήσει όλα τα παραπάνω, ήταν ο Bagnaia να πάρει έστω την ελάχιστη βαθμολογία στον τελευταίο αγώνα, ανεξαρτήτως τι θα γινόταν εμπρός.
Πενήντα ολόκληρα χρόνια
Αν κάποιος έχει απορία τι ήταν αυτό που βάραινε τον Bagnaia στον τελευταίο αυτό αγώνα, αν είναι δηλαδή τέτοιος άνθρωπος, ας πάρει αυτό το ειδικό βάρος, ας το βάλει σε ένα σακίδιο και ας προσπαθήσει να βάλει τις παπούτσια του απλά. Όχι τις δερμάτινες μπότες για να οδηγήσει απέναντι σε όλους τους υπόλοιπους που θέλουν την τελευταία νίκη.
Ο Rins δεν ήθελε την τελευταία νίκη της Suzuki στα MotoGP. Αφού δεν του δίνουν την τελευταία μοτοσυκλέτα, θα έπαιρνε ένα λάφυρο καθαρά δικό του, θα έπαιρνε την τελευταία νίκη και σε αυτό δεν θα τον σταματούσε κανείς. Βασικά μόνο η Suzuki θα μπορούσε να τον σταματήσει αν είχε μηχανικό πρόβλημα και δεν είναι δύσκολο να γίνουν και αυτά, όπως μας έχει δείξει ο αγώνας στην Ιαπωνία. Δύσκολο να γίνουν δύο φορές βέβαια, όπως σήμερα στην Aprilia που εγκατέλειψαν και οι δύο αναβάτες από πρόβλημα που έχουν ξανά εγκαταλείψει και οι δύο στο παρελθόν. Είναι αποκαρδιωτικό και καθόλου περίεργο που ο Aleix Espargaro δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα συναισθήματά του.
Πρώτη φορά φέτος έφτασε τόσο κοντά, όπως πρώτη φορά τα κατάφερε και η Aprilia να φτάσει τόσο κοντά. Την νίκη ήθελε επίσης πάρα πολύ και η KTM και ο μόνος λόγος που δεν είδαμε μάχη για την πρώτη θέση, είναι πως δεν κατάφερε να περάσει πάρα πολλούς αναβάτες μαζί στην εκκίνηση ο Binder όπως έχει ξανά κάνει στο παρελθόν, περισσότερες από μία φορές.
Αν τα είχε καταφέρει θα βλέπαμε συγκλονιστική μάχη με τον Rins που αποκλείεται να παρέδιδε την πρώτη θέση εύκολα.
Η εκκίνηση του αγώνα ήταν έτσι κι αλλιώς ιδιαίτερα δυναμιτισμένη, αν κι αυτή την φορά ήταν το μόνο που με σιγουριά έβλεπαν όλοι να έρχεται.
Ο Marquez τα κατάφερε και έφυγε εμπρός με τον Miller να έρχεται μαζί με τον Rins να πάρουν την θέση πίσω από τον Martin και τον Quartararo να ακολουθεί εμπρός από τον Bagnaia.
Τελικά ο Rins στρίβει πρώτος, ο Quartararo βγαίνει από την εξωτερική και καταφέρνει να μπει πίσω από τον Marquez που είναι τρίτος πίσω από τον Rins με Martin και Miller μπροστά του.
Καταλύτης ο Marquez γιατί παίρνει την θέση του Miller και τον αναγκάζει σε μία πιο ανοικτή γραμμή όπου περνά εμπρός και ο Quartararo.
Προφανώς ο Miller δεν γινόταν να έχει μπροστά τον Quartararo και αμέσως κάνει την επίθεσή του αναγκάζοντας τον να ανοίξει γραμμή με τον Bagnaia να βλέπει την ευκαιρία και να σπεύδει, μόνο που ο Quartararo ήθελε να επιστρέψει στην γραμμή και οι δυο τους ακουμπούν με την Ducati να χάνει ένα από τα αεροδυναμικά της βοηθήματα.
