Δοκιμή: VW T-ROC Cabriolet 1.5 TSI DSG

Για μερικά αυτοκίνητα δεν έχει σημασία τι θα πει ο ένας και ο άλλος. Αρκεί να περνάς εσύ καλά μαζί τους. Και το T-Roc Cabriolet είναι μία από αυτές τις περιπτώσεις

SUV Cabriolet. Συνήθως το μάρκετινγκ ξέρει πριν από εσάς για εσάς (ή μάλλον φροντίζει να φτιάχνει τις ανάγκες που εσείς νομίζετε για επιθυμίες), όμως εδώ μιλάμε για μία σχεδόν παταγώδη αποτυχία. Και μάλιστα κατ’ εξακολούθηση.

Η κατηγορία που προσπαθεί να συνδυάσει τα SUV με τα cabrio μοιάζει να συνοδεύεται από μία εμπορική “κατάρα” καθώς κανένα από όσα βγήκαν στην αγορά δεν κατάφερε να στεριώσει.

Αυτοκίνητα από πρωτοκλασάτα ονόματα στην μαρκίζα της αυτοκίνησης, κάποια από αυτά κατά τεκμήριο όμορφα (να θυμίσουμε το Evoque;) και με ελκυστικά χαρακτηριστικά, τα οποία όμως πέρασαν και δεν ακούμπησαν. Ίσως γιατί δεν επιτελούσαν σωστά ούτε τον ένα ρόλο του πρακτικού SUV ούτε τον άλλον ενός fun to drive ανοιχτού οχήματος. Τα περισσότερα από αυτά ήρθαν, είδαν και απήλθαν, χωρίς να αφήσουν επιγόνους.

Η VW πάντως δεν είναι ένας τυχαίος “αλεξιπτωτιστής” της κατηγορίας. Επιμένει σε αυτήν. Και επιμένει συνειδητά και κόντρα σε όλες τις προβλέψεις. Πάντα είχε στην γκάμα της ένα τετραθέσιο “λαϊκό” cabrio, από την εποχή του Σκαραβαίου μέχρι τις μπόλικες γενιές του Golf ή εκείνο το ξεχασμένο EOS, εκείνης της μόδας με τις σκληρές οροφές (θυμάστε τι είχαμε τραβήξει με όλα εκείνα τα Coupe Cabriolet;).

Ως εκ τούτου, μοιάζει μια φυσική συνέχεια και μια ξεκάθαρη συνέπεια από την πλευρά της να έχει και τώρα ένα τέτοιο τετραθέσιο cabrio στην γκάμα της. Και με το Golf να έχει τα δικά του υπαρξιακά θέματα, τι πιο προσφιλές για τη μάρκα να τρέξει στην αγκαλιά των SUV. Kαι να έχει ήδη από την προηγούμενη γενιά του T-Roc το δικό της SUV-Cabriolet.

Προφανώς και δεν είναι το αυτοκίνητο που έσπασε τα ταμεία, ούτε έκανε τα πλήθη να ριγούν από συγκίνηση. Η ιδέα παραμένει έξυπνη και -στα χαρτιά- αρκετά ελκυστική. Όμως το κοινό έχει προφανώς άλλες προτεραιότητες στις μέρες μας. Αλλά η VW επιμένει. Και φέρνει αυτή την ανανεωμένη γενιά του ανοιχτού SUV της στην αγορά, εν μέσω πολιτικών και άλλων αναταράξεων και της γενικευμένης πλέον εμμονής με την προώθηση των ηλεκτρικών οχημάτων.

Όπως είναι αναμενόμενο, η έκδοση αυτή δανείζεται το μηχανικό αλλά και το αισθητικό “καλούπι” του κανονικού T-Roc. Ως προς το αμάξωμα τα πράγματα είναι προφανή. Μέχρι τη μέση περίπου του αμαξώματος, έχουμε να κάνουμε με ένα τυπικό T-Roc της ανανεωμένης γενιάς, το οποίο με μικρές αλλαγές και επεμβάσεις στα σημεία έχει εκμοντεριστεί σημαντικά.

Από εκεί και πέρα, η ενσωμάτωση της υφασμάτινης οροφής αλλάζει συνολικά την εικόνα του αυτοκινήτου. Οι πόρτες είναι πλέον δύο, η οροφή δημιουργεί μια σπορ αίσθηση κουπέ, ενώ μία όμορφη αεροτομή αλλά και κάποιες πινελιές σε χρώμιο περιμετρικά, προσθέτουν το έξτρα στιλ που χρειάζεται μια κάμπριο έκδοση.

