Από την εμφάνιση του πρώτου μοντέλου με τον κινητήρα στο κέντρο, έχουν περάσει 60 χρόνια και μέχρι σήμερα έχουμε δει πολλά και ενδιαφέροντα, από τα οποία ξεχωρίζουμε τα 15 που έχουμε στην πιο κάτω λίστα
Η δουλειά μας θα ήταν πολύ πιο εύκολη, αν «γεμίζαμε» τη λίστα με τα μοντέλα της Ferrari και της Lamborghini αλλά το θέμα είναι πως υπάρχουν πάρα πολλά κι ενδιαφέροντα ακόμα.
Εδώ λοιπόν, έχουμε ορισμένα από τα πιο σημαντικά μοντέλα με τον κινητήρα στο κέντρο, από την πρώτη στιγμή που παρουσιάστηκαν αυτοκίνητα παραγωγής με αυτή την ιδιαιτερότητα. Φυσικά και πολλά από αυτά είναι ο ορισμός του exotic, ενώ για να είμαστε ακριβείς, μια και δεν γίνεται διαφορετικά, τα περισσότερα έχουν «γράψει χιλιόμετρα» ως σημεία αναφοράς για την κατηγορία των supercars που στη συνέχεια μετεξελίχθηκε σε εκείνη των hypercars. Η ιστορία των μοντέλων με τη «σχεδιαστική ιδιαιτερότητα», ξεκινά από το 1961 και το Bonnet Djet, ένα μοντέλο που έγινε γνωστό «εξ αντανακλάσεως» μια και διαφημίστηκε έμμεσα από το Ρώσο κοσμοναύτη, Γιούρι Γκαγκάριν, που είχε ένα στην κατοχή του.
Ford GT40 (1965)
Όταν η προσπάθεια της Ford να αγοράσει τη Ferrari απέτυχε (το 1963) προχώρησε στη δημιουργία του δικού της supercar, που έμελλε να γίνει ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ιστορίας της. Ο στόχος της Ford ήταν να κατακεραυνώσει στους αγώνες τη Ferrari και ιδιαίτερα στο Le Mans, κάτι που πέτυχε εν τέλει με το GT40, όχι μία αλλά 4 φορές. Αυτή ακριβώς η «λεπτομέρεια» της ιστορίας, αποτυπώθηκε και στην κινηματογραφική ταινία «Ford v Ferrari» του 2019.
Lamborghini Miura (1966)
Όταν το πρωτότυπο παρουσιάστηκε στην έκθεση αυτοκινήτου της Γενεύης το 1966, η Lamborghini υπολόγισε ότι θα μπορούσε να πουλήσει μέχρι και 20 αυτοκίνητα. Η ιστορία όμως, είχε άλλα σχέδια για τη Miura. Μέσα σε επτά χρόνια, είχαν κατασκευαστεί 763 αυτοκίνητα με έναν χαρισματικό για την εποχή V12 κινητήρα 3.929 κ.εκ. τοποθετημένο πίσω από τα δύο καθίσματα του οδηγού και του συνοδηγού.
Fiat X1/9 (1972)
Το μοντέλο της Fiat είναι αναμφίβολα το πρώτο προσιτό σπορ κεντρομήχανο. Το X1/9, σχεδιάστηκε από τον Bertone και χρησιμοποίησε τα μηχανικά μέρη του Fiat 128. Στην πρώτη περίοδο του αυτοκινήτου, έως το 1978, ο κινητήρας με τον οποίο εφοδιαζόταν ήταν ένας τετρακύλινδρος 1,3 λίτρων, ενώ στη συνέχεια το μοντέλο εφοδιάστηκε με μεγαλύτερο σύνολο 1,5 λίτρων που εύλογα παρουσίαζε αυξημένη απόδοση- πιο κοντά στις προσδοκίες που δημιουργούσε το μικρό αλλά εντυπωσιακό σπορ αμάξωμα.
Ferrari Boxer (1973)
Η «απάντηση» της Ferrari στη Lamborghini Miura, ήταν η κεντρομήχανη Boxer που είχε και αυτή 12 κύλινδρο κινητήρα στο κέντρο. Αποφεύγοντας το «αναμενόμενο» V12, η Ferrari προχώρησε στην επιλογή ενός boxer κινητήρα, με 6 κυλίνδρους ανά πλευρά. Η χωρητικότητα του κινητήρα ήταν 4,4 λίτρα στην αρχή (από το 1976 και μετά, ο κινητήρας ήταν 4,9 λίτρα) και η Ferrari υποστήριζε πως η τελική ταχύτητα του αυτοκινήτου ήταν 274 χλμ./ώρα.
