Οι ιστορικές εμφανίσεις των συγκροτημάτων στο Villa Park του Μπέρμιγχαμ και στην τελευταία συναυλία των Sabbath.
Μπορεί να ήταν εντελώς ανήμπορος να τρέχει αριστερά και δεξιά στη σκηνή όπως κάποτε, αδύναμος ώστε ακόμα και να σταθεί στα πόδια του. Ωστόσο σε μια ιδιαίτερα συμβολική κίνηση, ο Όζι Όσμπορν εμφανίστηκε στη σκηνή καθισμένος στο θρόνο του, όπως ακριβώς τον έχουν στο μυαλό τους οι οπαδοί του ιδίου και των Black Sabbath, εδώ και πολλές δεκαετίες. Το τελευταίο live των ιδρυτών του metal “Back to the Beginning” ήταν σίγουρα το σπουδαιότερο συναυλιακό δρώμενο των τελευταίων ετών, η σημαντικότερη για πολύ κόσμο metal συναυλία όλων των εποχών. Κάπως έτσι, 42.000 άνθρωποι από κάθε γωνιά του πλανήτη βρέθηκαν στο γήπεδο της Άστον Βίλα, για τη μεγάλη αυτή παράσταση. Άνθρωποι που μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες άλλους στήθηκαν σε μια τεράστια ηλεκτρονική ουρά πριν από κάποιους μήνες, ώστε να προμηθευτούν το πολυπόθητο εισιτήριο. Μαζί με αυτούς, στη σκηνή του Villa Park βρέθηκαν τα πνευματικά παιδιά των Black Sabbath, συγκροτήματα και καλλιτέχνες που τους τίμησαν με τον καλύτερο τρόπο.
Μια βραδιά με τα σπουδαιότερα metal ονόματα
To concept ήταν σχετικά απλό καθώς τα συγκροτήματα που θα εμφανίζονταν, μαζί με δύο ή τρία δικά τους τραγούδια θα απέδιδαν και μια διασκευή σε τραγούδι των Sabbath, τιμώντας έτσι την τεράστια επιρροή του γκρουπ στο είδος. Κάπως έτσι οι Mastodon, Rival Sons, Anthrax, Halestorm και Lamb of God άνοιξαν τη μεγάλη βραδιά, με τους Νεοϋρκέζους θρύλους του thrash να αποδίδουν το κλασικό “Indians” και τη διασκευή στο “Into the Void”, βάζοντας για τα καλά τους παρευρισκόμενους στο κλίμα.
Αντίστοιχα και με τον αέρα ενός από τα σημαντικότερα ονόματα του groove metal των τελευταίων 25 ετών, οι βετεράνοι πλέον Lamb of God ξεσήκωσαν το κοινό με την καταιγιστική απόδοση του “Children of the Grave” από τον ιστορικό τρίτο δίσκο των Black Sabbath “Master of Reality”.
Στο κοινό και μέσα από το live streaming έβλεπες μόνο χαμογελαστά πρόσωπα, την παραμικρή αφορμή για παράπονο ή κάποια διαμαρτυρία. Όλοι είχαν επίγνωση του ότι παρακολουθούσαν κάτι πολύ παραπάνω από μια συναυλία, τον εορτασμό μιας περιόδου 55 ετών που πήρε ένα μουσικό είδος από τα γεννοφάσκια του και το μετέτρεψε σε παγκόσμια καλλιτεχνική δύναμη. Έναν εορτασμό που έλαβε χώρα στη γενέτειρα πόλη αυτού του είδους, το Μπέρμιγχαμ της Αγγλίας. Ο Brian May των Queen βρίσκεται στις εξέδρες του Villa Park απολαμβάνοντας τις εμφανίσεις των γκρουπ και αποδίδοντας τιμές ενός σπουδαίου μουσικού προς άλλους εξίσου σπουδαίους.
