Η Lah Porella τραγουδά "Γλειφιτζούρια" και ξυπνά μνήμες από αυλές, γιασεμιά και γιαγιάδες που λένε ιστορίες

Σε μια Ελλάδα που άλλοτε μοιάζει να ξεχνά τις ρίζες της και άλλοτε μοιάζει να τις μπερδεύει με το σήμερα, το τραγούδι “Γλειφιτζούρια” της Lah Porella ανθίζει σαν βασιλικός στο πεζούλι μιας γιαγιάς που σε περιμένει με καφέ ελληνικό, κουλουράκια, μπορεί και γλειφιτζούρια, αλλά βασικά με καρδιά ανοιχτή. Ένα τραγούδι σαν καλοκαίρι σε αιγαιοπελαγίτικο χωριό: η βεράντα να βλέπει στο αλάτι και το απέραντο, η γιαγιά Ρηνούλα να «μαλώνει» γλυκά με βλέμμα-χαμόγελο, και κάπου εκεί ένα γιουκαλίλι να φτιάχνει μελωδίες από σκόρπιες λέξεις και αναμνήσεις.

Γραμμένο στην Ερεσό της Λέσβου, με τον ήλιο να γέρνει πάνω στις αυλές και τον άνεμο να φέρνει μυρωδιές από δεντρολίβανο και αγιόκλημα, το τραγούδι μοιάζει με σελίδα από ημερολόγιο. Μια σελίδα γεμάτη φως, παιδικότητα, τρυφερότητα, ηλεκτρονική αύρα και νησιώτικο χώμα. Όλα συνυπάρχουν αρμονικά στο ηχητικό σύμπαν της Lah Porella, μιας δημιουργού που ξαναβρήκε τον εαυτό της μέσα από τη σιωπή, τις αφηγήσεις και τα κουταλάκια του γλυκού του κουταλιού.

Το “Γλειφιτζούρια” μοιάζει με ένα απόγευμα που μυρίζει ρετσίνι και γιασεμί, είναι τα πορτοκαλί σεντόνια στο σκοινί, τα καναρίνια στο κλουβί της αυλής, το ραδιόφωνο που παίζει παλιά λαϊκά, και η ανάσα σου που γίνεται φωνή. Είναι μια υπενθύμιση πως μέσα στην ευθραυστότητα, υπάρχει μια δύναμη σχεδόν μαγική: η αγάπη όπως τη μάθαμε παιδία. Και τώρα, ηχογραφημένη σε ένα νέο κομμάτι που μοιάζει να κρατάει την τελευταία ακτίνα του ήλιου λίγο παραπάνω.