Πριν 30 χρόνια, η αυτοκίνηση είχε πολύ διαφορετικό προφίλ και υπήρχε πολύς «χώρος» για σπορ μοντέλα και προτάσεις με προσωπικότητα και επιδόσεις και εδώ έχουμε ορισμένα από τα δυνατότερα δείγματα.
Σε αντίθεση με το «σήμερα» που η άνεση και η ασφάλεια έχουν «καθηλώσει» τα πάντα και προβάλλονται ως must, πριν 30 χρόνια η εικόνα ήταν τελείως διαφορετική.
Η μορφή των αυτοκινήτων και ιδιαίτερα, η προσωπικότητα που ανέδυαν, ήταν ένας πολύ καλός λόγος για να «ταυτιστεί» κανείς μαζί τους και να τα «ακολουθήσει»- με τη λογική των followers στα ινδάλματα του «σήμερα». Οι «ήρωες» των παιδικών χρόνων όλων όσοι είναι πάνω από σαράντα, θεωρούνται «φάροι φωτεινοί» και για τους εναπομείναντες ρομαντικούς petrolheads του σήμερα, που έχουν περισσότερο ρεύμα στη διάθεσή τους, ενώ περιστοιχίζονται και από πολλούς αερόσακους για την ασφάλειά τους. Πάμε να δούμε με αλφαβητική σειρά, τους ήρωες των ‘80s και ‘90s.
Alfa Romeo GTV6
Η Alfa παρήγαγε την πρώτη GTV το 1973, με βάση τη σεντάν Alfetta. Το Ιταλικό μοντέλο είχε στο στόχαστρο το Ford Capri, που εκείνη την εποχή διέπρεπε ως coupe «λαϊκής βάσης». Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, η GTV μαζί με το facelift, απέκτησε και τον V6 των 2,5 λίτρων που την έβαζε για τα καλά στο «κάδρο» των επιλογών για όσους ήθελαν και τις επιδόσεις εκτός από την εμφάνιση.
Η παραγωγή του μοντέλου διήρκησε από το 1981 έως και το 1987, διάστημα κατά το οποίο η Alfa κατασκεύασε περί τις 22.000 GTV 6. Η πίσω κίνηση και ο θεληματικός κινητήρας με τον υπέροχο ήχο για soundtrack στις διαδρομές, έβαλαν το μοντέλο στο πάνθεον των κορυφαίων μοντέλων εκείνης της εποχής και στην Ελλάδα.
Audi Quattro
Η τεχνολογία που «απογείωσε» τη δημοτικότητα της Audi, ήταν αυτή της τετρακίνησης που της έδωσε και μοναδική ώθηση στη διεκδίκηση τίτλων στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι. Το 1976, οι μηχανικοί της Audi αποφάσισαν να συνδυάσουν τα χαρακτηριστικά της τετρακίνησης ενός VW Iltis 4×4, με το αμάξωμα του Audi 80, δημιουργώντας ένα «υβρίδιο» που είχε εξαιρετικές δυνατότητες σε ότι είχε να κάνει με την πρόσφυση και την κίνηση σε αντίξοες συνθήκες, χωρίς να είναι «ξωτικό» σε εμφάνιση.
Το πολύ δυναμικό Audi Quattro με τον turbo πεντακύλινδρο τοποθετημένο κατά το διαμήκη άξονα, προσέφερε κορυφαίες επιδόσεις στην έκδοση δρόμου. Είναι χαρακτηριστικό πως η Ferrari 308 GTB εκείνης της εποχής, για να επιταχύνει από στάση έως τα 100 χλμ./ώρα χρειαζόταν 6,5 δευτερόλεπτα, ενώ το Audi σταμάταγε το χρονόμετρο στα 6,3” για την ίδια διαδικασία.
BMW M3 E30
Η M3 (E30) είχε έναν τετρακύλινδρο 2,3 λίτρων με απόδοση 200 ίππων, που συνδυαζόταν με 5άρι χειροκίνητο κιβώτιο το οποίο είχε την πρώτη «κάτω αριστερά» (dogleg). Φυσικά η ισχύς κατέληγε στους πίσω τροχούς και το διαφορικό ήταν μπλοκέ, οπότε δεν χρειάζεται κανείς να είναι μάντης για να καταλάβει πως η οδηγική απόλαυση ήταν εξασφαλισμένη.