Lancia Stratos (1973)
Το πρωτότυπο του Bertone, με την ονομασία Stratos Zero, εμφανίστηκε το 1970 στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Τορίνο. Εκεί ο επικεφαλής του αγωνιστικού τμήματος της Lancia, Cesare Fiorio, ήρθε σε επαφή για πρώτη φορά με το σχήμα που έμελλε να «σημαδέψει» για τα καλά το προφίλ των αγώνων αυτοκινήτου και ιδιαίτερα των ράλι. Με V6 κινητήρα 2,4 λίτρων από τη Ferrari Dino (με τις εύλογες επεμβάσεις φυσικά) το μοντέλο με τα σήματα της Lancia σημείωσε ιδιαίτερη επιτυχία και έχει γίνει μια από τις πλέον χαρακτηριστικές σιλουέτες.
Lamborghini Countach (1974)
Μιλάμε για το μοντέλο που πήρε τη σκυτάλη από τη Miura και άλλαξε τελείως το προφίλ των supercars. Με την πλέον «δραματική» εμφάνιση που είχε δει κάθε οπαδός της αυτοκίνησης μέχρι εκείνη την εποχή, η Countach έγινε ταχύτατα αφίσα σε παιδικά και εφηβικά δωμάτια. Ο κινητήρας ήταν φυσικά πίσω από τον οδηγό και τον συνοδηγό, είχε 12 κυλίνδρους σε διάταξη V και φυσικά, η λειτουργία του συνοδευόταν από μια εξίσου εντυπωσιακή ηχητική παράσταση.
BMW M1 (1979)
Μιλάμε για το πρώτο αυτοκίνητο που προέρχεται από το τμήμα M της BMW, ενώ επίσης είναι και το πρώτο κεντρομήχανο της εταιρείας. Η ισχύς των 280 ίππων προέκυπτε από ένα 6κύλινδρο σε σειρά κινητήρα 3.453 κ.εκ. που έδινε στο ελαφρύ αμάξωμα τις επιδόσεις που χρειαζόταν για να χαρακτηριστεί supercar εκείνη την εποχή. Μεταξύ 1979 και 1980 κατασκευάστηκαν 456 BMW M1 και όποια σώζονται από αυτά μέχρι σήμερα, είναι προφανώς ιδιαιτέρως περιζήτητα.
Toyota MR2 (1984)
Ο χώρος που έμεινε κενός με το τέλος της παραγωγής του MGB, ήρθε από τη μια η Fiat να το καλύψει με μια προσιτή οικονομικά πρόταση και από την άλλη η Toyota, με ένα πιο «ολιστικά» σπορ αυτοκίνητο. Το MR2, με τον 1.600άρη κινητήρα και τους δύο εκκεντροφόρους, προσέφερε δυναμικές επιδόσεις και μεγάλες οδηγικές συγκινήσεις, οι οποίες συνοδεύτηκαν από μνημειώδη αξιοπιστία και ένα εξαιρετικό για τα δεδομένα της εποχής, πλαίσιο. Στους «κύκλους» των «οπαδών» της Toyota, αυτή η πρώτη γενιά του μοντέλου, θεωρείται από πολλές απόψεις και η καλύτερη των συνολικά τριών που είχε η Ιαπωνική εταιρεία έως και το 2005.
Ferrari F40 (1987)
Υπάρχουν τα μοντέλα της Ferrari και υπάρχει και η F40. Είναι το τελευταίο αυτοκίνητο που παρουσιάστηκε από την Ιταλική εταιρεία με τον Enzo Ferrari εν ζωή και δημιουργήθηκε ως ορόσημο για τα 40 χρόνια της εταιρείας. Με τον twin-turbo V8 κινητήρα των 2,9 λίτρων στο κέντρο να αποδίδει 484 ίππους, η F40 έγινε η πρώτη Ferrari που μπορούσε να περάσει τα 320 χλμ./ώρα. Στα πέντε χρόνια που έμεινε στην παραγωγή, η F40 παρήχθη σε 1.315 μονάδες- όλες σύμφωνα με τα αρχεία της Ferrari, στο χαρακτηριστικό Rosso Corsa κόκκινο χρώμα.