Ένα μεγάλο μέρος της επιτυχίας της βραδιάς ανήκει στον στιβαρό οικοδεσπότη της. Ο ηθοποιός Τζέισον Μομόα, γνωστός από σειρές όπως Game of Thrones και Baywatch παλιότερα, μιλούσε με περίσσεια άνεση στις χιλιάδες κόσμου και προλόγιζε με ενθουσιασμό τους καλεσμένους των Black Sabbath επί σκηνής. Φανατικός metalhead κι ο ίδιος, έχει εκφράσει πολλάκις την αγάπη του για το είδος και συγκροτήματα όπως οι Metallica και οι Pantera, ενώ έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με τον Όζι Όσμπορν στο teaser video του τραγουδιού “Scary Little Green Men”. Σε μια από τις πλέον επικές στιγμές της βραδιάς μάλιστα, ο Μομόα θα αφήσει τα καθήκοντά του και θα γίνει ένα με τον κόσμο κατά τη διάρκεια του set των Pantera, στην σπουδαιότερη ίσως εκτέλεση του τραγουδιού “Cowboys from Hell” στην ιστορία.
> Jason Momoa joined the pit for Pantera’s set at #BackToTheBeginning @BlackSabbath pic.twitter.com/Wutfxoouwa
— Supet (@SupirPete2) July 5, 2025
Μετά το set των Lamb of God σειρά είχε η πρώτη ενότητα των supergroups, όπου πολύ μεγάλες προσωπικότητες του ήχου συνεργάστηκαν και απέδωσαν επί σκηνής ιστορικά τραγούδια από τη δισκογραφία των Black Sabbath, αλλά και από την αντίστοιχη προσωπική του Όσμπορν. Ονόματα όπως ο πρώην κιθαρίστας του Όζι, Jake E. Lee, ο David Draiman των Disturbed, ο μπασίστας Ντέιβιντ Έλεφσον και ο αφανής ήρωας της βραδιάς Τομ Μορέλο των Rage Against the Machine ανέβηκαν στη σκηνή και απέδωσαν ιστορικά τραγούδια όπως τα “Shot in the Dark”, Sweet Leaf, The Ultimate Sin και Changes. Στις συμμετοχές ξεχωρίζει και αυτή του βιρτουόζου κιθαρίστα Nuno Bettencourt (μέλους των Extreme και κιθαρίστα της Rihanna στις περιοδείες της), ο οποίος εμφανίστηκε με φανέλα του Ντιόγκο Ζότα της Λίβερπουλ, τιμώντας έτσι τον αδικοχαμένο Πορτογάλο ποδοσφαιριστή. Η ενότητα θα κλείσει με μια μαγική εκτέλεση του Mr. Crowley στη γιγαντοοθόνη, όπου τα φωνητικά έχει αναλάβει ο έτερος φανατικός metalhead ηθοποιός, Τζακ Μπλακ.
Οι Metallica και τα μεγάλα ονόματα της βραδιάς
Κάπου εδώ άρχισαν να εμφανίζονται τα «βαριά εμπορικά ονόματα» της συναυλίας, με την αρχή να γίνεται με ένα από τα ιστορικότερα σχήματα από το Σιάτλ, τους Alice in Chains. Αφού απέδωσαν το Fairies Wear Boots από το ιστορικό άλμπουμ των Black Sabbath “Paranoid” (1970), έδωσαν τη σκυτάλη σε ένα από τα hot ονόματα των τελευταίων ετών, τους Γάλλους Gojira που θα έχουμε την ευκαιρία σε λίγες ημέρες να απολαύσουμε στο πλαίσιο του Release Athens 2025. Ύστερα από την εμφάνιση των Gojira και ένα δυναμικό “Symptom of the Universe” με επίδειξη στα τύμπανα από τρεις πολύ σημαντικούς εκπροσώπους του οργάνου (Chad Smith-Red Hot Chili Peppers, Travis Barker-Blink 182 και Danny Carey-Tool), σειρά είχε η δεύτερη ενότητα των supergroups, με συμμετοχές που έμελλε να γράψουν ξεχωριστή ιστορία…