Σε συνδυασμό με το «ειδικό βάρος» του ονόματος, τόσο της εταιρείας, όσο και του μοντέλου («3άρα») στην βαθιά ”ΠΑΣΟΚική” Ελλάδα, δεν άργησε η Μ3 να γίνει τοτέμ και αφίσα στα εφηβικά και όχι μόνο δωμάτια. Με ένα ανάλαφρο πάτημα και την ηχητική πανδαισία από την ”τετραπετάλουδη” εισαγωγή, η BMW M3 έγραψε τη δική της ιστορία παγκοσμίως, σε πίστες αγώνων και όχι μόνο.
Citroen BX
Σχεδιασμένο από τον Marcello Gandini της Bertone, το BX θεωρήθηκε ως το οικογενειακό αυτοκίνητο που έσωσε τη Citroen από τη χρεοκοπία, σημειώνοντας εκατομμύρια πωλήσεις παγκοσμίως. Η κυκλοφορία του αυτοκινήτου, ξεκίνησε το 1982 με κινητήρες που στην Ελλάδα, ξεκινούσαν από τα 1,1 λίτρα και έφταναν τα 1,6.
Το χαμηλό κόστος απόκτησης ήταν ασορτί με το αντίστοιχο της συντήρησης και αυτό οδήγησε το ΒΧ στο να είναι ανάρπαστο εμπορικά. Το ΒΧ όπως είναι πολύ φυσικό, θεωρείται πραγματικά «ηρωϊκό» μοντέλο για τη Citroen, μια και έπιασε τον παλμό της αγοράς εκείνη την εποχή και πρόσφερε λύσεις σε ένα πολύ μεγάλο μερίδιο αγοραστών, δίνοντας σε… πραγματικά οικονομική «συσκευασία», πολλή από τη «μαγεία» της Citroen με την υδροπνευματική ανάρτηση.
Ford Capri
Η Ευρωπαϊκή εκδοχή του Pony Car, είχε επιτυχία χωρίς προηγούμενο για τη Ford. Το μοντέλο που έμεινε στην αγορά με τρεις γενιές από το 1969 έως το 1986, κατάφερε να σημειώσει εξαιρετικές επιδόσεις σε επίπεδο πωλήσεων αλλά και να «γράψει» χρυσές σελίδες αγωνιστικής παρουσίας σε πίστες και αγώνες ράλι. Άνετο και όσο ασφαλές μπορούν να το κάνουν οι αποδοτικοί κινητήρες βενζίνης με τους οποίους η Ford το εφοδίαζε, το Capri στην κορυφαία του εκδοχή, είχε το V6 των 3,0 λίτρων κάτω από το τεράστιο σε εμβαδόν καπό του που απέδιδε 185 ίππους.
Η εμπορική του πορεία ολοκληρώθηκε, έχοντας «γράψει» σχεδόν 2 εκατομμύρια πωλήσεις παγκοσμίως (και από τις τρεις γενιές). Αυτό που πέτυχε ωστόσο η Ford με το Capri (όπως και με τα Escort πρώτης και δεύτερης γενιάς), δεν είχε να κάνει μόνο με τις πωλήσεις καθαυτές αλλά με το «χτίσιμο» της σπορ εικόνας που απλώνει τα «νήματά της» έως και σήμερα.
Honda CR-X
Το CR-X ήταν η ιδέα της Honda για να δώσει στους αγοραστές σε μικρή «συσκευασία» όλα όσα θα μπορούσε να χρειαστεί κανείς. Ένα μικρό αυτοκίνητο με δύο αρχικά θέσεις, αξιοπρεπή οικονομία καυσίμου και καλές επιδόσεις. Στη δεύτερη γενιά του, το CR-X «έριξε τα τείχη» φέρνοντας φαρδιά πλατιά τη σφραγίδα ανωτερότητας των μηχανικών της Honda, στους κινητήρες με το μεταβλητό χρονισμό των βαλβίδων.