Η οροφή είναι κατασκευασμένη από εξαιρετικής ποιότητας υλικά και εφαρμόζει τέλεια, χωρίς να αφήνει την παραμικρή υπόνοια για ενοχλητικούς ήχους ακόμα και σε πολύ υψηλές ταχύτητες. Ο μηχανισμός της είναι γρήγορος και λειτουργεί ακόμα και εν κινήσει σε χαμηλές ταχύτητες και αναδιπλώνεται όμορφα στην δική του θήκη πίσω από την δεύτερη σειρά των καθισμάτων.

Εδώ κάπου αρχίζουν και εμφανίζονται οι αναμενόμενες δυστοκίες αυτής της σχεδίασης, μιας και ο επίδοξος ιδιοκτήτης θα πρέπει να ξεχάσει την έννοια της πρακτικότητας που συνοδεύει τον SUV “υπότιτλο” του αυτοκινήτου.

Τα πίσω καθίσματα είναι στενά, αποκλειστικά για δύο επιβάτες, και μάλιστα χαμηλού ύψους (τα παιδιά θα ξετρελαθούν πάντως). Ενώ και το πορτμπαγκάζ έχει μειωθεί στα μόλις 284 λίτρα, έχοντας μάλιστα και μικρό σε διαστάσεις άνοιγμα.

Εδώ βεβαίως ισχύει το “μπρος στα κάλλη του cabrio τι είναι ο πόνος του να μην χωράνε τα ψώνια του σούπερ-μάρκετ”. Και προφανώς όποιος αφήνει πίσω του το κλασικό T-Roc για να έρθει στο ανοιχτό σίγουρα γνωρίζει τις παραχωρήσεις που πρέπει να κάνει. Παραχωρήσεις πάντως δεν υπάρχουν στην εικόνα του ταμπλό, που είναι αυτό της ανανεωμένης γενιάς με το καινούργιο σύστημα infotainment και τον ψηφιακό πίνακα οργάνων.

Η βελτίωση στην ποιότητα κατασκευής που διαπιστώσαμε στην δοκιμή μας του απλού T-Roc υφίσταται και εδώ, με την VW να έχει διορθώσει τις αβλεψίες της πρώτης γενιάς σε ότι αφορά την ποιότητα των υλικών και τα ασύμβατα με το status της εταιρίας σκληρά πλαστικά στο ταμπλό.

Η έκδοση Cabriolet προσφέρεται στην χώρα μας σε ένα μόνο επίπεδο εξοπλισμού, το οποίο περιλαμβάνει ως στάνταρ όλα τα συστήματα υποβοήθησης του οδηγού αλλά και ένα πλήθος συστημάτων για την ψυχαγωγία και την διασκέδαση από το σύστημα πολυμέσων.

Σε ό,τι αφορά τα μηχανικά μέρη, στο νέο T-Roc Cabriolet κάνει πρεμιέρα η δεύτερη και πιο εξελιγμένη γενιά Evo 2 του 1,5 TSI. Aν και τα βασικά νούμερα ισχύος και ροπής δεν έχουν αλλάξει, υπάρχουν αρκετές επεμβάσεις έτσι ώστε να γίνει ακόμα πιο αποδοτικός, περισσότερο οικονομικός και πιο πολιτισμένος στην λειτουργία του.

Συγκεκριμένα, στη νέα αυτή γενιά έχει μετακινηθεί ο καταλύτης και το φίλτρο κατακράτησης σωματιδίων πιο κοντά στον κινητήρα, για αύξηση της αποτελεσματικότητας του συστήματος και περεταίρω μείωση των ρύπων.

Υπάρχει επίσης σε βελτιωμένη εκδοχή το σύστημα “Ενεργής Διαχείρισης Κυλίνδρων” ή ACTplus το οποίο έχει βελτιωμένη την λειτουργία της απενεργοποίησης των δύο κυλίνδρων σε συνθήκες χαμηλών απαιτήσεων και μικρού φορτίου στον κινητήρα.

Το μοτέρ στα βασικά του χαρακτηριστικά παραμένει ένα από τα πιο σύγχρονα της κατηγορίας του, με τουρμπίνα μεταβλητής γεωμετρίας, ψεκασμό 350 bar, τοιχώματα κυλίνδρων με επίστρωση πλάσματος για μείωση των τριβών, ενώ τα πιστόνια έχουν χυτούς αγωγούς ψύξης για βελτιστοποίηση της καύσης και της απόδοσης.

