Η Gina Birch, εμβληματικό μέλος των πρωτοπόρων post-punk κοριτσιών, Raincoats, ανακοίνωσε την κυκλοφορία του δεύτερου σόλο άλμπουμ της με τίτλο Trouble, που θα κυκλοφορήσει στις 11 Ιουλίου από την Third Man Records. Πρώτο δείγμα από τη νέα της δουλειά είναι το κομμάτι “Causing Trouble Again”, που συνοδεύεται από ένα βιντεοκλίπ-μανιφέστο δημιουργικής ανταρσίας.
Το βίντεο, το οποίο σκηνοθέτησε η ίδια η Birch μαζί με τον Dean Chalkley, είναι κάτι παραπάνω από οπτική αφήγηση: είναι ένα τελετουργικό θηλυκής αλληλεγγύης, ένα πάντρεμα συμβόλων, ιδεών και αισθητικής αναρχίας. Δίπλα της εμφανίζονται η Ana da Silva (συνιδρύτρια των Raincoats), η καλλιτέχνις Christine Binnie των Neo Naturists, η τραγουδοποιός Amy Rigby, η μυθική Lora Logic των X-Ray Spex, η ζωγράφος Daisy Parris, η εικαστικός Georgina Starr, η συγγραφέας Jill Westwood, η καλλιτέχνις και ακτιβίστρια Bobby Baker, η σχεδιάστρια κοστουμιών Annie Symons, η φωτογράφος Shirley O’Loughlin και πολλές ακόμη.
Σε δήλωσή της για το βίντεο, η Birch εξηγεί την εμμονή της με τις λευκές σκάλες, επηρεασμένη από έναν στίχο του Bob Dylan. «Άκουσα τον Dylan να τραγουδά για μια λευκή σκάλα γεμάτη νερό και κόλλησα. Έβαλα πέντε λευκές σκάλες στο βίντεο, τρεις από αυτές με επτά σκαλοπάτια. Αργότερα κατάλαβα πως αυτό παραπέμπει στη Σκάλα του Ιακώβ, μια σύνδεση ανάμεσα στη Γη και τον Παράδεισο αλλά για μένα, οι σκάλες ήταν σύμβολο ανόδου, κίνησης, εξέλιξης».
Το βίντεο εμπνέεται από την περίφημη σκηνή με τον άνεμο από την κινηματογραφική ωδή The Colour of Pomegranates, αλλά και από τη δυναμική της έκθεσης Women in Revolt, η οποία ανέδειξε το κύμα των Βρετανίδων καλλιτεχνών που όρθωσαν φωνή μέσα από την τέχνη και την πολιτική τους στάση. «Ήθελα αυτές οι γυναίκες να είναι “ταραχοποιές” ή να φωνάζουν “Causing trouble!”. Τελικά, κάλεσα όλες τις γυναίκες -μουσικούς- καλλιτέχνες που ήξερα και μπορούσαν να έρθουν στο γύρισμα. Ήταν μια φανταστική συνάντηση σπουδαίων γυναικών, πολλές από τις οποίες δεν είχαν ποτέ γνωριστεί μεταξύ τους».
Το Trouble προμηνύεται ως μια ηχητική και οπτική γιορτή της δημιουργικής ανυπακοής, μια υπενθύμιση ότι οι γυναίκες της punk και του DIY κόσμου δεν σταμάτησαν ποτέ να προκαλούν.