Οι δύο εκδόσεις του 1.600άρη, με 125 και 160 ίππους, ήταν αυτές που «κλείδωσαν» το μικρό Honda στο θυμικό όλων των petrolheads της εποχής. Αξιομνημόνευτος ήταν και ο ήχος ειδικά στην πιο δυνατή έκδοση, όπου τεχνικά τη διαφορά έκανε η ύπαρξη του μηχανισμού βάσει του οποίου άλλαζε εκτός από το χρονισμό και το βύθισμα των βαλβίδων.
Lancia Delta Integrale
Η Lancia Delta Integrale θα μπορούσε να κυκλοφορεί και σήμερα απαράλλαχτη. Ίσως με κάποιες ειδικές «επεμβάσεις» να εφοδιαζόταν με ορισμένους αερόσακους που θα κάλυπταν τις βασικές απαιτήσεις ασφαλείας για να είναι το μοντέλο σύννομο ως προς τις σύγχρονες επιταγές. Σε κάθε περίπτωση, το σχήμα της είναι τόσο διαχρονικό, όσο και άμεσα αναγνωρίσιμο.
Το μοτέρ των δύο λίτρων κάτω από το εμπρός καπό, στην τελευταία της έκδοση είχε απόδοση 210 ίππων που μπορεί για τα σημερινά δεδομένα να μοιάζει «μικρή» αλλά έχοντας να αντιμετωπίσει το βάρος που ήταν κάτι (λίγο) παραπάνω από 1 τόνο, οι επιδόσεις της ήταν εξαιρετικές. Όπως και η αίσθηση του να οδηγείς αυτό το αυτοκίνητο- θρύλο, που στα χρόνια της πρωτοκαθεδρίας του στο WRC, έδωσε 6 σερί τίτλους Κατασκευαστών στη Lancia.
Mercedes Benz 190E
Κατά τη διάρκεια της παραγωγής της από το 1982 έως το 1993, σχεδόν 2 εκατομμύρια αυτοκίνητα πουλήθηκαν παγκοσμίως και αυτός είναι ένας πραγματικά αξιοσέβαστος αριθμός. Η γκάμα του μοντέλου όταν κυκλοφόρησε, περιελάμβανε από την «ταπεινή» diesel και τη δίλιτρη βενζινοκίνητη με τους… 90 ίππους, έως και την συγκλονιστική 16V 2,3 και 2,5 λίτρων που έπαιξε το ρόλο της βάσης για την αγωνιστική έκδοση στα πρωταθλήματα αγώνων πίστας.
Η εικόνα της αυτή στις πίστες του Γερμανικού Πρωταθλήματος Αυτοκινήτων Τουρισμού (DTM) έχει μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στο μυαλό αλλά και στην καρδιά των petrolheads εκείνης της εποχής και όχι μόνο. Πραγματικά ξεχωριστή στιγμή στην ιστορία του μοντέλου, ήταν και ο αγώνας Nurburgring Race of Champions με τις 20 ίδιες 190E 2.3-16 Evolution το 1984 , όπου τη νίκη πήρε ο Ayrton Senna, που όπως όλοι ξέρουν, δεν είχε καμία σχέση με τη Mercedes-Benz.
Peugeot 205 GTi
Το 1984, το 205 GTi εφοδιαζόταν από ένα κινητήρα με χωρητικότητα 1,6 λίτρων που απέδιδε 103 ίππους. Μόλις δύο χρόνια μετά, το 1986, ο 1.600άρης έφτασε να αποδίδει 113 ίππους ενώ προστέθηκε και η επιλογή του μεγαλύτερου κινητήρα με τη χωρητικότητα των 1,9 λίτρων. Ο τελευταίος απέδιδε 129 ίππους, οι οποίοι σε συνδυασμό με το βάρος των 875 κιλών, έδινε ένα πραγματικά εξαιρετικό χαρακτήρα στο αυτοκίνητο.
