Λίγο πριν την κυκλοφορία του δεύτερου δίσκου τους, οι The Last Dinner Party παρουσιάζουν το “Second Best”, μια σκοτεινή και έντονα προσωπική ποπ αφήγηση που συνδυάζει τον πόνο της προδοσίας με την ωριμότητα της αποδοχής. Το “From The Pyre” καταφθάνει τον Οκτώβριο του 2025 μέσω Island Records.
Οι The Last Dinner Party κυκλοφορούν το νέο τους single “Second Best”, κομμάτι από το επερχόμενο άλμπουμ τους From The Pyre, που θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο του 2025 μέσω της Island Records. Την παραγωγή του LP υπογράφει ο Markus Dravs (Wolf Alice, Florence & The Machine, Björk) και αποτελεί τη συνέχεια του ντεμπούτου τους Prelude to Ecstasy (2023).
Το τραγούδι γράφτηκε από την κιθαρίστρια του συγκροτήματος, Emily Roberts, αντλώντας έμπνευση από τις κοφτές ποπ μελωδίες των Sparks. Το “Second Best” μιλά για την έλξη και την εμμονή σε κάποιον που ξέρεις ότι θα σε προδώσει ξανά, κι όμως το επιτρέπεις επειδή ακόμα τον αγαπάς. «Εύχομαι να μπορούσα να γυρίσω πίσω και να πω στον εαυτό μου ότι αξίζω περισσότερα, ότι κανείς δεν χρειάζεται να αποδέχεται να είναι το “δεύτερο καλύτερο”», σχολιάζει η Emily. «Ελπίζω το τραγούδι να αποτυπώνει τον πόνο, την οργή και την απελπισία που ένιωσα, αλλά πιο πολύ την αίσθηση αντίστασης και ικανοποίησης που έχω τώρα, καθώς μπορώ να αθανατίσω αυτό το πρόσωπο σε ένα τραγούδι και να κοιτάξω πίσω με περισσότερη ωριμότητα».
Αφού η Emily έθεσε τη βάση, οι Abi και Lizzie πρόσθεσαν τη δική τους μουσική και στιχουργική σφραγίδα, ενώ οι Aurora και Georgia απογείωσαν το “Second Best” με χορευτικά πλήκτρα και δυναμική μπασογραμμή αντίστοιχα.
Το “Second Best”είναι το τρίτο δείγμα από το επερχόμενο δεύτερο άλμπουμ των The Last Dinner Party, From The Pyre, μετά το δυτικότροπο “This Is The Killer Speaking” και το εσωστρεφές “The Scythe”.
«Αυτός ο δίσκος είναι μια συλλογή ιστοριών, δεμένες από την ιδέα του άλμπουμ-ως-μύθος. Το Pyre είναι ένας αλληγορικός τόπος απ’ όπου πηγάζουν αυτές οι αφηγήσεις, τόπος βίας και καταστροφής, αλλά και αναγέννησης, πάθους και φωτός.
Τα τραγούδια έχουν χαρακτήρες αλλά παραμένουν βαθιά προσωπικά, μετατρέποντας κοινές εμπειρίες σε παθολογικά άκρα. Το ghosting γίνεται ένας δυτικός χορός με έναν δολοφόνο, ενώ η καρδιοχτύπι γελάει κατάμουτρα στην αποκάλυψη. Οι στίχοι επικαλούνται τουφέκια, δρεπάνια, ναύτες, αγίους, καουμπόηδες, πλημμύρες, τη Μητέρα Γη, την Ιωάννα της Λωραίνης και φλεγόμενες πυρές. Αυτή η εικονοποιία ήταν για εμάς ο πιο αληθινός τρόπος να περιγράψουμε τις εμπειρίες μας, δίνοντάς τους το βάρος που άξιζαν».
«Αυτός ο δίσκος μοιάζει λίγο πιο σκοτεινός, πιο ωμός και πιο γήινος, διαδραματίζεται μπροστά σε ένα επιβλητικό τοπίο και όχι γύρω από ένα πολυτελές τραπέζι. Παράλληλα, έχει και μια μετα-κειμενική, παιχνιδιάρικη διάσταση, σαν ένα βλέμμα που επιστρέφει σε εμάς με ειρωνική επίγνωση».
Πηγή: avopolis.gr