Η σταθερότητα της μοτοσυκλέτας του Bagnaia δεν θα είναι πλέον η ίδια από εδώ και πέρα στον αγώνα αλλά ο λόγος που δεν πάλεψε έντονα για την θέση του, είναι το ειδικό βάρος που είχε αυτό το ρίσκο και ήδη είχε πάρει πολύ περισσότερο από εκείνο που έπρεπε.
Ο Quartararo έχει μεγάλη διαφορά από το εμπρός γκρουπ αλλά γρήγορα θα πάρει ένα δώρο από τον Marquez που πέφτει και αφήνει την μάχη για το βάθρο με τις δύο Ducati του Miller και του Martin καθώς ο Rins είχε φύγει εμπρός.
Παράλληλα ο Binder που επίσης έχει ρυθμό αντίστοιχο του Rins ανεβαίνει περνώντας τον Bagnaia και ψαλιδίζει την διαφορά με τον Quartararo, τον φτάνει και περνά και αυτόν βάζοντας πλώρη για τον Miller. Η διαφορά με τους πρώτους έχει έτσι κι αλλιώς μειωθεί με τον Quartararo να ακολουθεί και μόλις η KTM επιτέθηκε στην πρώτη Ducati ήρθε και η επόμενη πτώση από μπροστά. Ο Miller χαρίζει στον Quartararo την θέση που του είχε πάρει ο Binder που στοχεύει τον Martin και τον περνά και εκείνον. Αν ο αγώνας ήταν ακόμη μεγαλύτερος θα τα έβαζε και με τον Rins.
Πίσω ο Bagnaia είχε χάσει θέση και από τον Mir αλλά και από τον Luca Marini. Ο Marini μπορεί να τρέχει με Ducati αλλά δεν έχει κανένα λόγο να προστατέψει την θέση του Bagnaia πέρα από το γεγονός πως αποτελεί και εκείνος παιδί της VR46. Περνά με καθαρό τρόπο και πλέον οπισθοφυλακή του Bagnaia έμεινε ο Bastianini που έχει αποδείξει πως αν τον αφήνει εκεί είναι σαν να βάζεις τον Λύκο να φυλά το πρόβατα. Ωστόσο αυτή την φορά πέρασε όταν ο Bagnaia του άνοιξε διάπλατα την πόρτα χωρίς να του αφήνει επιλογή να κάτσει πίσω.
Το παράδοξο είναι πως τον πιάνει και ο Morbidelli που ευτυχώς δεν σκέφτεται με όρους εκτός MotoGP και έτσι δεν πηγαίνει να εμβολίσει την Ducati ώστε να έχει μία παραπάνω ευκαιρία ο συμπαίκτης του, Quartararo.
Στο τέλος ο πανηγυρισμός του Bagnaia είναι αναπόφευκτος, όπως ακριβώς ήταν και βέβαιο πως θα γινόταν με το άλλο σενάριο να είναι εξαιρετικά δύσκολο. Ακριβώς επειδή έχουν ξανά γίνει αυτά τα δύσκολα στο MotoGP.
Ο Quartararo είναι από τους πρώτους που τον συγχαίρει με την Ducati να ξεκινά το σερί ενεργειών για τους πανηγυρισμούς που είχε προγραμματίσει. Βάζει τον Bagnaia μπροστά από τα προηγούμενα νούμερα που έτρεχε για να σχηματίσει τον κωδικό που ανοίγει το κουτί, μέσα στο οποίο ήταν το κράνος για τον γύρο του θριάμβου.