…καθώς στη σκηνή εμφανίστηκαν σπουδαία ονόματα της ροκ ιστορίας όπως ο Μπίλι Κόργκαν των Smashing Pumpkins, ο “Red Rocker” και πρώην τραγουδιστής των Van Halen, Σάμι Χάγκαρ, ο μπασίστας Ρούντι Σάρζο, ο Papa V Perpetua (ή αλλιώς ο Tobias Forge) των Ghost, καθώς και εκ νέου οι Bettencourt και Μορέλο. Εκπροσωπώντας άτυπα τους έτερους μεγάλους του Μπέρμιγχαμ Judas Priest, στη σκηνή εμφανίστηκε ο πρώην κιθαρίστας τους K.K. Downing και απέδωσε μαζί με άλλους μουσικούς το “Breaking the Law”. Λίγες ημέρες πριν, οι Priest τίμησαν τους Black Sabbath και την επιρροή στη διαμόρφωση του ήχου τους, με μια διασκευή στο “War Pigs” που αναμένεται να γίνει κλασική τα επόμενα χρόνια. Ωστόσο σε αυτή την ενότητα, σίγουρα το τραγούδι που ξεχώρισε ήταν το “Train Kept A-Rollin”, η γνωστή διασκευή των Aerosmith στο ιστορικό τραγούδι του τζαζίστα Tiny Bradshaw από το 1951. Σε μια εμφάνιση-έκπληξη, στη σκηνή ανέβηκαν ο κιθαρίστας των Rolling Stones, Ron Wood, αλλά και ο ίδιος ο αειθαλής τραγουδιστής των Aerosmith, Στίβεν Τάιλερ, ο οποίος στα 77 του χρόνια έκανε το κοινό που βρέθηκε στο Villa Park να επιδοθεί σε έναν ξέφρενο χορό.
Σε συνέχεια των εμπορικών ονομάτων, στη σκηνή ανεβαίνουν οι Pantera που αφιερώνουν την εμφάνισή τους στους αδικοχαμένους ιδρυτές του γκρουπ, τους αδερφούς Darrell και Vinnie Paul Abbott. Διασκευάζουν το Electric Funeral, επίσης από το άλμπουμ “Paranoid” και δίνουν τη σκυτάλη στους Tool, σε κάτι που έμελλε να είναι μία από τις καλύτερες εμφανίσεις της βραδιάς. Όντας γνωστοί για τις αραιές συναυλίες και τις ακόμα πιο αραιές κυκλοφορίες δίσκων, οι Tool αποδίδουν τα δικά τους “Forty Six & 2” και “Ænema”, καθώς και το Hand of Doom από τον συνήθη ύποπτο δίσκο των Sabbath που χθες είχε την τιμητική του. Ακολουθούν οι επανασυνδεδεμένοι για συναυλίες ηγέτες του thrash, Slayer. 42 ολόκληρα χρόνια από την κυκλοφορία του πρώτου τους δίσκου, το συγκρότημα από την Καλιφόρνια έχει γράψει τη δική του ξεχωριστή ιστορία και ο κόσμος του τίμησε με ένα ιδιαίτερα θερμό χειροκρότημα. Μαζί με τα δικά τους “Angel of Death”, “Raining Blood”, “War Ensemble”, “Disciple” και “South of Heaven”, απέδωσαν το Wicked World από το ιστορικό ντεμπούτο των Sabbath.
Κάπου εδώ, σε μια από τις πλέον ανέλπιστες και αλλοπρόσαλλες εναλλαγές επί σκηνής στη ροκ ιστορία, τους Slayer θα διαδεχθούν οι Guns N’ Roses. Θα βασίσουν το σετ τους σε διασκευές των οικοδεσποτών τους ενώ θα χαρίσουν στο κοινό τα κλασικά “Welcome to the Jungle” και “Paradise City”. Από τις διασκευές θα ξεχωρίσει αυτή στο Sabbath Bloody Sabbath, σε μια από τις σίγουρα πιο δυνατές στιγμές της συναυλίας.
