«Επιβάτης μόνος σε ζωή χαμένη»
Μετά το «Μαύρο τρένο» του Ηρακλή Ζάκκα και του Γιώργου Μπερτόλη, με ερμηνευτή τον Μανώλη Μητσιά, τη «Μάνα των Τεμπών» του Γιάννη Τσιαντή και του Γιώργου Μιχελάκου με την Κατερίνα Τσιρίδου, το «Σιδερένιο φίδι» του Δημήτρη Παπαευαγγέλου και του Περικλή Κυπραίου με τον Στάθη Μαραγκό και Παιδική Χορωδία και ενδεχομένως κάποια ακόμη τραγούδια που διαφεύγουν της προσοχής μας, ο Ανδρέας Κατσιγιάννης, ο Κώστας Βαξεβάνης, η ξεχωριστή Ιουλία Καραπατάκη και οι μουσικοί της Εστουδιαντίνας Νέας Ιωνίας αποτίουν τον δικό τους φόρο τιμής στα θύματα της τραγωδίας των Τεμπών, με ένα θαυμάσιο τραγούδι για μια «Ζωή χαμένη». «Ένα μοιρολόι, ένας λυγμός, μια συγγνώμη», όπως αναφέρει ο Ανδρέας Κατσιγιάννης, που έγραψε τη μουσική, επενδύοντας τους στίχους του Κώστα Βαξεβάνη:
Ένα μοιρολόι, ένας λυγμός, μια συγγνώμη, αυτά προλάβαμε, δυστυχώς το κακό δεν το ξορκίσαμε, αλλά πάντα θα είμαστε εδώ, να τιμούμε τη μνήμη σας.
Αυτό το τραγούδι το ηχογραφήσαμε πριν λίγες ημέρες με την Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας και την Ιουλία Καραπατάκη, βάζοντας απλά την ψυχή μας, σε κάτι που όλους μας ενώνει. Είναι ο βαθύς ο πόνος και ένα γιατί;
Την Παρασκευή 28/2 θα είμαστε όλοι μαζί, για το αυτονόητο.
Για τον σεβασμό της μνήμης όσων χάθηκαν, το κουράγιο σε αυτούς που είναι ζωντανοί μέσα στον πόνο, για την καρδιά του Γεράσιμου που χτυπά.
Ανδρέας Κατσιγιάννης
Έπαιξαν και τραγούδησαν τα μέλη της Ορχήστρας: Κυριάκος Γκουβέντας (βιολί), Σωτήρης Μαργώνης (βιολί), Σταύρος Κουσκουρίδας (κλαρίνο), Δήμος Βουγιούκας (ακορντεόν), Φίλιππος Ρέτσιος (πιάνο), Απόστολος Βαλαρούτσος (κιθάρα), Κώστας Γεδίκης (λάφτα), Γιάννης Κουκουνίτσας (μαντολίνο), Νίκος Σαμαράς (τρομπέτα), Κώστας Κωνσταντίνου (κοντραμπάσο), Κώστας Μερετάκης (κρουστά) και ο Ανδρέας Κατσιγιάννης (σαντούρι). Η ηχοληψία η μίξη και το mastering έγιναν από τον Νίκο Μέρμηγκα στο Στούντιο «Noisy King Residence».
Ποιος μεγάλος πόνος διάλεξε ταξίδι
κι έγινε η αγάπη ένα μαύρο φίδι
στο σταθμό του τρένου κάποιος περιμένει
επιβάτης μόνος σε ζωή χαμένη.
Μέσα στο βαγόνι άγουρη εφηβεία
με έρωτες και γέλια σε δημοπρασία
πριν να μεγαλώσει, δίχως να γεράσει
διάλεξε μονάχα για να προσπεράσει.
Σβήσανε οι φλόγες, σβήσανε τα φώτα
τίποτα δεν είναι όπως ήταν πρώτα
στέγνωσαν τα μάτια, χάθηκαν οι λέξεις
μα εισιτήριο θα πρέπει να διαλέξεις.
Ψάχνω ένα δρόμο, άλλη ιστορία
να μην έχει τρένο με τρελή πορεία
να φωνάζει η μάνα «Στείλε όταν φτάσεις»
να περνούν τοπία, πόλεις και αποστάσεις.
Δεν υπάρχουν φρένα για να σταματήσει
το άτιμο το κέρδος και το αλισβερίσι
βάλαμε το μέλλον στην υπερταχεία
τίποτα δεν ήταν μοίρα και ατυχία.
Δεν υπάρχει αθώος του αίματος
να κοιτάει καθρέφτη του ψέματος
δεν υπάρχει αθώος, αθώος στ’ αλήθεια
που να αγαπά με τη σιωπή και τη συνήθεια.
Πηγή: ogdoo.gr