Music News

Η Lala Lala υπογράφει στη Sub Pop και κυκλοφορεί το υπαρξιακό “Does This Go Faster?”

Η Lillie West, η ανήσυχη δημιουργός πίσω από το όνομα Lala Lala, ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο με το πρώτο της single για τη Sub Pop.

Η Lala Lala υπέγραψε με τη Sub Pop Records, κι αυτό από μόνο του μοιάζει με ένα μικρό θαύμα μέσα στον χαοτικό, μετα-pandemic κόσμο των ανεξάρτητων δημιουργών. Μαζί με την ανακοίνωση, η Lillie West αποκαλύπτει και το νέο της single “Does This Go Faster?”, ένα κομμάτι που μοιάζει να ανασαίνει σαν ξημέρωμα μετά από μια πολύ μεγάλη νύχτα.

«Nothing on earth is free / Even in ecstasy / Hell is the day after the party», τραγουδάει με φωνή που σπάει από τρυφερότητα και ενοχή. Είναι σαν να ψιθυρίζει ένα ποίημα για το τίμημα της χαράς, για το μετά που ποτέ δεν μας συγχωρεί. Το κομμάτι συνυπογράφει η Melina Duterte (γνωστή ως Jay Som), η οποία προσθέτει μπάσο, συνθεσάιζερ και κιθάρες, ενώ στα τύμπανα βρίσκεται η Abby Black και στο σαξόφωνο ο Sen Morimoto.

Η West μιλάει για την έμπνευση πίσω από το τραγούδι: «Κατέστρεψα τη ζωή μου και πέρασα δύο χρόνια με τα πράγματά μου αποθηκευμένα, ταξιδεύοντας. Το έγραψα στην Ισλανδία, όταν άρχισα να νιώθω πως… τι έκανα; Τι συνέβη; Και τώρα;». Το βίντεο που συνοδεύει το τραγούδι, σκηνοθετημένο από τον Jackson James, είναι μια οπτική αναπαράσταση αυτής της αμφιθυμίας: Μια γυναίκα που τρέχει, αλλά δεν ξέρει αν κυνηγάει ή αν φεύγει.

Το “Does This Go Faster?” δεν είναι απλώς η αρχή ενός νέου κεφαλαίου για τη Lala Lala, είναι η εξομολόγηση μιας καλλιτέχνιδας που αποφάσισε να πατήσει το γκάζι, ακόμη κι αν δεν ξέρει πού οδηγεί ο δρόμος.

Η Lala Lala είναι το προσωπικό μουσικό πρότζεκτ της Lillie West, μιας Αμερικανοβρετανίδας τραγουδοποιού που κινείται ανάμεσα στην indie rock, την dream pop και την πειραματική folk. Γεννημένη στο Λονδίνο και μεγαλωμένη στο Λος Άντζελες, η West εγκαταστάθηκε στο Σικάγο, όπου άρχισε να γράφει τραγούδια ως τρόπος αυτοθεραπείας. Με έναν ήχο που ισορροπεί ανάμεσα στην ωμή εξομολόγηση και τη μελωδική μελαγχολία, έχει κυκλοφορήσει τα άλμπουμ Sleepyhead (2016), The Lamb (2018) και I Want The Door To Open (2021), καθιερώνοντάς την ως μία από τις πιο ειλικρινείς φωνές της σύγχρονης ανεξάρτητης σκηνής.

Πηγή: avopolis.gr

Related posts

Στίβι Γουόντερ: «Όσο ζω θα κάνω μουσική»

TEO

Δύο νέα singles κυκλοφόρησαν οι Sprints

TEO

Ο Γιώργος Ρους στην Πλαζ Αρετσούς

TEO

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε εάν το επιθυμείτε. Αποδέχομαι Διαβάστε περισσότερα

Πολιτική Απορρήτου & Cookies