Σύμφωνα με μια νέα παγκόσμια έρευνα της Live Nation, το 70% των μουσικόφιλων θα προτιμούσε να πάει σε συναυλία παρά να κάνει σεξ.
Η μελέτη “Living For Live”, που βασίστηκε σε 40.000 άτομα από 15 χώρες, αποκαλύπτει πως οι συναυλίες έχουν γίνει η νούμερο ένα μορφή ψυχαγωγίας παγκοσμίως, ξεπερνώντας σπορ, σινεμά και (προφανώς) το σεξ. Δηλαδή, σχεδόν 4 στους 10 δηλώνουν πως αν έπρεπε να επιλέξουν μόνο μία μορφή διασκέδασης για μια ζωή, θα διάλεγαν την ζωντανή μουσική.
Η έκθεση αναφέρει πως «οι άνθρωποι είναι πάνω από δύο φορές πιο πιθανό να επιλέξουν ένα live του αγαπημένου τους καλλιτέχνη απ’ ό,τι μια… ερωτική εμπειρία», ενώ επίσης μας ενημερώνει πως πάνω από 130 εκατομμύρια fans αγόρασαν εισιτήρια για συναυλίες αυτή τη χρονιά που φτάνει στο τέλος της. Τα στάδια γεμίζουν, τα φεστιβάλ εξαντλούνται πιο γρήγορα από ποτέ και πάνω από δέκα νέα τεράστια venues πρόκειται να ανοίξουν μέσα στο 2026.
Άρα, δεν πρόκειται (λέει) για μια μόδα αλλά για μια πραγματική «πολιτισμική επαναφορά», κάπου εκεί όπου η ταυτότητα, οι ιστορίες και οι ζωές μας αρχίζουν να χορεύουν ξανά γύρω από τον ήχο.
Τώρα, αν αναρωτιέσαι το γιατί: Το 93% δηλώνει ότι προτιμά τις “πραγματικές εμπειρίες” από τις ψηφιακές, το 80% επενδύει στα βιώματα και όχι στα αντικείμενα και σχεδόν οι μισοί προγραμματίζουν τι θα φορέσουν εβδομάδες πριν τη συναυλία. Κοινώς, η μουσική ενώνει. Ή, όπως θα μπορούσε να το πει κι ένας ρομαντικός κυνικός, «αν είναι να ιδρώσεις, τουλάχιστον ας έχει μπόλικο μπάσο».
Πέρα όμως από τα αστεία, αν το 70% των ανθρώπων προτιμά μια συναυλία από το σεξ ας πούμε, τότε μάλλον δεν ζούμε πλέον στην εποχή του έρωτα, αλλά του encore. Δεν ξέρω αν έχει να κάνει με το ότι σταματήσαμε να αναζητάμε την οικειότητα ή αν απλώς την αναζητάμε αλλού. Κάπου που τα στρόμπο αναβοσβήνουν, εκεί που ο ήχος σε καταπίνει και για δυο ώρες νιώθεις ότι ανήκεις “κάπου” χωρίς να χρειάζεται να εξηγήσεις τίποτα σε κανέναν.
Τώρα, αν το live έγινε το νέο «άγγιγμα», ίσως αυτή η συλλογική μορφή απόδρασης να είναι μια καλή απάντηση για έναν κόσμο όπου σε όλα μεσολαβούν οθόνες, μηνύματα και ειδοποιήσεις. Στο κάτω κάτω, η μουσική δεν σε κάνει να νιώθεις ντροπή, δεν ζητά καμία επιβεβαίωση, και φυσικά δεν “παγώνει” στο chat. Γιατί, απ’ ότι φαίνεται είναι η μόνη μορφή επαφής που ακόμα συμβαίνει ζωντανά.
Οπότε ναι, μπορεί να μη φτιάχνουμε πια σχέσεις, αλλά φτιάχνουμε setlists από αγαπημένες συναυλίες. Κι αν η ανθρωπότητα προτιμά να ιδρώνει κάτω από τα φώτα παρά κάτω από τα σεντόνια, ίσως αυτό να λέει κάτι: Πως εκεί έξω, ανάμεσα στα decibels και τα πλήθη, ψάχνουμε απλώς έναν τρόπο να ξαναθυμηθούμε πώς είναι να νιώθεις… Κάτι… Αληθινό…
Πηγή: avopolis.gr