Ο ασυνήθιστος δανδής της μαύρης μουσικής που άλλαξε περισσότερο από κάθε άλλο μεμονωμένο καλλιτέχνη τη μαύρη μουσική των δεκαετιών ’60 και ’70.
Ένα από τα πιο σημαντικά, επιδραστικά και αινιγματικά μουσικά αστέρια o μεγάλος Sly Stone πέθανε σε ηλικία 82 ετών. Μετά από μια παρατεταμένη μάχη με την Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) και άλλα προβλήματα υγείας, ο Sly απεβίωσε ειρηνικά, περιτριγυρισμένος από τα τρία παιδιά του, τον πιο στενό του φίλο και την ευρύτερη οικογένειά του, όπως ανακοίνωσε το περιβάλλον του.
Κατά τη μετάβαση από τη soul μουσική της δεκαετίας του ’60 στην εποχή των R&B funk συγκροτημάτων της δεκαετίας του 1970, όλοι οι δρόμοι περνούσαν από τον Sly Stone και το πρωτοποριακό του συγκρότημα, Sly & The Family Stone. Ένας οραματιστής μουσικός, συνθέτης και αρχηγός μπάντας, του οποίου το έργο μεταμόρφωσε τη μουσική με τρόπους που εξακολουθούν να αντηχούν, ο Sly Stone δημιούργησε ένα στυλ μουσικής που συνδύαζε στοιχεία ροκ, ποπ, παραδοσιακής R&B και του φανκ που δημιούργησε ο James Brown σε ένα νέο, παγκόσμιο μουσικό στυλ, η γοητεία του οποίου ξεπερνούσε τα όρια ηλικίας, φύλου, φυλής και κοινωνικοοικονομικής τάξης και έθεσε το σκηνικό για μελλοντικά συγκροτήματα που κυμαίνονταν από τους Earth Wind & Fire μέχρι τον George Clinton & P-Funk, ακόμη και μέχρι την μεταγενέστερη εμφάνιση του hip-hop.
Ο Stone γεννήθηκε στις 15 Μαρτίου 1943 στο Ντέντον του Τέξας ως Sylvester Stewart, αλλά μετακόμισε στην περιοχή του Κόλπου της Καλιφόρνια με την οικογένειά του ως παιδί. Στις 14 Μαρτίου 1952 ηχογράφησε στις 78 στροφές το «On my Batterfield for My Lord/Walking in Jesus’ Name» σε ηλικία 9 ετών! Μέχρι την εφηβεία του, ο Stewart, με το παρατσούκλι «Sly», ήταν ένας πολυοργανίστας που έπαιζε σε διάφορα συγκροτήματα. Στο γυμνάσιο ήταν ο πρώτος τραγουδιστής του συγκροτήματος Viscanes και μοίραζε το χρόνο του κάνοντας τον disc jockey στο ραδιόφωνο του Σαν Φραντσίσκο και δουλεύοντας σε πολλά τοπικά συγκροτήματα σαν παραγωγός ηχογραφήσεων στην Autumn Records σημειώνοντας μια επιτυχία στο Top 10 με το «C’mon and Swim» του Bobby Freeman το 1964. Οι δίσκοι που έγραφε κι έκανε παραγωγή είχαν ένα πλατύ φάσμα από ποπ επιτυχίες των Beau Brummels μέχρι δικά του οργανικά όπως το «Buttermilk»
Σχημάτισε τους Sly & The Family Stone το 1966, ως συγχώνευση δύο τοπικών συγκροτημάτων, μεταφέροντας στην μουσική τους τα ψυχεδελικά στοιχεία της λευκής ροκ της Δυτικής Ακτής και σύντομα είχαν δημιουργήσει την πιο διάσημη σύνθεση τους, αποτελούμενη από τους αδελφούς Sly Stone και τον τραγουδιστή/κιθαρίστα Freddie Stone, την αδελφή τους τραγουδίστρια που έπαιζε πλήκτρα Rose Stone, την τρομπετίστα Cynthia Robinson, τον ντράμερ Gregg Errico, τον σαξοφωνίστα Jerry Martini και τον μπασίστα Larry Graham.
Ο διευθυντής της Columbia/Epic, o David Kapralik τους εντόπισε και μπήκαν στην ροκ σκηνή με την κυκλοφορία του δίσκου τους «A Whole New Thing» και με το κλασικό χορευτικό 45άρι «Dance to The Music» γνώρισαν επιτυχία.
Με το συμβόλαιο στην Epic Records, το συγκρότημα χρειάστηκε λίγο χρόνο για να συνδεθεί με το κοινό και τελικά το 1969 με το «Everyday People», το οποίο έφτασε στο Νο.1 και έθεσε τις βάσεις για την εμφάνιση του συγκροτήματος στο Woodstock το 1969. Μετά την εξαιρετική τους εμφάνιση στο Woodstock, οι Sly & the Family Stone ανέβηκαν στα charts μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1970 με εμβληματικές επιτυχίες όπως τα «Thank You (Falletinme Be Mice Elf Again)», «Stand!», «I Want To Take You Higher» και «Hot Fun In the Summertime». Κάθε άλμπουμ τους ήταν ένα μουσικό γεγονός.
Το συγκρότημα διαλύθηκε το 1975, και τα μέλη του ακολούθησαν χωριστούς δρόμους. Η σόλο καριέρα του Stone ήταν άστατη και τελικά έγινε κατά κάποιο τρόπο ερημίτης, εξαφανιζόμενος κατά καιρούς για χρόνια. Δεκάδες φορές φημολογούνταν ότι επέστρεφε στο προσκήνιο, φήμες που τελικά ήταν ανυπόστατες ενώ άλλες φορές εμφανιζόταν απροσδόκητα. Η χρήση ναρκωτικών τον έβλαψε και έγινε αντικείμενο άγριων φημών που κυμαίνονταν από την έλλειψη στέγης μέχρι τον πολυτελή τρόπο ζωής.
Ο Stone αναγνωρίστηκε από τις επόμενες γενιές αστέρων ως μια εξαιρετική επιρροή στην ποπ μουσική και το έργο του των δεκαετιών του ’60 και του ’70 διασκευάστηκε γενναιόδωρα. Στο μεταξύ όσο η αξία του μεγάλωνε ο Stone απομακρυνόταν όλο και περισσότερο από τα φώτα της δημοσιότητας.
Μέχρι να φτάσει τα 70 του, ήταν σαφές ότι ο Stone είχε ουσιαστικά αποσυρθεί και ζούσε μια ήσυχη ζωή όπως είχε επιλέξει, ακόμα και όταν άλλοι Family Stone επανενώνονταν περιστασιακά για παραστάσεις. Αν και παρέμεινε σιωπηλός, η επιρροή του μεγάλωνε αμείωτα.
Ο ασυνήθιστος δανδής της μαύρης μουσικής που υπήρξε μια μουσική ιδιοφυία αλλάζοντας περισσότερο από κάθε άλλο μεμονωμένο καλλιτέχνη τη μαύρη μουσική των δεκαετιών ’60 και ’70 και έλαμψε για περίπου μισό αιώνα δεν είναι πια εδώ…
Πηγή: ogdoo.gr