Πενήντα χρόνια, μία μεγάλη πορεία που μοιάζει σαν να περιμένεις να ευθυγραμμιστούν οι πλανήτες αλλά η αλήθεια είναι μία, είτε θέλει κανείς να την κοιτάξει κατάματα είτε όχι, η Ducati δεν περίμενε να έρθουν τα πράγματα μόνα τους, έχει κάνει την περισσότερο προσπάθεια από όλους, έχει επενδύσει περισσότερο από όλους και το αξίζει. Διότι η επένδυση για την Ducati δεν βγαίνει από την ίδια θέση στην βιομηχανία που έχουν οι υπόλοιποι, είναι πολύ πιο κάτω. Δυσκολεύεται το κοινό να ταυτιστεί με την Ducati γιατί οι μοτοσυκλέτες της δεν στοχεύουν στο ευρύ κοινό. Η ίδια άλλωστε ξεχώρισε την γκάμα της φτιάχνοντας την Scrambler… Αυτό όμως δεν αλλάζει το γεγονός πως η Yamaha, η Honda ακόμη και η Suzuki που φεύγει, η KTM επίσης, είναι πολύ μεγαλύτερες σε οικονομικά μεγέθη. Η Ducati έχει προσπαθήσει δυσανάλογα πολύ, κάτι που έχει κάνει και η Aprilia, και φέτος ήταν οι ταχύτεροι με διαφορά με τον Bagnaia να κάνει ένα σερί νικών που οδήγησε σήμερα στην κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου. Είναι επίσης αυτή η μεγάλη διαφορά προσπάθειας που έχει κάνει η Ducati που δίνει ακόμη μεγαλύτερη αξία στον Quartararo γιατί τους καθυστέρησε και έφτασε και πολύ κοντά να τους κόψει στηριζόμενος πρωτίστως στις δικές του δυνάμεις, με την Yamaha να πρέπει τώρα να του δώσει μία δυνατότερη μοτοσυκλέτα όπως του αξίζει.
Επίσης αξίζει ο Rins να πάρει την μοτοσυκλέτα, ναι μπορεί να μην κέρδισε με αυτή τον τίτλο για να είναι δική του, αλλά έχει προσπαθήσει αρκετά σε αυτή την ομάδα και το ζητά επίμονα από την Suzuki δημοσίως. Ποντάρουμε πως έχει πολύ λίγες πιθανότητες να τον ακούσουν, γνωρίζοντας την Suzuki.
|
1
|
42AlexRins
|
Suzuki
|
156.8
|
41’22.2500
|
|
2
|
33BradBinder
|
KTM
|
156.8
|
+0.396
|
|
3
|
89JorgeMartin
|
Ducati
|
156.7
|
+1.059
|
|
4
|
20FabioQuartararo
|
Yamaha
|
156.7
|
+1.911
|
|
5
|
88MiguelOliveira
|
KTM
|
156.3
|
+7.122
|
|
6
|
36JoanMir
|
Suzuki
|
156.3
|
+7.735
|
|
7
|
10LucaMarini
|
Ducati
|
156.2
|
+8.524
|
|
8
|
23EneaBastianini
|
Ducati
|
156
|
+12.038
|
|
9
|
63FrancescoBagnaia
|
Ducati
|
155.9
|
+14.441
|
|
10
|
21FrancoMorbidelli
|
Yamaha
|
155.9
|
+14.676
|
|
11
|
72MarcoBezzecchi
|
Ducati
|
155.7
|
+17.655
|
|
12
|
25RaulFernandez
|
KTM
|
155.2
|
+24.870
|
|
13
|
87RemyGardner
|
KTM
|
155.1
|
+26.546
|
|
14
|
30TakaakiNakagami
|
Honda
|
155.1
|
+26.610
|
|
15
|
49FabioDi Giannantonio
|
Ducati
|
154.8
|
+31.819
|
|
16
|
35CalCrutchlow
|
Yamaha
|
151.4
|
+88.870
|
|
17
|
73AlexMarquez
|
Honda
|
148.3
|
1 laps
|
|
43JackMiller
|
Ducati
|
156.7
|
5 laps
|
|
|
12MaverickViñales
|
Aprilia
|
152.8
|
12 laps
|
|
|
5JohannZarco
|
Ducati
|
155.7
|
12 laps
|
|
|
93MarcMarquez
|
Honda
|
156.1
|
18 laps
|
|
|
40DarrynBinder
|
Yamaha
|
151.5
|
23 laps
|
|
|
44PolEspargaro
|
Honda
|
152.3
|
23 laps
|
|
|
41AleixEspargaro
|
Aprilia
|
139.5
|
24 laps
|
Πηγή: motomag.gr