Στο δεύτερο άλμπουμ του, ο Dijon μπλέκει το R&B με lo-fi ατμόσφαιρες και μια “αφροφουτουριστική” διάσταση. Το “Baby” είναι ένα αισιόδοξο, χορευτικό μωσαϊκό από beats και μελωδίες αφιερωμένο στη σύντροφό του και στο νεογέννητο παιδί του.
Αν είσαι φαν της Charli XCX, του Mk.gee ή των Bon Iver, τότε πιθανότατα έχεις ήδη ακούσει τη δουλειά του Dijon χωρίς να το καταλάβεις, μια ατμοσφαιρική, ταλαντευόμενη παραγωγή με ελαφρώς αιθέριο άγγιγμα. Στο Baby, τη συνέχεια του ντεμπούτου του Absolutely (2021), ο Dijon Duenas συνδυάζει την οικεία του προσέγγιση στο σύγχρονο R&B με πιο glitchy, ψυχεδελικές υφές, δημιουργώντας μια θρυμματισμένη, «ιντερνετική» αισθητική που μαγνητίζει.
Ενώ το Absolutely έμεινε κυρίως στις φόρμες της pop-R&B, το Baby σπρώχνει τα όρια του είδους πολύ πιο πέρα, φιλοξενώντας ένα παραμορφωμένο, soul-infused Afrofuturism που αποτελεί τεράστιο βήμα σε σχέση με το ντεμπούτο. Παρά τον σκληρό και τραχύ ήχο της παραγωγής, το Baby παραμένει αισιόδοξο στον τόνο και χορευτικό στον ρυθμό. Ο πλούσιος, «άγριος» ήχος του Dijon έχει μια γοητευτική, atonal σκληράδα που παραδόξως δένει με τη μελωδικότητα της τραγουδοποιίας του, δημιουργώντας μια γλυκόπικρη ένταση ανάμεσα στις pop συγχορδίες και στην τραχιά αίσθηση των ήχων του, μια προσέγγιση που θυμίζει τζαζ και παραμένει εντελώς ελκυστική.
Το άλμπουμ έχει επίσης μια μεταμοντέρνα αίσθηση, με samples, synths και beats να ενώνονται με ανορθόδοξο τρόπο που θυμίζει J Dilla. Σε συνδυασμό με την άπλετη χρήση reverb, αυτό το lo-fi ύφος δένει τα πάντα με έναν αιθέριο φιόγκο, το μεγαλύτερο ατού του Baby και το στοιχείο που ξεχωρίζει τον Dijon από άλλους R&B καλλιτέχνες της εποχής.
Στιχουργικά, το Baby μιλά για ένα πλήθος συναισθημάτων που γεννιούνται μέσα σε μια νέα σχέση, με έμφαση στην ανάγκη για σύνδεση. Όταν αγγίζει σκοτεινότερες πτυχές της ζωής, το κάνει πάντα με διάθεση μεταστοιχείωσης σε κάτι θετικό, στο “My Man” για παράδειγμα, εξερευνά την ντροπή με τρόπο καθησυχαστικό και χωρίς επικριτικότητα. Δεν είναι τυχαίο: Το άλμπουμ είναι αφιερωμένος στο νεογέννητο παιδί του και στη σύντροφό του, που καθορίζουν τον πιο «ευκολοάκουστο» προσανατολισμό του. Με τον Prince και τον Steve Lacy ως σημεία αναφοράς, εδώ δεν θα βρεις σκοτεινές στιγμές, μόνο beats και μελωδίες που λιώνουν μέσα στο μυαλό σαν ένα θερινό δειλινό που το καταπίνει η νύχτα.
Πηγή: avopolis.gr