Εκείνη την εποχή, το ότι τα 100 χλμ./ώρα από στάση ερχόντουσαν σε χρόνο μικρότερο των 8,0 δευτερολέπτων, καθώς και το ότι η τελική ταχύτητα πέρναγε τα 200 χλμ./ώρα, ήταν στοιχεία που εντυπωσίαζαν ως «ακραία». Το εξαιρετικό στήσιμο του μικρού Peugeot με την απίθανη ανάρτηση που απέτρεπε τις κλίσεις στις στροφές, ενώ επέτρεπε στα ελαστικά να πατούν ακόμα και με το τιμόνι στριμμένο, όλο τους το πέλμα στην άσφαλτο, έκανε τη συμπεριφορά του 205, σημείο αναφοράς που μνημονεύεται έως και σήμερα.
Renault 5 GT Turbo
Βάζοντας ένα turbo μοτέρ 1,4 λίτρων στο ιδιαίτερα επιτυχημένο εμπορικά «5άρι» της, η Renault έγραψε τη δική της ιστορία. Τα 100 χλμ./ώρα από στάση ήταν υπόθεση 7,5 δευτερολέπτων και έβαζε το 5 GT Turbo ανάμεσα στις καλύτερες και γρηγορότερες περιπτώσεις μικρού hatchback που θα μπορούσε να βρει κανείς στην αγορά. Για την ελληνική αγορά, ο κυβισμός του ήταν ένα πλεονέκτημα.
Η τιμή αγοράς του ως καινούργιο, ήταν μάλλον υψηλή με τους περισσότερους να καταλήγουν στη λύση της μετατροπής, που ακόμα και με τη χρήση ενός «βασικού» Renault 5 καινούργιου για την «εγχείρηση», γινόταν ακόμα και μέσα στο δίκτυο της Renault, με ιδιαίτερη επιτυχία και με μεγάλο οικονομικό όφελος για τον «ανήσυχο νέο» που «ψήφιζε» Renault (απέναντι στα Peugeot και VW που ήταν τότε διαθέσιμα).
Toyota Corolla AE86
Η αλήθεια είναι πως η AE86, δείχνει να έχει γίνει τώρα πιο δημοφιλής από ότι ήταν στην Ελλάδα όταν κυκλοφόρησε το 1983. Τότε και μέχρι το 1987 που έμεινε στην παραγωγή, σε δίθυρο και τρίθυρο αμάξωμα, με ανακλινόμενα ή όχι φανάρια εμπρός, ήταν μια πολύ «ψαγμένη» επιλογή και απευθυνόταν σε όσους είχαν το drift κατά νου. Το χαμηλό της βάρος (970 κιλά) και οι 125 ίπποι της ατμοσφαιρικής εκδοχής, την καθιστούσαν ένα πολύ ευχάριστο αυτοκίνητο στην οδήγηση.
Την αξία της στους αγώνες η ΑΕ86 την απέδειξε και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Αυτοκινήτων Τουρισμού, όπου μπροστά από τις Mercedes 190E και BMW M3 κατέκτησε τον τίτλο. Εξαιρετικά επιθυμητή ήταν (και παραμένει) η έκδοση του μοντέλου με τον υπερτροφοδοτούμενο 1.600άρη των 1,6 λίτρων που απέδιδε 170 ίππους και όπως εύκολα μπορεί να φανταστεί κανείς, έκανε «παπάδες» σε διαδρομές για drift.
Volkswagen Golf GTI
Από τη συγκεκριμένη λίστα με τα αυτοκίνητα που ξεχώρισαν τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο, δεν θα μπορούσε να λείπει το Golf GTI δεύτερης γενιάς. Το μοντέλο που ξεκίνησε με έναν 1.800άρη 8βάλβιδο κινητήρα που διακρινόταν για την ευστροφία και τη ροπή του, με απόδοση 112 ίππων, ήταν ένα από αυτά που βρίσκονταν στο όνειρα των νέων της εποχής- μέχρι και τα μέσα των ‘90s.
Τα 950 κιλά του, έγιναν πολύ πιο εύκολα «παιχνίδι» από τους 139 ίππους της 16βάλβιδης εκδοχής που ακολούθησε λόγω της επιτυχίας του μοντέλου. Η συνολική του εικόνα, ήταν αυτό ακριβώς που περίμεναν οι φίλοι της μάρκας και του πρώτου GTI, καθώς και όλοι οι «ανήσυχοι» νέοι και μη εκείνης της περιόδου, που στο άκουσμα του «GTI» ανατρίχιαζαν.
Πηγή: newsauto.gr