Στις όχθες της λίμνης Κόμο, όπου το νερό ακουμπά βελούδινα τις μαρμάρινες προβλήτες και οι μελωδίες ενός κουαρτέτου εγχόρδων μπλέκονται με τον ήχο V12 κινητήρων, το Concorso d’Eleganza Villa d’Este είναι κάτι περισσότερο από μια έκθεση αυτοκινήτων: Είναι ένα κοσμικό γεγονός, μια υπερπαραγωγή τέχνης, ιστορίας και στυλ.
Το αχνό φως του ήλιου αναδύεται πίσω από το βουνό και διαπερνά τα σύννεφα ένα Σάββατο πρωί στη λίμνη Κόμο. Οι ακτίνες του ήλιου αντανακλούν στα νερά της λίμνης και αναπηδούν πάνω σε μια χρωμιωμένη μηχανή espresso (δημοσιογράφος: Κώστας Χαριάτης).
Είναι έξι το πρωί και το Grand Hotel Villa d’Este σφύζει από ζωή. To χαρακτηριστικό soundtrack από ποτήρια, φλιτζάνια, μαχαιροπίρουνα και το διακριτικό θρόισμα των τραπεζομάντηλων δεν είναι ο μόνος ήχος που συνοδεύει την χορογραφία των σερβιτόρων που πασχίζουν να είναι έτοιμοι για να εξυπηρετήσουν τους προσκεκλημένους.
Είναι και ο μεθυστικός ήχος που βγάζουν οι κινητήρες των αγωνιστικών μοντέλων, οι οποίοι παίρνουν μπροστά, ξυπνώντας όποιον βρίσκεται σε ακτίνα πέντε χιλιομέτρων.
Τα αυτοκίνητα ξεπροβάλλουν αργά από τα έγκατα του υπόγειου γκαράζ του ξενοδοχείου και κατευθύνονται μέσα από τους κήπους, με τη βοήθεια εκατοντάδων μελών του προσωπικού της BMW Classic, που με μαεστρία τα οδηγούν στις τελικές τους θέσεις.
Βρίσκομαι για 3η φορά στον μαγευτικό τούτο τόπο, όντας ο μοναδικός ίσως Έλληνας δημοσιογράφος ειδικού Τύπου και προσπαθώ, η αλήθεια είναι με μεγάλη δυσκολία, να περιορίσω τον έντονο ενθουσιασμό μου, βλέποντας και ενίοτε αγγίζοντας κάθε ένα από τα 54 συνολικά συγκλονιστικά τετράτροχα έργα τέχνης.
Οι διοργανωτές (ένας από αυτούς και το τμήμα BMW Classic) τα έχουν ταξινομήσει σε 8 κατηγορίες, συν μια που αποτελείται από πρωτότυπα supercars.
Η κατηγορία A περιλάμβανε εκλεκτικά και συναρπαστικά μοντέλα από το 1920 έως το 1940. Όπως το εντυπωσιακό Duesenberg SJ του 1933, που έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Πόλη του Μεξικού. Επιβλητικό αμάξωμα και ένας θηριώδης οκτακύλινδρος σε σειρά κινητήρας 6,9 λίτρων με διπλούς εκκεντροφόρους.
Δίπλα του μία από τις ομορφότερες Lancia Astura που έχουν υπάρξει, ένα αριστούργημα της art-deco αισθητικής με πράσινο δερμάτινο εσωτερικό και ηλεκτρική οροφή, η οποία σχεδιάστηκε από τον θρυλικό Pinin Farina.
Η κατηγορία B ήταν γεμάτη από ιστορικά αγωνιστικά μοντέλα από το 1928 έως το 1938. Τα πιο σημαντικά εξ αυτών ήταν η θηριώδης του 1928, η εκπληκτική Bugatti Type 59, μία από τις μόλις τρεις που κατασκευάστηκαν, η Alfa Romeo P3 Grand Prix και η εμβληματική Alfa Romeo 8C 2900 MM του 1938 από τη συλλογή του Ralph Lauren.
Η κατηγορία C ήταν η επιτομή της κομψότητας και δεν θα μπορούσε να έχει πιο αντιπροσωπευτικές συμμετοχές. Μερικά από τα πραγματικά συγκλονιστικά μοντέλα ήταν η Bugatti Type 101 C του 1950, το μόνο μοντέλο της εταιρείας που εξελίχθηκε υπό την καθοδήγηση του Roland Bugatti, γιου του Ettore, μετά τον θάνατο του πατέρα του, ή η Ferrari 212 Export του 1951, που κάποτε ανήκε στον Κόμη Sanseverino. Δεν έλειπαν επίσης μοντέλα όπως οι Mercedes 300 SL Gullwing, Ferrari 275 GTB και Lamborghini Miura SV.
