Ξεχασμένος κάπου στο κέντρο της πόλης, με μνήμη καμένη σαν VHS, ο Dim Goblin φτιάχνει ένα θερινό EP-θεραπεία: Παφλασμοί, hashtags-συμμορίες, φωνές-ξόρκια και beats που μολύνουν σαν ιός.
Ο Dim Goblin ξυπνάει σ’ ένα Airbnb στην Κυψέλη με blackout μνήμης. Το μόνο που θυμάται είναι κάτι καμένες κασέτες από Looney Tunes και μια φωνή να του ψιθυρίζει: «Tο stream σε ρούφηξε, βγες έξω φίλε, αλλιώς θα γίνεις emoji». Ως Normann Ozborn, παλεύει με το alter ego του, ενός geek turned villain turned… τουρίστας.
Στην παραλία του Σχινιά συναντάει τον Kerasi, έναν ψευδο-θεραπευτή με βρεγμένο mic, που τον πείθει να ξεκινήσει aqua-therapy freestyle sessions και του εξηγεί πως σε μια άλλη διπλανή παραλία, στο Λουτσάντζελες (sic) τα παιδιά βαράνε κάρτα στο φιλέ του beach-volley, μέχρι να έρθει ο χειμώνας και να παγώσουν και να πεθάνουν και οι οικογένειες των ψαριών να πενθούν για το χαμό τους. Κάθε beat φτιάχνεται από παφλασμούς, κάθε rhyme στάζει ιώδιο. Το νέο EP γεννιέται σαν glitch σε καλοκαιρινό drone: Παραμορφωμένες σαγιονάρες, ραπ φωνές μέσα σε παιδικά τραμπολίνα, κι ένα reverb που μυρίζει αντηλιακό 50 SPF.
Οι φήμες λένε πως οι φωνές των Mara Gibb, Kerasis, Kolyossi και Merman δεν είναι φωνές αλλά summoning spells που ξεκλειδώνουν το υπόγειο επίπεδο του Dim Goblin. Εκεί, ο ήχος δεν είναι ήχος, είναι ιός, που μολύνει τα αυτιά και κάνει το κοινό να γαβγίζει σαν glitchy σκυλιά σε rave.
Ο Dim Goblin γελάει. Δεν ζητάει streams, δεν θέλει charts. Θέλει να καεί το αρχείο. Να καταστραφεί το αρχικό master. Να μείνει μόνο η φήμη, σαν αστικός θρύλος, σαν VHS που κανείς δεν ξέρει αν υπάρχει.
Το νέο Muffins EP είναι το «θερινό ψυχογράφημα» του. Μισό θεραπεία, μισό καταστροφή.
Ένα mixtape revenge, γραμμένο με ήχους που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν. Κυκλοφορεί αύριο.
Πηγή: avopolis.gr