Τέλος, είναι και 21 κιλά ελαφρύτερος από τον προηγούμενο, νούμερο διόλου ευκαταφρόνητο για έναν κινητήρα αυτού του μεγέθους.

Στην πράξη και σε συνδυασμό με το DSG των 7 σχέσεων, το μοτέρ αυτό δείχνει να λειτουργεί πιο ομαλά και πολιτισμένα έχοντας παράλληλα και μεγαλύτερη “όρεξη” στις χαμηλές-μεσαίες. Το πιο εμφανές αποτέλεσμα πάντως από τις επεμβάσεις της VW σχετίζεται με την οικονομία σε καύσιμο, καθώς σε συνθήκες χαλαρού καλοκαιρινού cruising οι καταναλώσεις που είδαμε άγγιζαν και τα 6 λίτρα/100 χλμ., ενώ υπό πίεση δύσκολα ξεπερνούσε τα 8 λίτρα.

Στον δρόμο, είναι ξεκάθαρο ότι μιλάμε για ένα T-Roc. Και αυτό μόνο καλό μπορεί να είναι. Ιδίως όταν από κατασκευαστικής άποψης, έχουν ξεχαστεί σχεδόν εντελώς οι έννοιες των ταλαντώσεων που τόσο πολύ ταλάνιζαν τα cabrio παλαιότερων γενεών.

Ξεχάστε τα όλα αυτά. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μία μασίφ αίσθηση, αντίστοιχη με εκείνη του κλειστού μοντέλου. Το μόνο που αλλάζει είναι ο θόρυβος που φθάνει στο εσωτερικό, ο οποίος είναι υποφερτός μέχρι τα 130 χλμ/ώρα. Αλλά από εκεί και πάνω ή θα πρέπει να αφήσετε το γκάζι και να αρκεστείτε σε πιο ταξιδιάρικους ρυθμούς ή να δυναμώσετε την ένταση της μουσικής.

Το νόημα βεβαίως σε μία τέτοια έκδοση δεν είναι το κυνήγι του πιο γρήγορου χρόνου στο Αθήνα-Θεσσαλονίκη, αλλά μία πιο χαλαρή προσέγγιση. Και σε αυτό το ανοιχτό T-Roc τα καταφέρνει περίφημα. Παραμένει ένα από τα πιο ολοκληρωμένα SUV της κατηγορίας του, σίγουρο και ασφαλές, και με μία premium διάσταση αλλά και την χαρακτηριστική ιδιότητα των σύγχρονων VW να προσαρμόζονται άμεσα και να αποδίδουν ιδανικά σε κάθε συνθήκη.

Τα επιμέρους στοιχεία (τιμόνι και φρένα) αποδίδουν μέσα στα πλαίσια της κατηγορίας. Και μόνο από την ανάρτηση θα περιμέναμε λίγο μεγαλύτερη ενδοτικότητα και πιο μαλακή ρύθμιση, ιδίως σε αυτή την έκδοση που έχει έναν πιο laid back οδηγικό χαρακτήρα.

Ταχύτατο και σίγουρο στην άσφαλτο, θα κινηθεί και εκτός δρόμου όσο του επιτρέπουν τα λάστιχά του και η κίνηση μόνο εμπρός. Και βεβαίως με την οροφή κλειστή γιατί ανά πάσα στιγμή η σκόνη ή τα διάφορα ζωύφια και πολλά ακόμα στοιχεία της φύσεως εισβάλλουν απρόσκλητα στο σαλόνι (πάθαμε και  μάθαμε!).

Σε όλα αυτά θα συνδράμουν ιδανικά τόσο το εξαιρετικό μοτέρ όσο και το κιβώτιο. Η ισχύς των 150 ίππων είναι επαρκέστατη για κάθε είδους δραστηριότητα στο ελληνικό οδικό δίκτυο. Και το κιβώτιο, αν και κάπως ράθυμο στις αλλαγές, εκμεταλλεύεται την απλωμένη ροπή και την σπιρτάδα του TSI και ακολουθεί με ευκολία την ροή της κίνησης.

Συνοψίζοντας, το ανοιχτό T-Roc είναι μία χαρακτηριστική υπόθεση take it or leave it αυτοκινήτου. Αν θα σου αρέσει από την πρώτη στιγμή, θα σου αρέσει για πάντα. Αν αρχίσεις τα “ήξεις-αφίξεις”, τα “ναι μεν αλλά” και τα σχετικά, καλύτερα να πάρεις το κανονικό, που είναι και πιο πρακτικό και χωρίς περιορισμούς σε χώρους.