«Μεγάλωσαν στην ανέμελη, αναλογική και όλο υποσχέσεις του ΠΑΣΟΚ ευμάρεια… Περίμεναν τη σειρά τους, κάνοντας «λάντζα» στον επαγγελματικό στίβο…».
«Καλοκαίρι στην Αθήνα δίχως μία, πυρκαγιές, σκόνη και νόμιμη βία, βράδυ και πρωί / Και τα πλοία φεύγουν πάνε στην Ιθάκη, μα εμείς δεν πάμε ούτε Λουτράκι στην θεία την ξινή…».
Ένα μουσικό γράμμα για τη διάβρωση των προσδοκιών όσων γεννήθηκαν στη δεκαετία του ’70, που μπορεί άνετα να ανακηρυχθεί το σάουντρακ του φετινού καλοκαιριού που η οικονομική στενότητα τους κράτησε στην Αθήνα κι ας είναι 50+.
Είναι η κατάσταση που περιγράφει η Κατερίνα Κυρμιζή στο νέο της τραγούδι “Generation X”, με την συμβολή του Νίκου Γρηγοριάδη, όπου περιγράφει με γλυκόπικρο χιούμορ την αόρατη γενιά της που επέζησε ανάμεσα στην αναλογική αθωότητα και στην ψηφιακή επανάσταση.
Γεννημένη τον Αύγουστο του 1975 η Κυρμιζή, αφηγείται στο νέο της τραγούδι την πραγματικότητα της γενιάς της. Με τον αφράτο κι ανέμελο τρόπο της μπητλικής αισθητικής with an indie 90s twist, αφήνει στην διακριτική ευχέρεια του ακροατή να αντιληφθεί όσο ροζ ή μαύρο θέλει.
Η Κατερίνα Κυρμιζή αναλύει το τραγούδι της “Generation X”: «Τελευταία, μεταξύ αστείου και σοβαρού, γίνεται κουβέντα για Boomers, Millennials και Zoomers (Generation Z). Κανείς όμως δεν μιλάει για όσους γεννήθηκαν στη δεκαετία του ’70. Μεγάλωσαν στην ανέμελη, αναλογική και όλο υποσχέσεις του ΠΑΣΟΚ ευμάρεια. Αμφισβήτησαν με Nirvana καταλήψεις του ’91 και Rave την κατασκευή του γιάπικου κόσμου. Περίμεναν τη σειρά τους, κάνοντας «λάντζα» στον επαγγελματικό στίβο. Έμαθαν να πλοηγούνται στο ψηφιακό συμπάν. Σπούδασαν και ξανασπούδασαν μα όταν ήρθε η ώρα τους να πάρουν τη σκυτάλη της εργασιακής ηγεσίας τους έπιασε η οικονομική κρίση. Και πάνω που πήγαν να πάρουν ανάσα, έβαλε σε πάγο η πανδημία όλο τον κόσμο. Μετά την πανδημία συνειδητοποίησαν πως είναι πια πενηντάρηδες σκλάβοι χρέους. Πως τα παιδιά τους θα ζήσουν χειρότερα από εκείνους. Πως ζούσαν τόσα χρόνια περιμένοντας να ζήσουν. Η σειρά τους δεν ήρθε ποτέ! Συνειδητοποίησαν πως ανήκουν σε μια γενιά που ξεχνούν να την αναφέρουν ακόμα και ως αστείο!».
Το τραγούδι της συνοδεύει ένα συγκινητικό lyric video από φωτογραφίες της νηπιακής της ηλικίας, δείχνοντας παραστατικά τον πολύχρωμο, όλο υποσχέσεις κόσμο από τον οποίο προέρχεται, αποτίνοντας ταυτόχρονα φόρο τιμής στην οικογένειά της.
Η φωτογραφία στο εξώφυλλο που απαθανατίζει την Κατερίνα ενάμιση χρόνων στο άλσος της Φιλαδέλφειας, είναι τραβηγμένη από τον πατέρα της.
Ακούστε το τραγούδι:
ΣΤΙΧΟΙ
Στο Κουκά, στο Κουκάκι ραντεβού στο μπαράκι
μαζί σου να γκρινιάζω που δεν πήγαμε Ιθάκη
Στη μέση του δρόμου να κλαίω τ’ όνειρό μου
που πέρασε η σειρά μας και δεν ζήσαμε λιγάκι
Καλοκαίρι στην Αθήνα, στο μπαλκόνι
να ονειρεύομαι πως είναι κουπαστή
απ’ το πλοίο που μας πάει στην Ιθάκη
μα ο απέναντι με ροζ μποξεράκι βρίζει την τιβί
Τ’ όνειρό μου ξεθωριάζει
κι η ζωή μου με τρομάζει
Στο Κουκά, στο Κουκάκι ραντεβού στο μπαράκι
μαζί σου να γκρινιάζω που δεν πήγαμε Ιθάκη
Στη μέση της Δράκου τη μοίρα μας άκου
που πέρασε η σειρά μας και δεν ζήσαμε λιγάκι
Καλοκαίρι στην Αθήνα δίχως μία
πυρκαγιές, σκόνη και νόμιμη βία, βράδυ και πρωί
Και τα πλοία φεύγουν πάνε στην Ιθάκη
μα εμείς δεν πάμε ούτε Λουτράκι στην θεία την ξινή
Πενηντάρισα κι ακόμα
ζω με την ψυχή στο στόμα
Στο Κουκά, στο Κουκάκι ραντεβού στο μπαράκι
μαζί σου να γκρινιάζω που δεν πήγαμε Ιθάκη
Στη μέση της Γκιώνη ο χρόνος γκαζώνει
Αχ! πέρασε η σειρά μας…
Έχουμε και τ’ όνομα
είμαστε η γενιά που παίρνει Χ
Generation X. Generation X
Μπήκαμε αθώοι στη ζωή
σίγουροι ότι θα μας βγει
Generation X. Generation X
Μα μάς κόψανε τη φόρα
στην καλύτερή μας ώρα
Στο Κουκά, στο Κουκάκι ραντεβού στο μπαράκι
μαζί σου να γκρινιάζω που δεν βρήκαμε Ιθάκη
Στο τέλος της Ζίννη ο κύκλος μας κλείνει
Αχ! πέρασε η σειρά μας και δεν ζήσαμε λιγάκι
και δεν ζήσαμε λιγάκι
ναι, δεν ζήσαμε
Αχ! δεν ζήσαμε λιγάκι
Πηγή: ogdoo.gr