Η κατηγορία D, με τίτλο «Titans of the Racetrack» μου έδειξε πως τα αγωνιστικά αυτοκίνητα μπορεί να είναι και την ίδια στιγμή κομψότατα. Πώς να μη θαυμάσει κανείς την Aston Martin DB3/5, που έχει γράψει ιστορία σε Le Mans και Silverstone, ή την αυθεντικότητα των Ferrari 375 MM, 250 Monza και 121LM, εμβληματικά μοντέλα που άφησαν το αποτύπωμά τους σε αγώνες όπως τα Mille Miglia, Carrera Panamericana και Le Mans.
Η αμέσως επόμενη κατηγορία E ήταν η απόλυτη συλλογή για τους λάτρεις του κλασικού και σπορ αυτοκινήτου, που καλύπτει την περίοδο 1900-1973. Γεμάτη με εντυπωσιακά, κομψά μοντέλα, όπως η Ferrari Dino 206 GT, το πρώτο μοντέλο παραγωγής της ιταλικής εταιρείας με V6 κινητήρα και τα υπερ-σπάνια Bizzarini Europa 1900 GT και Monteverdi Hai 450 GTS.
Φτάνουμε στην κατηγορία F, την δική μου αγαπημένη. Σε αυτήν έδωσαν το παρόν θρυλικά supercars, όπως η Bugatti EB110 GT, το αυτοκίνητο με το οποίο ο Romano Artioli έφερε και πάλι στο προσκήνιο την ιστορική φίρμα, η αγωνιστική Ferrari F40 GTE των 720 ίππων, η McLaren F1 GTR, βαμμένη σε χρώμα Papaya Orange, η Mercedes-Benz CLK GTR του 2005, ένα από τα επτά roadsters που κατασκευάστηκαν και η μοναδική δεξιοτίμονη και τέλος, το αυτοκίνητο με τον πιο πωρωτικό ήχο από όλα, η Maserati MC12 Corsa, μία από τις τρεις νόμιμες για χρήση σε δρόμο
Από την κατηγορία G παρέλασαν εταιρείες που δεν υπάρχουν πλέον και μοντέλα που έμειναν ξεχασμένα από τους περισσότερους. Το Talbot Lago T 26 Grand Sport του 1948 με το δίχρωμο αμάξωμα Saoutchik και την επιχρυσωμένη εσωτερική διακόσμηση, ήταν ένα από τα highlight της εκδήλωσης. Όπως και το Osi Silver Fox Prototype, ένα τετράτροχο με σχεδίαση που θυμίζει καταμαράν, δημιούργημα του θρυλικού Ιταλού οδηγού, Piero Taruffi.
Τέλος, στην κατηγορία H ξεχώρισαν η Bentley MK VI, η εξαιρετικά σπάνια και κομψή Ferrari 410 Superamerica, από την οποία φτιάχτηκαν μόλις 12 κομμάτια, η Citroën DS Le Caddy του Henri Chapron και η BMW 507, το διάσημο roadster που σχεδίασε ο Albrecht Graf von Goertz και το οποίο κέρδισε το τρόπαιο «Coppa d’Oro Villa d’Este» που απονέμεται από το κοινό.
Αλλά το Concorso d’Eleganza δεν είναι μόνο αυτοκίνητα. Είναι το στιλ, τα πρόσωπα, τα βλέμματα. Κυρίες με ψάθινα καπέλα και vintage Hermes φουλάρια, κύριοι με λινά σακάκια σε παστέλ αποχρώσεις και ρολόγια που λένε ιστορίες. Είναι η στιγμή που κάθεσαι στο κήπο της Villa d’Este με ένα espresso ristretto, ενώ πίσω σου περνά μια Bugatti Type 57 σαν να μην πέρασε μια μέρα από το 1938.
Είναι εκείνη η μαγική αίσθηση ότι ο χρόνος μπορεί, έστω για λίγο, να παγώσει στην πιο όμορφη εκδοχή του.
Έφυγα από την Villa d’Este με το κεφάλι γεμάτο εικόνες και την καρδιά λίγο πιο ελαφριά. Σε έναν κόσμο που αλλάζει με ταχύτητα, αυτή η γιορτή της αισθητικής υπερβατικότητας είναι η απόδειξη ότι η ομορφιά, η αληθινή, αυθεντική ομορφιά, δεν θα φύγει ποτέ από τη μόδα.
Πηγή: newsauto.gr