Τελευταίο όνομα πριν από τους αδιαφιλονίκητους πρωταγωνιστές της βραδιάς, το εμπορικότερο metal συγκρότημα όλων των εποχών, οι Metallica. Ο Τζέιμς Χέτφιλντ, με τον αέρα του πιο επιτυχημένου ίσως frontman στην ιστορία θα ευχαριστήσει τους Sabbath, λέγοντας το προφανές ότι χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχαν οι Metallica. Το γκρουπ έχει αποδείξει με κάθε δυνατό τρόπο πως παρά την τεράστια επιτυχία τους, παραμένουν οπαδοί του ήχου και των συγκροτημάτων που διαμόρφωσαν τόσο τη μουσική τους, όσο και τις προσωπικότητες. Ξεκινώντας με τη διασκευή στο “Hole in the Sky” από το άλμπουμ “Sabotage” (1975) και παίζοντας το “Johnny Blade” στη συνέχεια, οι Metallica θα χαρίσουν στο κοινό ιστορικά τραγούδια όπως “For Whom the Bell Tolls”, “Battery” και “Master of Puppets”, τα οποία και ευελπιστούμε να ακούσουμε στη συναυλία του γκρουπ στο Ολυμπιακό Στάδιο, τον Μάιο του 2026.
“What is this that stands before me?”
Για μια εμφάνιση που ακούστηκαν πολλά, για μια συναυλία στην οποία όλοι είχαν απορία για τη φυσική κατάσταση του «Πρίγκιπα του Σκότους», ο Όζι Όσμπορν στάθηκε αξιοπρεπέστατα και αποχαιρέτησε ιδανικά τους metalheads όλου του κόσμου. Σε μια έναρξη με συμβολικό χαρακτήρα, ο Όσμπορν αναδύθηκε στη σκηνή καθισμένος στο θρόνο του, με τη φωνή του να πρωταγωνιστεί και να «βγάζει» το υπόλοιπο της συναυλίας με σχετική άνεση. Παρά τη φανερή δυσκολία στην κίνηση, ο “Madman” έδειχνε να ευχαριστιέται κάθε στιγμή, προσφέροντας μάλιστα το ίσως σπουδαιότερο συναυλιακό highlight της χρονιάς με την απόδοση του ιστορικού “Mama, I’m Coming Home”. Φυσικά, το ντεμπούτο άλμπουμ της σόλο καριέρας του “Blizzard of Ozz” είχε την τιμητική τους, καθώς ακούστηκαν τέσσερα τραγούδια από αυτό, με το “Crazy Train” να κλείνει θριαμβευτικά το σετ της προσωπικής του διαδρομής.
Η συναυλία θα φτάσει στο αποκορύφωμά της. Οι Όσμπορν, Αϊόμι, Μπάτλερ και Ουόρντ επέστρεψαν εκεί που ξεκίνησαν όλα, αφήνοντας με εμφατικό τρόπο την τεράστια παρακαταθήκη τους στον παγκόσμιο πολιτισμό. Τα “War Pigs”, “N.I.B.”, “Iron Man” και φυσικά το “Paranoid” που θα ακουστούν, φαντάζουν παρά την τεράστια μουσική τους αξία πολύ λίγα αυτή τη βραδιά για να καταδείξουν τόσο τη συνεισφορά των Black Sabbath, όσο και την αγάπη του κόσμου. Το συγκρότημα αποχαιρετά μέσα σε αποθέωση. Δεν έχουν γράψει απλά ιστορία, ήταν η ιστορία η ίδια.
Οι χιλιάδες κόσμου που βρέθηκαν στο γήπεδο της Άστον Βίλα, καθώς και τα εκατομμύρια που παρακολούθησαν τη συναυλία από κάθε μεριά της γης, δημιούργησαν μια ανάμνηση μοναδική. Η τελευταία συναυλία των Black Sabbath υπήρξε μια τεράστια «ηλεκτρική» αγκαλιά, μια υπενθύμιση σε όλον αυτό τον κόσμο για τις μουσικές και αισθητικές ρίζες που επέλεξε να τον διαμορφώσουν. «Γαμώτο, σας αγαπάω» θα πει ο Όζι στο τέλος. Πώς απαντάς σε αυτό;
Πηγή: athensvoice.gr