Honda NSX (1990)
Το 1990 η Honda πήρε την απόφαση να «μπει στο χορό» των κεντρομήχανων supercars, έχοντας βέβαια και πολύ καλά δεδομένα για να δουλέψει σωστά. Είναι η περίοδος κατά την οποία στην αγωνιστική ομάδα της Honda στην F1, το όνομα Ayrton Senna αποτελεί εγγύηση για την επιτυχία. Ο μεγάλος Βραζιλιάνος πιλότος, είχε ενεργή συμμετοχή στα τελευταία στάδια εξέλιξης του αυτοκινήτου, το οποίο ήταν «πηγή έμπνευσης» του Gordon Murray για τη δημιουργία του McLaren F1, όπως έχει επισημάνει ο ίδιος σε συνέντευξή του.
McLaren F1 (1992)
Μόλις 106 McLaren F1 κατασκευάστηκαν, εκ των οποίων τα 42 ήταν αποκλειστικά για αγωνιστική χρήση. Το supercar με τους 627 ίππους, χάρη στην απόλυτα προσεγμένη αεροδυναμική του και τον V12 κινητήρα (που προερχόταν από τη BMW), μπορούσε να φτάσει τελική ταχύτητα της τάξης των 386 χλμ./ώρα που όπως εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς, για τα δεδομένα της εποχής του, ήταν «διαστημική» ταχύτητα.
Lotus Elise (1996)
Η Lotus Elise ήταν ένα μοντέλο που τιμούσε τις αρχές του Colin Chapman, ο οποίος είχε πολύ ψηλά στις προτεραιότητές του κατά την κατασκευή των αγωνιστικών αυτοκινήτων του, τον περιορισμό του βάρους- εκτός όλων των άλλων. Το μικρό διθέσιο, είναι ένα αριστούργημα για όσους αρέσκονται στη γρήγορη οδήγηση με ελάχιστη ηλεκτρονική βοήθεια (και προστασία) αλλά και άμεση επαφή με το αυτοκίνητο, σε δρόμους γεμάτους στροφές.
Porsche Boxster (1996)
Η Porsche ήταν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας όταν αποφάσισε να κινηθεί «έξυπνα», κεφαλαιοποιώντας το ρεύμα που ανέκαθεν είχε το όνομά της. Για τα δεδομένα της Porsche, η Boxster ήταν ένα προσιτό ανοιχτό αυτοκίνητο που άγγιζε ένα σημαντικά ευρύτερο κοινό. Οι εξακύλινδροι κινητήρες και η πιο «ορθολογική» τοποθέτησή τους πίσω από τα καθίσματα, έδωσαν στη Boxster μια πολύ ευχάριστη οδική συμπεριφορά, που μέσα στα χρόνια εκτιμήθηκε από πάρα πολύ κόσμο, φέρνοντας παράλληλα και πολύ καλά οικονομικά αποτελέσματα για λογαριασμό της Porsche.
Ferrari Enzo (2002)
Σε αντίθεση με ότι περίμεναν όλοι, το μοντέλο του 2002 που είχε προαναγγελθεί από τη Ferrari, δεν ονομάστηκε F60 αλλά έφερε το όνομα του ιδρυτή της Ferrari. Η Enzo ήταν «γεμάτη» με τεχνολογία F1 και έπαιρνε κίνηση από τον ατμοσφαιρικό V12 που απέδιδε 650 ίππους και τις έδινε επιδόσεις αντάξιες της ακραίας της εμφάνισης. Έμεινε στην παραγωγή έως το 2004 και σε αυτό το διάστημα, παρήχθησαν 400 αυτοκίνητα. Σήμερα θεωρείται κάτι σαν «ιερό δισκοπότηρο» για συλλέκτες.
Bugatti Veyron (2005)
Είναι το αυτοκίνητο με το οποίο ο όρος supercar άρχισε να φαίνεται «λίγος» για να το περιγράψει, οπότε και προέκυψε η ανάγκη της «προαγωγής» σε hypercar. Με τελική ταχύτητα 406 χλμ./ώρα, η Bugatti Veyron κατέκτησε τον τίτλο (μαζί με το παγκόσμιο ρεκόρ) του ταχύτερου αυτοκινήτου παραγωγής που κατασκευάστηκε ποτέ. Για την ιστορία, η Bugatti ανέβασε τον πήχη με μια ακόμη πιο γρήγορη Veyron, τη Super Sport που είναι ικανή για τελική ταχύτητα 431 χλμ./ώρα.
Πηγή: newsauto.gr